Via omwegen van Sint-Maarten naar Puerto Rico, San Juan

San Juan, Puerto Rico, zaterdag 30 maart 2019.

We zijn net aangekomen in San Juan, de hoofdstad van Puerto Rico, waar we het anker hebben laten vallen vlak voor de San Juan Marina.  Een plensbui zorgt voor aangename verkoeling en spoelt het zout weer van de boot. De haven wordt omringd door grote hotels en diverse restaurants. We hebben net heerlijk Italiaans gegeten.

Het is alweer een tijdje geleden dat Wilma weer terugkwam uit Nederland. Vrijdag 8 maart was Wilma weer terug aan boord in Simpson Bay Lagoon. Zaterdag hebben we boodschappen gedaan, zondag alles opgeruimd en maandag waren we van plan om te vertrekken richting Antigua, waar het nieuwe grootzeil, dat we in Martinique besteld hadden, is aangekomen. De wind draait echter naar het zuidoosten en dat is even verkeerd. We nemen daarom maandag ruim de gelegenheid om uit te klaren en afscheid te nemen van bekenden op Sint-Maarten. We drinken met Jan en Ruth van de Queen of Hearts een heel gezellige borrel aan boord.

Dinsdag 12 maart toch vertrokken voor een tussenstop op St. Barth, 19 mijl, 3 uur varen. We ankeren voor Gustavia, de hoofdstad. St Barth is Frankrijk. Inklaren gaat op z’n Frans. Heel gemakkelijk, gewoon weer al je gegevens invullen op de computer in het havenkantoor en omdat we van plan zijn om binnen 24 uur weer te vertrekken klaren we meteen ook uit.

St. Barth is super sjiek. Je vindt er alle grote modehuizen, ook die met een eenvoudige naam zoals Dior. Allemaal willen ze naast New York en Parijs ook St. Barth op hun tasjes zetten. We drinken er een biertje in het zeilershoekje Le Select, waar we Aart en Hella Twigt ontmoeten. Net als wij kunnen ze nog even niet ophouden met varen. Het was erg gezellig.

Woensdagavond vertrekken we voor het donker uit St. Barth om de volgende ochtend ook met daglicht aan te komen op Antigua. Het is hoog aan de wind en af en toe gaat de motor aan om wat meer hoogte te halen. Het is een prachtige nacht met een halvemaan en als die weg is een fonkelende sterrenhemel. Om 8:30, donderdagochtend, na 92 mijl, laten we het anker vallen in Freeman Bay bij English Harbour, we klaren in en gaan meteen naar de zeilmakerij om ons nieuwe grootzeil op halen. Dezelfde middag nog komen ze met drie man sterk het oude zeil eraf halen en het nieuwe zeil monteren. Het past meteen perfect.

Nog even blijven we op ons favoriete ankerplekje. We zwemmen rond de boot en af en toe komt er een nieuwsgierige schildpad voorbijzwemmen om ons gedag te zeggen. Helaas breekt op zaterdag de bevestiging van de zwemtrap. De lasverbinding van een roestvrijstalen bout blijkt doorgeroest. We vervangen de aangelaste bout door twee roestvrijstalen boutjes, wel zo sterk en zeker zo netjes. Het was wel even een klusje om de gaatjes netjes te boren in het roestvrijstaal, maar zondagmiddag is alles weer in orde.

Als we maandag 18 maart anker op willen gaan om naar Jolly Harbour, te vertrekken, aan de westkant van Antigua, blijkt onze ketting verknoopt om een stuk beton. Gelukkig is de lier sterk genoeg om het hele blok boven water te halen. Met hulp van twee buren lukt het om een lijn aan de ketting te bevestigen onder het blok beton waarna de spanning ervan af kan en we de ketting vrij kunnen maken. ‘s Middags dan toch nog naar Jolly Harbour, waar we voor het donker aankomen. We blijven er dinsdag en woensdag om onze voorraden weer aan te vullen en een bezoekje te brengen aan St. John, de hoofdstad van Antigua. Met de bus gaan we ernaartoe en drinken koffie bij Hemingway’s. Er zijn veel “winkels van sinkels”, maar er is  ook een uitgebreide vers-markt.

Donderdag 21 maart vertrekken we uit de marina. We vullen de dieseltank bij en gaan voor anker buiten de haven om vrijdagochtend heel vroeg, 03:00 uur, te vertrekken richting Maagdeneilanden, 175 mijl naar het noordwesten. De maan is inmiddels vol geworden, maar de wind laat ons in de steek. Motor zeilend gaan we de nacht door. Als we langs Saba varen krijgen we voldoende signaal op de telefoon om de krant te downloaden. Zaterdag om 07:30 gaat het anker in de grond voor Spanish Town op Virgen Gorda. Je kan daar gemakkelijk in klaren voor de Maagdeneilanden. Customs en Immigration zijn vlak bij de haven.

