Even terug naar Zaltbommel

Zaltbommel, zondag 10 augustus 2025.

Lang niets van ons gehoord, maar we zijn weer terug in Zaltbommel.

We waren te optimistisch. Het bleek dat Wilma onderweg van Lanzarote naar Madeira door een onverwachte beweging van de boot harder tegen haar rug was gevallen dan we dachten. De pijn werd niet minder. Dus toen toch maar van Calheta drie kwartier met een taxi naar het ziekenhuis in Funchal voor nader onderzoek.

Na Röntgen opnames en een CT-scan bij orthopedie zijn we voor MRI overgebracht naar de afdeling neurochirurgie in een andere kliniek. Er was een ruggenwervel gebroken. Gelukkig kon die binnen twee dagen in diezelfde kliniek geopereerd worden.

Helaas bleef de pijn langer dan verwacht. Uit nieuw MRI onderzoek bleek dat er nog een tweede wervel gebroken was. Die kon niet geopereerd worden en moet de komende maanden langzaam genezen. Na twee weken waren we gelukkig “fit to fly”, en zijn we onder begeleiding van EuroCross teruggevlogen naar Nederland.

Thijs is later weer naar Madeira gevlogen om samen met Matthias van de Bella Luna Verde naar onze ligplaats op Lanzarote terug te brengen.

Niet helemaal volgens plan brengen we nu de zomer in Nederland door. Langzaam maar zeker gaat Wilma vooruit en we kijken ernaar uit om in oktober weer naar de boot te gaan.

Toch maar niet vertrokken

Calheta, Madeira, woensdag 11 juni 2025.

Het was al opgevallen. We zijn nog steeds op Madeira in de gezellige haven van Calheta. Wilma’s rug bleek erger gekneusd dan we eerst dachten. Op de medische post hier is er inmiddels twee keer naar gekeken. Niets gebroken, maar wel gekneusd en erg pijnlijk. Stevige pijnstiller voorgeschreven gekregen en de mededeling dat genezing wel een paar weken zou kunnen duren. Vier dagen op zee op een slingerend schip is even geen optie. Dus hebben we de reservering van onze ligplaats hier met een paar weken verlengd. Gelukkig geen enkel probleem.

Het weer is hier bijzonder aangenaam, lekker briesje, zonnig met een wolkje en 24 °C. De Pingo Doce (supermarkt) is in de buurt en het strand met terras ligt naast de haven. Er zijn verschillende restaurants langs de kade, inclusief een cafetaria-achtige gelegenheid, populair bij zeilers en sportvissers. Grote wandelingen zitten er even niet in, maar naar het strand en even zwemmen is ook leuk.

De sportvissers hier gaan voor tonijn en groter. Populair bij de toeristen. Af en toe wordt er een grote Marlijn aan wal gebracht. Best spectaculair.

Het is gezellig met de andere zeilers in de haven. Ze komen uit alle windstreken, Duitsland, Australië, Canada en USA. Plannen lopen uiteen, naar de Azoren, naar de Canarische eilanden of naar Portugal. Niemand heeft haast.

Naar Madeira via La Graciosa, 330 NM

Calheta, Madeira, zondag 8 juni 2025.

Gisteren was hier het feest van de Divino Espirito Santo, met een mis in de kerk van Calheta, met een DJ en hapjes en drankjes op het kerkplein. Vandaag gaat de pastoor met muziek langs de haven en worden de boten gezegend. Een hele vrolijke gebeurtenis.

Ons plan is om morgen te vertrekken naar Lagos. Dat is vier dagen varen. We verwachten rustig weer en ruime wind.

Dat is wel wat anders dan de tocht van Lanzarote hier naartoe. Om iets gunstiger wind te hebben waren we eerst op zaterdag 31 mei van Playa Blanca naar Graciosa gevaren op de motor in de luwte van Lanzarote. Bij Graciosa, ten noorden van Lanzarote zijn we voor anker gegaan om de volgende dag richting Madeira te zeilen. Volgens de berekeningen zou het net bezeild zijn in twee dagen, 40 graden aan de wind en een wind van 10 tot 15 knopen, windkracht 4.

Al vrij snel blijkt het toch wat harder te waaien. Het wordt windkracht 5. Na wat uitproberen, zeilen we met een rif in het grootzeil en een rif in de genua. Zo gaat het wat rustiger en varen we 6-7 knopen over bakboord op de stuurautomaat ca. 45 graden aan de wind. De zee blijft wild. Soms pikken we een paaltje, als we tegen een golf omhoog varen en in het golfdal daarna met een klap weer op het water terecht komen. We raken er wel aan gewend en de tweede dag gaat het beter. Maar dan wordt de zee toch weer warrig alsof de golven uit twee richtingen komen en klapt er soms een steile muur van water tegen de boot. Het ging een keer zo hard dat Wilma hard tegen de kast kwam en haar rug kneusde. Dat was erg pijnlijk.

