Aangekomen op Lanzarote

Marina Rubicon, Playa Blanca, Lanzarote, Zondag 21 augustus 2022

Gisteren ochtend om 9:30 meldden we ons bij de receptie van Marina Rubicon, een hartelijk weerzien. We vertrokken hier in mei 2020 naar Nederland en zijn nu weer terug. Vanaf Medemblik hebben we 2333 mijl (4321 km) gevaren, via Zaltbommel, langs de “staande mast route” naar de Noordzee, de Belgische, Franse, Spaanse en Portugese kust, en Madeira. Het laatste stuk vanaf Madeira was een echt cadeautje: 308 mijl met halve wind, windkracht 3 tot 4 uit het Noordoosten. Dat is super zeilen. Eerste etmaal 180 mijl, wat lager gestuurd, om de volgende dag bij wat minder wind wat op te loeven richting Lanzarote. Net na opkomst van de zon komen we in de acceleratie zone onder Lanzarote, waar de wind aanzwelt tot windkracht 6. We hadden ons erop voorbereid en de zeilen alvast gereefd. Daarna wordt het ongeveer windstil onder de beschutting van het eiland. We rollen de zeilen weg, hangen de stootwillen op hun plaats en leggen de landvasten klaar. We zijn terug op Lanzarote.

Voorlopig zal Marina Rubicon onze “thuishaven” zijn. De “Oost Atlantische Eilanden” worden ons vaargebied. Vanaf deze plek zullen wij regelmatig verslag blijven doen uit ons logboek.

Van Lagos naar Madeira, 458 mijl

Marina Quinta Do Lorde, Madeira, woensdag 17 augustis 2022

Na een week in Lagos bestuderen we elke dag alle weersvoorspellingen. We willen graag voldoende wind om naar Madeira te zeilen en niet aankomen met heftig weer. Bovendien vinden we het wel leuk in Lagos, hoewel we er steeds meer zin in beginnen te krijgen om via Madeira naar Lanzarote te gaan. Met een lage druk gebied boven Spanje en een hoge druk gebied boven Madeira is er weinig wind te verwachten op onze route. Het valt dan ook niet niet mee om een geschikt moment te vinden om te vertrekken

Vrijdag 12 augustus lijken de omstandigheden gunstig. Twee dagen windkracht 4 uit noordelijke richtingen en een dag op de motor zonder wind. Toch pakt het allemaal wat anders uit.

Vanaf 8:30 wordt de brug bediend en kunnen kunnen we de haven verlaten. Er is al veel bekijks. Na twee uur op de motor zijn we onder de bescherming van de Portugese kust uit en begint het te waaien. Al snel lopen we meer dan 7 knopen. Dat vinden we wel genoeg en steken een rifje in het grootzeil om aangenamer door de golven te gaan. Buiten verwachting zeilen we de hele dag met een flinke snelheid. We passeren twee tankers met vloeibaar gas. De aangegeven bestemming is “Open Sea For Orders”. Kennelijk wachten ze op nog verder stijgen van de gasprijs.

Als de zon onder is en de volle maan achter ons aan bakboord verwoede pogingen doet om door het wolkendek te komen, begint het voor ons aan stuurboord te bliksemen. Prachtig weerlicht verlicht de horizon. Maar het onweer komt snel dichterbij. De wind neemt toe tot 25 knopen. We reven nu ook de genua en plaatsen onze bliksemafleider. Dikke koperen kabels bevestigen we aan de onderkant van de mast boven het dek en verbinden we aan bakboord en aan stuurboord met het hoofdwant en de railing. Vandaar gaat er een brede koperen band over boord het water in. Boven op de mast zit permanent een soort staalborstel, bedoeld om statische elektriciteit af te leiden. Het duurt niet lang meer of we zitten midden onder het onweer. Bliksems schieten voortdurend op een neer tussen de wolken en verlichten de zee. Mooi, maar griezelig. We hopen het beste.

Twee uur later is alles voorbij. De wind is weer terug waar hij hoort en afgenomen tot 10 knopen. Het rif gaat uit de zeilen en onder vol tuig kabbelen we verder.

Maar een uur later is het opnieuw zo ver. De wind neemt weer toe, we reven de zeilen en een onweer breekt boven ons los en ook dat gaat weer over.

Als of het nog niet genoeg was, komen we nog een derde keer onder onweer terecht. Inmiddels hebben we wel veel ervaring gekregen met het reven van de zeilen in het donker. Pas als de zon opkomt is het voorbij. Ondanks alles hebben we het etmaal 170 mijl afgelegd, meer dan ons gebruikelijke daggemiddelde van 150 mijl. De wind is er nu wel helemaal mee opgehouden. We gaan verder op de motor en krijgen ruim de gelegenheid om weer wat bij te komen van de inspanningen van de nacht.