Onderweg naar de haven laat de buitenboordmotor van de dinghy ons in de steek. De schroef slipt op de schroefas. Mogelijk iets geraakt onder water. De rubber koppeling is kapot en de enige oplossing is een nieuwe schroef. Er is vlak bij de haven een Yamaha dealer, maar het is zaterdag en ze zijn maandag pas weer open. Voorlopig verkassen we naar de Gorda Sound, een prachtige inham, 8 mijl verder.

Voor de verjaardag van Wilma gaan we 24 maart naar Road Town op Tortola en boeken een plaatsje bij Village Cay Marina, ooit een full-service marina. Het zwembad is er nog, maar op de steiger is er geen water en elektriciteit, wel $ 90 per nacht. We gaan eten bij Pusser’s Road Town Pub. Een prima plek, maar ook de enige die op zondag open is…

Omdat de Yamaha dealer op Tortola bij Nany Cay Marina niet te bereiken is wegens de Spring Regatta, gaan we dinsdag 26 maart weer terug naar Spanish Town op Virgen Gorda om er een nieuwe schroef te kopen. We willen het liefst een werkschroef met kleine spoed, maar die hebben ze niet op voorraad. Wel een standaard schroef. Daarmee gaan we harder, maar komen we moeilijker in plane.

Omdat we toch weer in Spanish Town zijn maken we van de gelegenheid gebruik om diesel te tanken en weer uit te klaren voor de Amerikaanse Maagden Eilanden. Woensdag 27 maart vertrekken we om 08:30 uur. Met 12 knopen wind is het uitstekend zeilen. Na 30 mijl maken we vast aan een meerboei in Maho Bay, vlak bij Francis Bay, op St John, een natuurreservaat waar je uitstekend kunt zwemmen en waterscooters verboden zijn evenals ook op de Britse Maagdeneilanden. Ook hier komen de schildpadden ons regelmatig gedag zeggen, idyllisch. We hijsen de Q-vlag, maar besluiten niet in te klaren bij de USVI. We willen de volgende dag verder naar Culebra, een van de Spaanse Maagdeneilanden, die horen bij Puerto Rico.

Het is ongeveer 30 mijl naar Culebra. Weer is er geen wind. Op de motor vetrekken we om ongeveer 08:00 uur. Om 14:30 liggen we achter ons anker in de Ensenada De Honda vlak voor de Dinghy-Dock-Bar. Vandaar is het ongeveer 15 minuten lopen naar het vliegveld. Daar kunnen we inklaren voor de USA. We hadden al Visa en krijgen een Cruising Permit voor de USA van 6 maanden voor $19, indien nodig te verlengen. We moeten beloven, dat we ons steeds zullen melden bij de US Customs and Border Protection als we binnen de USA, c.q. Puerto Rico, van plaats veranderen.

De volgende dag, vrijdag 29 maart, vertrekken we richting Puerto Rico. De bedoeling is om voor de nacht bij Isla Polominos voor anker te gaan. De wind is echte zuid geworden en het mooie strandje ligt helaas aan lager wal. Omdat er verder geen beschutte baaitjes in de buurt meer zijn gaan we naar Sunbay Marina in Fajardo. Net als we het ons toegewezen plaatsje in willen draaien, horen we een oorverdovend lawaai en begint de boot te trillen alsof we een blad van de schroef verloren zijn. We halen de motor onmiddellijk uit zijn werk en belanden met de zijkant van de boot op het einde van de vinger-stijger. Gelukkig zat daar een stevig stuk rubber. Er is geen assistentie op de haven. Met lijnen hebben we zelf de boot de box ingetrokken.

Thijs duikt onder de boot. Daar blijkt dat de touwsnijder op de schroefas ontzet is en aanloopt, wat het lawaai en de trillingen veroorzaakt. Na een paar keer duiken lukt het om de touwsnijder weer recht te buigen.

Bij de receptie van de marina treffen we een alleraardigste dame die “Port-Officer” van de OCC is. Omdat we ook lid zijn van die club, krijgen we een stevige korting. We betalen toch nog $ 81 voor een nacht.

Voor de komende dagen wordt er nog steeds bijzonder weinig wind voorspeld en we willen niet in Fajardo blijven wachten op wind. San Juan, 35 mijl verder, lijkt gezelliger om er een paar dagen te blijven. Rond een uur of 8 vertrekken we uit Fajardo. De zee is olie-glad. Zoals gebruikelijk varen we zonder bimini, wat nu niet zo handig is. Het wordt erg heet. Een parasolletje aan de stuurstand brengt gelukkig nog wat schaduw.

Om ongeveer 14:00 uur Varen we langs Old San Juan en draaien we het San Antonio Channel in langs een paar reusachtige cruiseboten. Op het einde van het kanaal ligt de marina. Ervoor laten we het anker vallen.