Van Lanzarote (Canaries) naar Sao Vicente (Kaapverdië), 996 mijl, 7 dagen

Mindelo, Sao Vicente, Kaapverdië, woensdag 26 december 2018.

We worden uitbundig uitgezwaaid door onze vrienden op Lanzarote en vertrekken dinsdag middag 18 december uit Marina Rubicon richting Kaapverdië. Michiel is dinsdag ochtend aangekomen uit Eindhoven en zeilt mee naar de Caraïben. Wij vinden het best comfortabel om met z’n drieën te zijn en de wachten te kunnen verdelen, zodat we meer slaap hebben. Michiel  zou zondag al gekomen zijn, maar door het slechte weer in Eindhoven werd zijn vlucht gecanceld. Maar nu zijn we compleet. We vullen ook de reserve voorraad diesel en zijn klaar voor de oversteek.

Zoals verwacht is er eerst weinig wind en motoren we de eerste 6 uur langs Fuertaventura naar het zuiden. Dan steekt de wind op en waait het vier dagen 15-20 knopen wind uit noordelijke richting. Op grootzeil en uitgeboomde genua maken we ca. 150 mijl per etmaal. Als het 20 knopen gaat waaien experimenteren we wat met de koers om zo weinig mogelijk last te hebben van het rollen. Het blijkt, dat bij 170 graden aan de wind de mast behoorlijk rechtop blijft. Het is super mooi zeilen, vooral ook ’s nachts, als we helder verlicht worden door een volle maan.

Dan draait de wind naar het oosten. De horizon wordt een beetje grauw en we worden verrast op een dun laagje bruin stof, kennelijk uit de Sahara, dat gelukkig gemakkelijk weg te spoelen is. De wind is afgenomen tot ca. 10 knopen, maar met grootzeil en Code-zero gaan we 100 graden aan de wind gemiddeld toch nog 6 knopen over de grond. De watertemperatuur is inmiddels gestegen van 20 tot 23 graden C. We gaan de goede kant op.

Dan vorm zich een aanzienlijk gebied zonder wind ten noorden van Kaapverdië. We proberen er zorgvuldig rond omheen te navigeren, maar kunnen toch niet voorkomen dat we de laatste dag op de motor verder gaan over een olie gladde oceaan. Omdat we niet in het donker willen aankomen gaan we met de motor bijna stationair op Kerstnacht heel langzaam richting Mindelo. Wilma bereid een super kerstdiner. We genieten van haricot vert met gekookte aardappeltjes en een komkommersalade en een verrukkelijke met een mosterdsausje overgoten rollade onder het schijnsel van de vollemaan. Als klap op de vuurpijl krijgen we mokka ijs met vruchten toe.

Op eerste kerstdag varen we ’s ochtens vroeg de haven in. Per e-mail hadden we onze komst al aangekondigd en marina crew staat klaar om de lijnen aan te nemen. Het was een prachtige tocht. van de zeven dagen hebben we 5 dagen heel mooi kunnen zeilen en 2 dagen op de motor gevaren.

Dit is dus Afrika. Niets mis mee. Prima marina met vriendelijke en behulpzame mensen. Wilma heeft ook nog gezorgd voor een kerstontbijtje en in de “Floating Bar” trakteren we onszelf op een welkomst drankje.

Plezierige feestdagen

Marina Rubicon, zondag 16 december 2018.

Hier geen sneeuw en ijs, maar wel heel veel lichtjes. De feestdagen komen eraan en wij zijn klaar om te vertrekken. Het plan is om dinsdag te gaan. Eerst naar Kaapverdië en dan verder naar  de Caraïbische zee. Het zit er in dat we de feestdagen ergens midden op de Atlantische oceaan zijn.

Gisteren hebben we afscheid genomen van onze zeilvrienden hier in de haven met een dinertje bij La Cubierta. We werden verrast met een halve wereldbol van marsepein gevuld met chocolade cake en aardbeienmouse onder het spelen van “we are sailing” van Rod Stuart. Super leuk. Het was erg gezellig en de taart was heerlijk.

We zijn van plan om hier volgend jaar, na de zomer terug te komen en we wensen al onze volgers plezierige feestdagen en een voorspoedig 2019 !

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Heftig terug het water in

Marina Rubicon, Maandag 10 December 2018.

Na 10 dagen op de kant was al het werk geklaard. Het had wel langer geduurd dan we dachten, omdat het tussendoor steeds regende, zodat er geen verfwerk gedaan kon worden. Die hoeveelheid regen is overigens heel uitzonderlijk is voor Lanzarote.

Het onderwaterschip zag er nog verrassend goed uit. Gedurende twee jaar in het warme zoute water had de antifouling uitstekend zijn werk gedaan. Na schoonspuiten van het onderwaterschip is de oude verflaag opgeschuurd en zijn er twee nieuwe lagen antifouling aangebracht. De doorvoeren zijn ook schoongemaakt. Roestplekken op de kiel zijn kaal gemaakt, met een roestwerend middel behandeld en voorzien van een epoxycoating. Na aan brengen van de antifouling ziet het er mooi uit. De tijd zal leren of het allemaal goed blijft.

De klapschroef was behoorlijk aangegroeid. Het verbaasde ons dat de schroef het nog zo goed deed, al was het rendement merkbaar afgenomen. Na schoonmaken en monteren van nieuwe zinkanodes zag de schroef er weer uit als nieuw.

Ook de boegschroef leverde merkbaar minder stuwkracht. De twee propellers zijn er afgehaald en schoongemaakt. Dat gaf ruimte om meteen ook de tunnel van de boegschroef helemaal schoon te maken en in de antifouling te zetten met nieuwe zinkanodes.

Tenslotte is ook de aangroei verwijderd van de aardplaten en de warmtewisselaars voor de koelkasten. Die zouden het nu een stuk beter moeten doen.

Het plan was om maandag 3 december Luna Verde weer in het water te laten, maar helaas had een heftige storm op het midden van de Atlantische oceaan een behoorlijke deining veroorzaakt met golfhoogten van 2-3 meter. Op zich is dat niet zo erg, maar de golven liepen recht de haven in zodat alle boten al een paar dagen aan hun landvasten lagen te rukken. Onder de portaalkraan werd de deining nog eens extra versterkt. Het risico op schade bij de te water lating was te groot.

Gelukkig draaide dinsdag de golfrichting zodat er minder deining de haven in liep en konden we proberen Luna Verde weer in het water te krijgen. Voor alle zekerheid toch maar een aantal schippers van boten aan onze steiger opgetrommeld om te helpen de lijnen strak te houden, terwijl het water onder de portaalkraan nog altijd een halve meter op en neer ging. Ze wilden graag meedoen. Dankzij de krachtige hulp van Mark, Raymond, Geoff, Yves, Collin, en Alexandra is het ons gelukt om Luna Verde in bedwang te houden en zijn we wel heftig, maar beheerst het water in gekomen.

De grootste verrassing kwam toen we weer achteruit onze ligplaats invoeren. De boegschroef bleek omgekeerd te draaien. Zoiets verwacht je niet. Het duurde daarom even voordat het duidelijk was dat de boot daardoor de verkeerde kant op ging. Het was wel schrikken, maar we zijn niet dwars langs de steiger aangekomen. De twee propellers van de boegschroef waren kennelijk omgekeerd gemonteerd. Dat konden we gelukkig eenvoudig oplossen zonder de boot weer uit het water te halen door de elektrische bediening voor bakboord en voor stuurboord om te draaien. Alles werkt nu weer naar behoren en we zijn al weer druk bezig om de voorraden aan boord aan te vullen voor ons volgende avontuur.