Na twee dagen hebben we 267 mijl afgelegd over de grond en zijn we 236 mijl opgeschoten in de goede richting. We vinden het best inspannend om te zeilen met zo weinig wind en veel golven. We zijn dan ook trots op onze afgelegde weg tot nu toe. Het is nu zondag 30 december. De verwachting is dat pas vanaf donderdag 3 januari de noordoost passaat zich vol ontwikkelt met 15 to 20 knopen wind, windkracht 4 tot 5. We zullen dus nog even geduld moeten hebben. Intussen zorgt Wilma elke dag voor een verrukkelijk maal, zaterdag macaroni met gemengde groenten en gehakt, zondag vegetarisch: bulgar met een groene paprika, koriander, prei en een pastinaak uit de oven.

De derde dag, maandag, 31 december, oudjaarsdag. Over de grond toch weer 121 mijl afgelegd. Een gemiddelde van 5 knopen. De golven zijn bijna verdwenen en we lopen zonder de heftige slingers over een lange deining van ongeveer 18 seconden. De Code-zero is gelukkig niet verder gescheurd. We werken rustig onze routines af. Van 12 tot 20 uur hebben we geen formele wacht. Dat is de tijd dat Wilma de voorraden inspecteert en bedenkt wat we gaan eten. We eten voordat het donker wordt. Daarna, om de beurt, 4 uur op en 8 uur af. Gijpen stellen we uit tot de wisseling van de wacht. Als de generator loopt om de accu’s weer te vullen, laten we ook de watermaker lopen, maken met de boiler warm water en laden onze schermpjes weer op. De nachten zijn erg mooi. De maan is half en aan het afnemen, komt kort na middernacht op en verdringt dan de melkweg. Overdag wordt de zon wat getemperd door passaatwolkjes. Je kan het je eigenlijk niet mooier voorstellen. Zeewater temperatuur is inmiddels al opgelopen tot 26 graden C. Dat is ook de temperatuur aan boord. Wilma maakt een heerlijke vissoep met gesmoorde wortel, ui en tomaat, visbouillon en zeevruchten, en we krijgen er een tonijnsalade bij.

De vierde dag, dinsdag 1 januari, nieuwjaarsdag. We vieren de jaarwisseling met een alcohol-vrij biertje, nog niet wetend dat het een enerverende dag zal gaan worden. Nog voordat het licht wordt, tijdens de wacht van Michiel, begeeft de Code-zero het. Niet onverwacht, maar toch. Het was ons lievelingszeil, dat ons mooi rond de wereld heeft gebracht. Ze deed zo haar best. We waren sneller dan de rest.

Twee grote horizontale scheuren. De top staat nog en ook uit het onderste deel komt nog wat stuwkracht. Het klappert wel allemaal. We besluiten te wachten tot het licht is. Zo goed en zo kwaad als het gaat rollen we het zeil op bij daglicht, pakken het in de zeilzak en sjorren het vast aan dek. De beslagen komen misschien nog wel van pas. Dan is het de beurt aan de gennaker. Hij staat snel, bijna alle lijnen zitten meteen goed. Het zeil laat zich van zijn beste kant zien. Met 6 knopen schijnbare wind 6 knopen vaart door het water. Helaas duurt dat maar even. Precies volgens de verwachting houdt de wind er ’s middags helemaal mee op. We starten de motor en varen rustig zuidwest. Over 24 uur zou er weer wind moeten zijn. Wilma heeft een heerlijke pompoenchutney met rijst gemaakt. Vandaag 123 mijl afgelegd.

De wind is er iets eerder dan verwacht. Woensdag 2 januari al om 8:00 uur begint het weer te waaien. Na 15 uur draaien, gaat de motor weer uit. We zijn inmiddels aangekomen op de 11-de breedtegraad en volgens de vooruitzichten blijft het nu vooropig 15 knopen waaien, windkracht 4, uit het noordoosten. We varen vandaag onder een grijs wolkendek en af en toe valt er een spatje regen. De koers is west. We sturen met de automaat 130 graden aan de wind. Op het menu staat zuurkool met spek en rookworst. Papaya met yogurt toe. Toch weer 135 mijl afgelegd.

