Archief: Augustus 2012

Tanna (Vanuatu)

Er is een Yacht Club in Port Resolution op Tanna. Customs en immigration zouden daar soms komen om in te klaren. We slepen de “tender to me”, die even motorstoring heeft,  met de Seaquest bemanning naar de kant. Maar er is niemand te vinden bij de Yacht Club. In een nabij gelegen dorp vinden we moeders met kleine kinderen, kippen, varkens en honden. We horen, dat we naar Lenakel moeten, aan de andere kant van het eiland, om in te klaren.

Stanley, dorpshoofd van Port Resolution, regelt vervoer. We moeten ons de volgende ochtend, het is dan maandag 19 augustus, om 7:00 uur melden bij de Yacht club.

Met de bemaning van de Seaquest en de bemanning van twee Amerikaanse boten: Kite en Shango, en nog een paar “locals”, in totaal 15 man, persen we ons in een pick-up truck en hobbelen met grote snelheid over onverharde bergweggetjes naar de andere kant van het eiland.

De rit blijkt twee uur te duren. We rijden door het barre landschap van de nog actieve vulkaan en zien af en toe een forse rookpluim uit de krater komen.

Ondertussen ook nog even gestopt bij een resort om Vatu’s te kopen. De enige pin-automaat van het eiland is defect en de douane accepteert geen buitenlandse valuta.

Gekraakt en stoffig komen we in Lenakel aan. We hebben wel een heel aardig beeld van het eiland gekregen.

Om niet nog een keer zo’n rit te hoeven maken besluiten we in te klaren en meteen ook weer uit te klaren. Dat blijkt geen probleem zolang we alle formulieren maar netjes invullen.

In Lenakel is maandag een marktdag. Het is er gezellig druk. De spullen liggen keurig uitgestald op tafels en op de grond. Het is opvallend zo blij en vriendelijk de mensen hier zijn. We kopen een tros mandarijnen. Lekker zoet, maar niet zonder pit.

 .

Voordat we weer op de pick-up stappen om terug te gaan, genieten we in het enige restaurant van Lenakel dat open is, van een lunchschotel met  vis, rijst en sla.

De volgende dag gaan we naar de krater van de vulkaan. Die ligt vlak bij de baai waar we voor anker liggen en ’s avonds konden we de rode gloed al zien. Weer in de pick-up. Met z’n tienen in de achterbak voor een rit van 40 minuten over onverharde weggetjes. De laatste 10 minuten lopen we naar het randje van de vuurspuwende vulkaan. Er is geen afrastering. Een bordje langs het pad zegt: “Think Safety”. De grond onder onze voeten is warm en met gegrom en geborrel vliegt er elke 2 tot 5 minuten een lading magma de lucht in. We staan er griezelig dicht bij.

In het pikdonker lopen we weer terug naar onze pick-up. Gelukkig heeft de bemanning van de Seaquest eraan gedacht om zaklantaarns mee te nemen. Terug in het dorp van Stanley gaan we met Amy en Roger van de Shango eten in het restaurant van Sara. Er is voor 5 personen gedekt. Sara serveert een lekkere koolsalade, een casave schotel, gebakken kip, witte rijst en een warme groente schotel met wortel, ui en paksooi. Als toetje is er warme papaya.

Aan de noordkant van onze baai liggen warm-water-bronnen. Als we daar de volgende dag naar toe varen in de bijboot, worden we op het zwarte strand ontvangen door Sheila en Jiflin.

Sheila en Jiflin bieden zich aan als gids. Als wederdienst vragen zij ons om  de batterijen van hun mobiele telefoon en MP3 speler weer op te laden. Ook hebben ze belangstelling voor slippers, t-shirts en petjes.

Ze brengen ons langs een slingerend pad omhoog naar diverse stoom-bronnen en naar een plek waar een warme kleurrijke pasta in de grond zit, goed om jezelf feestelijk te beschilderen.

Terug op het strand spreken we met Sheila af, dat ze ons de volgende ochtend naar een naburig dorp brengt, waar een benijdenis-ceremonie zal plaatsvinden.

De volgend ochtend om 9 uur zijn weer paraat op het strand. Sheila is blij met de opgeladen batterijen. Ze trekt de slippers, die ze van Michela krijgt, meteen aan. Het is een uurtje lopen. Onderweg komen vanuit verschillende dorpen beschilderde en versierde vrouwen en kinderen tevoorschijn. Als een bonte stoet gaat het naar de ceremonie.

Op het dorpsplein blijken drie kuilen gegraven. Op meerdere lagen hete stenen wordt in die kuilen varkensvlees geroosterd met daarop laplap en tarot wortel. Het geheel wordt afgedekt met een indrukwekkende stapel gevlochten vloerkleden, daarop bont gekeurde doeken, en dan nog een stapel  gevlochten tasjes.

Elke stapel wordt bewaakt door een familielid. Er zijn ook nog drie bundels suikerriet opgesteld. Ze worden getooid met kleurige sjaals. Tenslotte worden er nog diverse kavaplanten bij gelegd.

In een indrukwekkende stoet van mannen worden besneden jongens uit drie families het plein op gebracht. Ze zijn een maand van huis geweest en ingewijd in de geheimen van het man-zijn. De drie stapels blijken de geschenken te zijn, die tussen de families worden uitgewisseld.

Dan mogen wij ook onze meegebrachte kadootjes uitdelen. We krijgen laplap. Het is een mengsel van fijngemalen cassave en tarotwortel met ertussen in wat vlees. Niet echt onze smaak.

En dan wordt er uitbundig gezongen en gedanst, eerst door de mannen en later dansen ook de vrouwen en kinderen mee.

Zie filmpje  Vanuatu

Als de activiteiten af  lijken te lopen, besluiten we om terug te gaan. Het feest zal verder gaan met cava drinken en dansen tot vroeg in de morgen.

.

.

.

.

.

.

.

.

.