Naar Puerto Moreno, San Cristobal, Galapagos

San Cristobal, Zaterdag 18 Februari 2012

Het is ongeveer 900 mijl van Las Perlas naar de Galapagos eilanden. De start is donderdag  9 februari om 12:00. Er is weinig wind voorspeld. Ondanks de voorspellingen vertrekken we met een aardig briesje. Al snel zetten we de gennaker. Met 7 knopen door het water en 2 knopen stroom in de rug gaat het met 9 knopen lekker snel. We kiezen ervoor om eerst wat zuidelijk te varen en dan naar het westen te draaien in de hoop dat we wat langer wind in de zeilen kunnen houden dan de boten, die direct op het doel af varen en zeker in windstilte terecht komen.

Overdag is het warm. ‘s Ochtens hebben we wat schaduw in de kuip van ons parasolletje en ’s middags zitten we in de schaduw van het grootzeil. Van de ARC vloot is al snel niets meer te zien. Via de korte golf hebben we twee keer per dag radiocontact. Een enkel vrachtschip passeert in de nacht. Via de VHF vragen we om een “wide berth”  en komen overeen om “starboard-to-starboard” te passeren. We draaien beiden 10 graden bij.

De volgende ochtend doet een brutale meeuw verwoede pogingen om het dek te bevuilen. Hij laat zicht niet gemakkelijk afschrikken, totdat het Michiel lukt om hem in het visnet te vangen. Als Michiel de meeuw later loslaat zien we hem niet meer terug. Kennelijk goed geschrokken. Verder gebeurt er niet zoveel . De ‘Stille Oceaan” doet zijn naam eer aan. Er is een mooie lange deining, en we zeilen rustig met een oostelijk windje richting zuid-west op de evenaar aan.

De boot sturen we op de wind, zodat het kon gebeuren dat we langzaam van koers veranderden tot we bijna terug voeren naar Panama. Tijd om overstag te gaan dus. Code-zero eraf, overstag en genua aantrekken. Maar toen we eenmaal weer goed op de wind lagen voeren we alweer terug naar Panama. Dus alles maar weer terug gezet. De wind bleek een heel rondje gemaakt te hebben. Kennelijk is zoiets niet ongebruikelijk in de doldrums.

Dan is de wind op. Ook de sterke stroom die we lang hebben mee gehad  zakt tot onder een  ½ knoop. Na 440 mijl zeilen met een gemiddelde van 6.2 knopen door het water en 8 knopen over de grond gaat de motor aan. We halen het net niet meer om dinsdag de 14-de voor het donker aan te komen. Dan maar kalm aan mikken op de volgende ochtend.  Met ca. 2200 toeren gaan we 5.5 knoop door vlak water. We gebruiken dan 3.5 liter diesel per uur.

Onze noorderbreedte loopt langzaam terug naar nul. We houden de GPS scherp in de gaten en zitten klaar voor de foto als we over de evenaar gaan. Een mooi moment voor een klein feestje. Nog een dag op de motor en dan zullen we in San Cristobal aankomen op 0 graden en 54 minuten ‘Zuid’.

Een harde klap brengt ons weer even bij de les. Iets in de schroef. We stoppen de moter en Thijs haalt een gemalen bamboe-stok van twee meter onder het schip vandaan. Gelukkig geen schade aan de schroef te zien. Toch maken we ons wat ongerust als de moter bij 3000 toeren blijft steken en niet meer naar 3800 toeren wil. Omdat we voorlopig aan 2200 toeren genoeg hebben varen we verder op de motor. Ook mailen we Contest-After-Sales. Op een suggestie van Ton de Jong controleren we de brandstof toevoer. Het probleem blijkt een verstopt filter op de motor en met een nieuw filter doet alles het weer als vanouds.

Als we San Cristbal naderen zien we als snel de “Kicker Rock”, waar we twee dagen later met een excursie zullen snorkelen. Ook komen we langs de “vijf-vinger-rots”. De merkwaardige vogels die er ziten zijn “blue footed boobies” afwel blauwvoet jan van genten.

Op San Cristobal worden we uitbundig welkom geheten door een groep zeeleeuwen. Dit is dus Galapagos, na bijna 6 dagen en 815 mijl door het water, waarvan 438 mijl onder zeil en 377 mijl op de motor.

Met 8 man sterk komt de politie, de douane, immigration en parkbeheer van Equador ons inklaren. Formulieren worden efficient ingevuld en met een half uur mogen we met de watertaxi naar de kant. Daar wordt de doorgang alweer versperd door een groep zeeleeuwen. Ze liggen sloom op de trappen van de kade. Kennelijk druk bezig met “survival of the fittest”. Ze zien er leuk uit, maar maken veel lawaai en stinken Om te voorkomen dat ze via het achterdek aan boord klimmen hangen we er een paar stootwillen. Dat blijkt effectief.

We maken een spannende excursie. Snorkelen tussen de zeeleeuwen en boven een groep haaien. We zien reuze grote schildpadden en een school roggen. Fregat vogels cirkelen boven ons.

Puerto Baquerito is een drukke haven. Er liggen ca 50 jachten, een aantal 10-15 persoons cruiseboten en elke dag ankeren er vrachtboten. De vracht wordt met tenders naar de kant gebracht. Zo zien we groente, fruit, huishoudartikelen, stenen, cement, en ook een auto en een paard voorbijkomen. De komende week gaan we ook andere eilanden van de Galapagos archipel bezoeken.

.

.