Naar Nederland

Brisbane, dinsdag 6 November 2012

Het cycloonseizoen nadert. We hebben de boot opgeruimd en schoongemaakt. Luna Verde staat nu netjes op de kant in Bundaberg, stevig vastgebonden. De resterende klussen doen we volgend jaar als we weer terug zijn. We hebben Australiers leren kennen als gezellige mensen. Ze komen op tijd en brengen hun eigen drankjes mee.

We vliegen vanaf Brisbane. Het is vier uren met de trein ernaar toe. Dan zien we hoe leeg Australië eigenlijk is. Het is iets groter dan Europa en er wonen slechts 22 miljoen mensen in vijf grote steden. In Brisbane, de hoofdstad van de deelstaat Queensland, ca. 2 miljoen. Brisbane heeft een sub-tropisch klimaat. Het is een moderne stad met een gezellige sfeer, leuk om te winkelen en uit te aan. Verrassend veel paden voor fietsen en wandelen en een lange “board-walk” langs de oever van de Brisbane River.

Aan de zuidoever concentreert zich een levendige art-scene in een omgeving van riante tuinen met een openluchtzwembad met kunsmatig strand. Ook is er het “Qeensland Performing Art Centre”. We gaan er een avondje uit naar de opera Carmen.

Vanochtend leek het alsof iedereen op weg was naar een bruiloft. Vrolijke jurkjes, hoge hakken en alle mogelijke hoedjes. Het is Melbourne Cup Day. Er staan lange rijen voor de loketten van de bookmaker en de paardenrennen zijn op elke staathoek te volgen.

Groot contrast met de oorspronkelijke cultuur, dans en muziek. We maken een indrukwekkend optreden mee van Aboriginals en Torres Strait Islanders.

Na drie dagen lopen door Bisbane vliegen we naar Nederland.

Hervey Bay

Bundaberg, zaterdag 20 oktober 2012

Het seizoen is bijna voorbij. Van de Bultrugwalvissen dan. Eind van deze maand zullen ze allemaal met hun kroost weer naar Antarctica zijn vertrokken. Ze waren hier om te paren en te bevallen.
We huren een auto om naar Hervey Bay te gaan, het centrum voor “whale watching”. Het is twee uur rijden en de walvis-boot vertrekt om half negen, dus we staan vroeg op.

Gelukkig waren nog niet alle walvissen terug naar Antarctica. We zien diverse vrouwtjes met hun kalveren. Ze blijken helemaal niet schuw, en ook niet agresssief. Het is heel bijzonder om die geweldig grote beesten dartel door het water te zien bewegen. Een volwassen beest weegt ca 40 ton.
Zie ook filmpje: Whales

We genieten hier van het mooie en aangename weer, zonnig en 25 graden. ’s Nachts koelt het af tot 16 graden. Het is niet benauwd. De stranden zijn hagel wit, het water is glashelder en heeft alle kleuren blauw.

Intussen gaan we verder met het onderhoud van de boot. Generator en motor hebben nieuwe olie en zijn gespoeld met zoet water. De watermaker hebben we geconserveerd. We hebben een hoes over de genua getrokken en een nieuwe zeilzak voor de code-zero laten maken. De oude was inmiddels door de zon verteerd. Dat gaat hard in de tropen. De bimini hebben we opnieuw laten stikken. Geen overbodige luxe omdat het stiksel een heel eind heen bleek.

Net als de eerste WC, hebben we ook de andere WC uit elkaar gehaald, alle rubbers schoongemaakt en de afvoerslang vervangen. Een en ander was behoorlijk dichtgegroeid. Opzichzelf een eenvoudig klusje, als het niet zo lastig geweest was om het toilet uit te bouwen en er weer in te krijgen. Alles doet het nu weer prima.

Omdat de wasmachine van zijn plaats moest voor de WC-klus, is dit een mooie gelegenheid om te proberen ook die weer aan de praat te krijgen. We maken de machine open, halen alle leidingen los en maken ze schoon. Als alles weer in elkaar zit blijkt hij het zowaar weer te doen, maar als hij op zijn plaats staat treden dezelfde storingen weer op. Een plaatselijke expert vertelt ons dat er bij een wasmachine drie mogelijkheden zijn. Het filter zit verstopt, de schakelaar van de deur is kapot, of de waterniveausensor doet het niet. Al het andere is zo duur om te repareren, dat je beter een nieuwe kunt kopen. Dus nog maar een keer de machine van zijn plaats gehaald en ontmanteld. Dan blijkt, dat de waterniveausensor niet goed vast zit. Met een stevige dot kit is dat een voudig verholpen, en terug op zijn plaats doet hij het als nooit tevoren.

Hello Australia

Bundaberg, zondag 7 oktober 2012

Bundaberg ligt aan de monding van de Burnett rivier. Het is hier een beetje vlak, weinig inspirerend, maar er is een fantastisch fiets- en wandelpad: de Coral Coast Pathway.