Het voelt bijzonder goed als we op dinsdag 2 juni bij opkomst van de zon het eiland Madeira aan de horizon zien en in de luwte van het eiland komen. De zee wordt vlak. Op de motor varen we naar Calheta. In de marina hebben we een ligplaats gereserveerd en om 9:15 uur maken we vast aan de wal.

We liggen op dezelfde plaats als het vorig jaar, toen we hier een maand zijn gebleven en uitgebreid van Madeira hebben genoten. Nu willen we verder, naar de Algarve, en bestuderen we elke dag de weerberichten op zoek naar een gunstig moment om weer te vertrekken.

Nog even groot onderhoud

Marina Rubicon, Playa Blanca, Lanzarote, woensdag 27 mei 2025.

We zijn er wel even mee bezig geweest om alles in orde te maken voor vertrek richting Madeira. We willen er deze zomer naar toe om vandaar verder te gaan naar de Algarve. Op dit moment zit het weer niet erg mee. We zouden graag willen dat de wind, die overheersend uit het noorden komt, iets naar het oosten draait zodat Madeira bezeild is, maar dat zit er nog even niet in. In plaats daarvan draait de wind steeds iets naar het westen, waardoor Madeira precies in de wind komt te liggen. We wachten dus nog maar even af.

Intussen hebben we Luna Verde een grote beurt gegeven. Ze is een week op de kant geweest om het onderwaterschip, de klapschroef en de boegschroef schoon te maken, nieuwe antifouling aan te brengen, en zinkanodes te vervangen. Het was echt nodig. De stuwkracht van motor en boegschroef waren merkbaar afgenomen en we zeilden duidelijk minder snel. Gelukkig kwamen er bij verdere inspectie geen verrassingen aan het licht.

Terug in het water hebben we de olie ververst in de motor en in de generator. We hebben de koelwaterimpellers vervangen en nieuwe brandstoffilters geplaatst. Ook de kleppen waren aan de beurt om gesteld te worden. Dat durven we zelf nog niet zo goed. We hebben het laten doen. De monteur van de werf hier op de haven is daar erg handig in.

De watermaker deed het nog prima, maar hij lekte een heel klein beetje, ergens uit de hogedrukunit. Ook omdat het apparaat inmiddels al meer dan 15 jaar oud is hebben we besloten om niet verder op zoek te gaan naar het lek maar de hogedrukunit in het binnenste van de watermaker te vervangen door een nieuwe. Het was wel nodig om daarvoor de watermaker uit te bouwen. We hebben hem in de kuip te geplaatst om er goed bij te kunnen. Dat is geen kleine klus, vooral omdat het apparaat heel compact is ingebouwd en het ook behoorlijk zwaar is. Gelukkig was Denise weer in de buurt, die niet niet alleen handig maar ook sterk is. Samen hebben we in een dag de watermaker uitgebouwd, de hogedrukunit vervangen en het apparaat weer teruggeplaatst. Hij lekt niet meer. De nieuwe unit blijkt een stuk soepeler te lopen en minder lawaai te maken. We zijn er blij mee.

Tenslotte hebben we ook het want gecontroleerd. Thijs vindt het wel leuk om met een slang de mast in te gaan, de wartels van het grootzeil en de fok schoon te spuiten, de terminals van de stagen schoon te maken en te controleren op eventuele haarscheurtjes.

Alles leek in orde, maar voor de zekerheid hebben het want ook door een professionele “rigger” laten controleren, die toevallig onze buurman in de haven is. Hij twijfelde aan de montage van de isolatoren in de achterstag. Die isolatoren zijn ervoor omdat de achterstag ook functioneert als antenne voor de kortegolfzender. Geen groot risico, zolang we onder de kust blijven varen, maar voor een lange tocht over de Atlantisch Oceaan nemen we liever geen enkel risico. Dus hebben we besloten om de achterstag te laten vervangen door een nieuwe.

En natuurlijk nog even een proefvaart. Heerlijk als vanouds de zeilen weer uitgerold en met een vriendelijk briesje langs de zuidkust van Lanzarote gevaren totdat de wind wegviel. Bij Playa Mujeres zijn we voor anker gegaan om te zwemmen rond de boot. Helaas bleek het anker vast gehaakt aan de rotsbodem toen we het wilden ophalen. We gokten dat het anker wel eens los zou kunnen komen als we er overheen zouden varen. Gelukkig bleek dat te werken en hebben we niet hoeven te duiken. Nu wachten we op onze ligplaats in de marina op gunstige wind om naar Madeira te zeilen.