Spaanse Maagden-Eilanden

Donderdag, 12 Mei 2011 

Puerto Rico, USA

 

Verder west van de :”US-Virgin Isalands” komen de “Spanish Virgin Islands”: Culebra, Vieques en nog een paar kleinere eilanden. Ook USA, maar nu behorend bij Puerto Rico. Hier hadden we moeten inklaren, horen we later op Puerto Rico, waar “Customs” ons vertelt, dat we een hoge boete hadden kunnen krijgen en de boot verbeurd veklaard had kunnen worden… 

Het eiland Culebra heeft een “Ensenada Honda”, een mooie beschutte baai. We ankeren naast “Cayo Pirata”. Net op tijd voor happy hour in “Dingy Dock Resaurant and Bar” De sfeer is gezellig. We treffen er mensen, die kennelijk ontsnapt zijn aan de complexiteit van modern leven. We blijven er een hapje eten. 

. 

Met de Seaquest Crew huren we een 6-persoons Club Cart. Dankzij de stuurkunst van Huib Jan verkennen  we ermee het hele eiland, zowel over mogelijke als over onmogelijke wegen. We stoppen tijdig voor een ijsje en om te genieten van mooie uitzichten. 

. 

. 

. 

. 

Aan de hoefijzer-vormige Bahia Flamenco ligt Culebra’s mooiste strand. Goed voor zwemmen en een strandwandeling. Er liggen twee tanks, overgebleven van oefeningen voor de golf-oorlog. 

Tank op starnd Bahia Flamenco

. 

. 

. 

. 

. 

. 

. 

. 

. 

. 

. 

De volgende dag naar Culebrita, het kleine zusje van Culebra. Er zou een pad zijn naar de vuurtoren op de top van het eiland. Helaas onvindbaar, en volgens een plaatselijk bekende al 15 jaar lang niet meer onderhouden. Dus waarschijnlijk helemaal overwoekerd. 

Terug aan boord, blijken onze schepen het doel van een aanval van wespen. Het lukt niet om ze met zout water te verjagen. Dan maar weer terug naar Culebra. We maken er vast aan een meerboei  vlak achter het rif bij Ensenada Dakity. De wespen houden het voor gezien. 

. 

. 

. 

Dit blijkt een prima plek om het roestvrij staal aan dek weer te herstellen in zijn oorspronkelijke luister. Huib Jan neemt stuurboord voor zijn rekening en Thijs doet bakboord. Op het achterdek komen ze elkaar weer tegen. 

Met een glimmend schip naar Isla de Vieques. Op de motor onder de Bimini want er is nog steeds maar weinig wind en het is erg warm. De afstanden zijn maar kort. Sinds de Maagdeneilanden is er steeds land in zicht. 

. 

. 

.

Klaar voor de nachtelijke kajaktocht

In Puerto Real, aan de zuidkust van Vieques, liggen we er  voor het plaatsje Esperanza, dat zijn best doet om mee te gaan doen  in de ontwikkeling van het tourisme. Er is nog geen MacDonalds en geenWal Mart. Er zijn ook geen stoplichten, maar er  is al wel een reeks bars, restaurants en “gift-shops” en er wordt hard gewerkt an de bestrating van een  “boulevard”, die er ongetwijfeld een keer gaat komen.

Vanuit Esperasza maken we een nachttocht per kajak door de naastgelegen “bio-luminescence bay”. Er is daar een zeer hoge concentatie phosphoriserende micro-oranismen, dat zorgt voor een fanastisch schouwspel. Het is bewolkt en er is maar weinig maan, ideaal om het helder groene licht te zien. Je zwemt er in sprankelend water