We gaan meteen een eindje fietsen. Fietshelmen zijn hier verplicht. We worden gewaarschuwd uit te kijken voor kangoeroes. We dachten eerst dat dat een grapje was, totdat er vlak buiten de haven, midden op het fietspad, een kangoeroe voor ons stond. Hij wachtte rustig tot we het fototoestel gepakt hadden en hopte toen weg.

Het is hier voorjaar. In het zompige gebied ontluikt van alles in allerlei kleuren. Snip-achtigen (Curlew’s) bevolken de poelen. Uit een veldje naast ons stijgt een wolk Roze Kaketoe’s (Galah’s) op.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Naar Bundaberg, Queensland, Australia

Bundaberg, woensdag, 3 october 2012

We hebben de ontwikkeling van het weer de afgelopen weken gevolgd. Afwisselend trekken er depressies en hogedrukgebieden ten zuiden van Nieuw Caledonie van west naar oost. De oversteek naar Australie is ongeveer 800 mijl. Met 150 mijl per etmaal doen we daar dus 5-6 dagen over. In zo’n periode trekt er altijd wel een depressie ten zuiden langs. Zo’n depressie eet de wind op langs onze route. We hebben dan een rustige dag. Gemiddeld waait het hier 15 knopen uit zuid-oostelijke richtingen. Dat waait het dan ook op donderdag 27 september, als we van ons ankerplekje, net buiten de haven van Noumea, vertrekken.

We hebben er  twee nachten gelegen om alvast wat in te slingeren na een maand in de haven. Hier nemen we afscheid van Huib Jan, Jannet, Maren en Linde. Zij gaan met de Seaquest naar Nieuw Zeeland en blijven daar, in de periode dat wij vanuit Australie teruggaan naar Nederland. Afscheid nemen valt niet mee, maar over een half jaar gaan we samen weer verder de wereld rond. We worden ook uitgezwaaid door Stefan en Christine van de 12Moons. Zij gaan ook naar Nieuw Zeeland.

We zijn nog maar net vertrokken, of we komen in een buiengebied terecht. De de wind neemt af tot 5 knopen om daarna snel weer aan te wakkeren tot 20 knopen. Dat gebeurt een paar keer en levert veel werk op met de zeilen.

Als we door de buien heen zijn gaan we met 15 knopen wind 7-8 knopen door het water . De eerste dag leggen we 159 mijl af, de tweede dag 165 mijl.

Dinsdag 2 oktober verwachten we aan te komen in Bundaberg, Queensland, Australie. We sturen een e-mail naar de douane autoriteiten met onze gegevens. De aankomst moet 96 uur tevoren worden aangekondigd. We krijgen een  e-mail terug met duidelijke instructies wat te doen. We hadden de formulieren al gedownload van internet en vullen ze alvast in.

Dan is de wind op en gaat de motor bij.  Dit stuk van de Stille Oceaan heet Koraal-Zee. Het is er erg stil.
.

We worden alleen vergezeld door de zon en door de maan. Als de zon voor de boeg ondergaat komt de maan achter ons op. Het is volle maan. Verder is er niets te zien. Geen vissen, geen schepen, niets op de radar en niets op de AIS. De wind is helemaal gaan liggen. De zee wordt zo glad als een spiegel .

Na drie dagen is er nog steeds geen wind. Dat is een dag langer dan we gedacht hadden. Ook de voorspelde regenbui , die het zout van het dek zou spoelen, is niet gekomen. Het is nu maandag en we beginnen aardig door onze voorraad diesel heen te raken. We hebben het toerental van de motor wat teruggesteld.

Het weerbericht zegt dat we vanavond wind krijgen, 25 knopen uit het zuid-oosten. We zien ernaar uit. De wind komt precies op tijd, maar wel wat harder dan voorspeld: 30 tot 35 knopen, en er bouwt zich snel een behoorlijke zee op, waar we met een vaartje van 9 -10 knopen overheen vliegen.

De stuurautomaat heeft het er best moeilijk mee. Voor ons gemak en voor het comfort van de automaat halen we het grootzeil weg. Zo gaan we met 7-8 knopen de nacht in om de volgende ochtend Austalie aan de horizon te zien. Inmiddels is het ook wat drukker geworden met scheepvaart om ons heen.

Als we Hervey Bay in varen, worden we vergezeld door twee Bultrug walvissen. Dit is het seizoen dat ze hier zijn om te bevallen en dan weer terug te gaan naar de zuidpool. Ze springen hoog boven het water uit en maken mooie salto’s. Een heel bijzonder schouwspel, maar als we het fototoestel gepakt hebben zijn ze weer verdwenen.

Na 795 mijl liggen we om 11:00 uur vast in de haven van Bundaberg. De douane stond al te wachten en komt onmiddellijk aan boord. Ze zijn blij met de ingevulde formulieren en hebben er geen probleem mee, dat we wat te veel wijn en bier aan boord hebben, als we maar niet vergeten om ook Australische wijn te kopen. Zoals verwacht, neemt de quarantaine alle verse groente en fruit mee. Alle industrieel verpakte spullen mogen we houden. We worden gezond verklaard en mogen aan wal.