Pas om middernacht komt de wind weer terug. Niet veel, maar genoeg om en beetje te zeilen, met af en toe geholpen door de motor. Zo gaan we ook de volgende dag verder tot we in de vroege ochtend van de derde dag in de acceleratie zone onder de eilanden Porto Santo en Madeira komen en de motor uit kan. We bellen met de haven van Funchal voor een ligplaats. Zoals verwacht blijkt de haven vol en gaan we naar de Marina Quita Do Lorde, aan de westkant van het eiland, wel wat afgelegen, maar met een goede busverbinding naar de hoofdstad Funchal

Een weekje achter ons anker in de Algarve

Lagos, woensdag 10 augustus 2022

Na twee dagen in de havenkom van Portimao, besluiten we verder te varen langs de kust van de Algarve, langs Albufeira, Vilamoura en naar Faro. Dit stuk van de kust bestaat uit fraaie rotsformaties, baaitjes en stranden. Bij Faro wordt de kust vlak en duinachtig. We gaan op vrijdag 29 juli om 8:00 uur anker op in Portimao om met opkomend tij aan te komen bij Cabo de Santa Maria. Met de stroom mee vliegen we rond de kaap. Vervolgens is het rustig water, waar we om 14:00 uur het anker laten vallen bij Olhao, voor de haven van het eilandje Culatra. Het lijkt hier sprekend op de Nederlandse wadden behalve dan dat ze er clams kweken, die we ons uitstekend laten smaken.

Zaterdagochtend vroeg kunnen we met half tij nog net over de schelpenbanken met de dinghy naar de haven van Olhao. Om de juiste route te vinden volgen we een van de vele watertaxi’s, die hier af en aan varen van Olhao naar Culatra.

Helaas heeft Olhao geen reguliere dinghy steiger en worden we in de in de particuliere haven weggestuurd. Na een beetje rondvaren zien we bootjes afmeren bij een afgesloten steiger, waar je rond het gesloten hek kan klimmen. Dat doen we dan dus ook maar. Deze route blijkt niet ongebruikelijk. Bij aankomst krijgen we hulp van vissers op de kant om rond het hek te klimmen.

Olhao heeft een grote markt, gesplitst in twee delen, een voor groente en fruit en de ander voor vis. We zijn er vroeg en het is er gezellig druk. We kopen er vissen voor op de barbecue aan boord.

We blijven in Olhao tot na de lunch om met opkomend water weer over de schelpenbanken terug naar Luna Verde te kunnen varen. Terug aan boord blijkt onze Magma barbecue het nog prima te doen en laten we ons de gegrilde vissen uitstekend smaken.

Na een week achter het anker geleefd te hebben krijgen we zin in de luxe van een marina. We reserveren een plaats voor een week in Lagos. Op maandag 1 augustus gaan we anker op en na een tussenstop in de havenkom van Portimao maken we dinsdag 2 augustus vast in de Marina van Lagos. Hier is alles bij de hand. Een scheepsbenodigdheden winkel en een uitspanning, waar ze de beste gegrilde sardines van Lagos serveren met een lekker glas wijn, de Pingo Doce, een supermarkt om de hoek en de Lidle op 9 minuten lopen. Naaste de haven begint de Ponta Da Piedade, een rotswand met koepels en grotten en verscholen baaitjes en stranden, bijzonder leuk om hier met de dinghy door te varen.

Het plan is om van hier verder naar het zuiden te varen, 550 mijl naar Lanzarote, of 450 mijl naar Madeira. De wind laat ons voorlopig nog even in de steek.
Heel langzaam komt er wat verandering in het weerbeeld en zoals het er nu naar uitziet zouden we vrijdag gunstige wind kunnen hebben om naar Madeira te gaan.

Van Muros naar Portimão via Nazaré, 400 mijl

Portimao, donderdag 28 juli 2022

Zaterdag 23 juli is het zover. De vooruitzichten zijn gunstig. Wind uit noordelijke richting, kracht 3 tot 4, met voor zondagavond wat meer wind als we bij de zuidpunt van Portugal zijn. Daarmee zouden in ruim twee dagen de 300 mijl naar Lagos moeten kunnen varen.

We vertrekken om 9:15 uur uit de Ensenada de Bornaille in een ruime bocht om de “viveros”, schelpdierkwekerijen, heen. Om 9:45 zijn we onder zeil. Omdat er vlak onder de kust weinig wind is, sturen we eerst met een knik in de schoot tot 15 mijl uit de kust,. Zover uit de kust verwachten we ook minder visstokken tegen te komen. Daarna gaat het met windkracht 4 op een ruime koers naar het zuiden. Tot de volgende ochtend lopen we zo’n 7 knopen onder grootzeil en genua. Dat is heerlijk zeilen en geen visstok gezien.

Om 6 uur de volgende ochtend is de wind behoorlijk afgenomen, maken we nog maar weinig vaart en gaat de motor bij. Dan, ter hoogte van Figuera Da Voz, op 35 mijl uit de kust en met meer dan 800 meter diepte, varen we toch bijna op een visstok, waarschijnlijk een verdwaalde. De schrik zet ons wel aan het denken.

Als we doorvaren en niet helemaal buiten de “shipping lanes” om gaan, dan komen we in het donker ter hoogte van Cascais dichter onder de kust, waar we talloze onverlichte visstokken kunnen verwachten. Het aantal visstokken voor de Portugese kust is zo groot, dat als je blind rechtdoor vaart, je zeker over een of meerdere visstokken heen zou gaan. De visstokken zelf zijn niet zo’n groot probleem, maar door de lijnen die eraan vast zitten kunnen schroef en roer onklaar raken. Dat liever niet en helemaal niet in het donker. We besluiten daarom een tussenstop te maken in Nazaré, een plaatsje waar we op eerdere reizen niet gestopt waren.

Als we dan de volgende ochtend uit Nazaré zouden vertrekken, varen we met daglicht langs de kust en zouden we de visstokken kunnen ontwijken. Voorbij Cascais kunnen we dan in de nacht doorvaren ruim buiten de kust, waar we geen visstokken verwachten. Mooi plan vinden we.

Het waait 25 knopen als we ontvangen worden door de havenmeester van de marina van Nazaré. De marina blijkt behoorlijk vol te zijn. Eerst krijgen we een plaatje aangewezen aan lager wal, wat we niet zo heel aantrekkelijk vinden met de harde wind, maar na wat gepuzzel is er toch ook nog een plaatsje met de boeg in de wind. Met veel hulp meren we keurig af, 200 mijl nadat we vertrokken uit Muros.

Nazaré blijkt een historische vissersplaats, in recente jaren omgebouwd tot een moderne badplaats met een riante boulevard en een hele vriendelijke uitstraling. Er liggen kleurrijke vissersbootjes op het strand waar vis in de zon gedroogd wordt. Te leuk om slechts een nachtje te blijven, dus we besluiten om er nog een dag aan vast te knopen.

Dinsdag 26 juli om 9:00 uur maken we los in Nazaré. We varen met ruime wind naar het zuiden onder grootzeil met de motor zachtjes aan. Pas tegen middernacht, als we Lissabon ruim voorbij zijn neemt de wind wat toe, tot ca. 15 knopen, windkracht 4, en kan de motor uit. We zeilen op ruime afstand van de kust. Langzaam gaat het harder waaien. Als we de volgende ochtend Cabo de Sao Vicente naderen is het inmiddels windkracht 6 en draaien we een rif in het grootzeil. Om half tien maken we een stormrondje om met het zeil over de andere boeg verder te varen. We ronden de kaap en gaan verder richting Oost. Onder de beschutting van de kaap neemt de wind wat af en kan het rif uit het grootzeil. We willen een baaitje op zoeken om achter ons anker wat uit te rusten.

Maar dat valt tegen. We hebben het rif te vroeg uit het grootzeil gehaald. Na het passeren van de kaap neemt de wind weer toe tot windkracht 6. In de Enseada de Sagres, de Enseada de Baleeira en de volgende baaien is het zo onrustig dat we besluiten door te varen tot Portimão en te ankeren verder op de rivier.

Langs de zuidkant van Portugal liggen veel viskwekerijen en ook veel visstokken. En in een moment van onoplettendheid is het toch gebeurd. We varen over een visstok. Hij verdwijnt onder het schip, maar komt er niet meer achter onderuit. Onze snelheid neemt langzaam af tot dat we bijna stil liggen. Zou het toch gebeurt zijn dat er een visstok om onze kiel of aan het roer vastzit? Terwijl we een plan maken zien we plotseling de visstok achter de boot uit het waterkomen. Wat een opluchting. De snelheid neemt weer toe en er is geen merkbare schade.

Ankeren op de rivier blijkt geen goed plan. Ons anker houd slecht in de dikke laag dunne modder en blijft krabben, zodat we we langs de oever aan de grond lopen. Met behulp van de buren, die ons anker ver naar buiten uitbrengen, lukt het op de ankerlier en met motor volle kracht weer los te komen uit de klei. Om 4 uur in de middag en na 200 mijl ligt ons anker eindelijk stevig in het zand in de havenkom van Portimão.