Donderdag 3 januari is het wolkendek iets dunner. Op het middaguur hebben we 141 mijl afgelegd. Ons daggemiddelde neemt gestaag toe. We zijn net aan het genieten van zalmmoten met een aadrappelgratine met Emmentaler kaas en een gemengde salade, als er precies op onze koers het AIS-beeld van 621-Buoy-4 verschijnt. Het lijkt op zijn plaats te blijven. We zien niets van het ding, ook niet op de radar. We loeven toch maar 20 graden op om “het” te ontwijken. Even later verschijnt op dezelfde manier op de AIS de 621-Boy-8, die we ook maar ontwijken. De “boeien” lijken te horen bij een Chinese vissersboot, de Long Xing 621, MMSI 412201808, die we later ook passeren. Het is dan al donker geworden. Daarna kunnen we terug naar onze oude koers van 130 graden aan de wind. De zalmschotel was overigens heerlijk.

In de vroege ochtend van vrijdag 4 januari, als Wilma wacht heeft, trekt de wind verder aan. Windkracht 5. Het is nog aarde donker buiten. Behalve een paar sterren niets te zien. Aan het schokken van de boot voelen we dat de zee steiler is geworden. Af en toe klapt er een volle golf met een reuze dreun tegen de zijkant en trilt het hele schip. We passen de koers een beetje aan, we trimmen de zeilen een beetje en denken, dat we wat gemakkelijker over de golven gaan. We gaan wel hard. In de loop van de ochtend wordt de zee wat rustiger en beleven we minder schokken. Het is nog steeds windkracht 5 en we gaan nog steeds hard. Het afgelopen etmaal hebben we 161 mijl afgelegd, onze dagafstand blijft stijgen. Het is half bewolkt, zonder dreiging van regen. Michiel maakt een aangeklede lunch, salade met tomaat, komkommer, groene paprika, die inmiddels rood is geworden, een gekookt eitje en met de Luna Verde dressing volgens recept van Wilma. We hebben er brood bij uit de diepvries. Daarna proberen we wat gemiste uurtjes slaap in te halen. Ook de wind wordt wat rustiger, en gaat terug naar windkracht 4. We eten pompoensoep en versgebakken pizza, met tomaat, oregano, gefruite groentes en ansjovis, afgedekt met Emmentaler en Yougurt met papaya toe. Daarna varen we met 6 knopen de nacht in, richting west.

Zondag 6 januari hebben we 165 mijl afgelegd. We zijn haverwege de oversteek. Nog ca. 1050 mijl te gaan. De scheepsklok zetten we een uur terug, naar UTC-3 zodat de zon bij ons om ongeveer 7 uur ondergaat en weer om 7 uur opkomt. De zee is rustig, met af en toe een vreemde golf. Over de grond gaan we 6 knopen richting west. De wind is 18 knopen oost-noord-oost. We sturen 130 graden aan de wind. De verwachting is, dat dat nog wel even zo blijft. De diepvries vertoont helaas wat kuren. Komt niet lager dan -8 C. Het lijkt erop, dat er een verstopping in het koelsysteem zit. We ontdooien het systeem en starten opnieuw in de hoop dat het dan beter is. Helaas verbetert het niet. Van kant-en-klaar meel bakken we een brood. Het ruikt heel lekker. Vlak voordat het donker wordt eten we stoofschotel met pastinaak. Dan gaat de avondwacht weer in.

Maandag 7 januari, 153 mijl afgelegd. We varen nu al een paar dagen 130 graden aan de wind. Stuurautomaat niet aangeraakt. Terwijl we zo’n beetje over de golven waggelen in westelijke richting, varen we voortdurend door grote velden goudkleurig zeewier. De hele oceaan lijkt ermee vol te liggen. Vissen lukt niet erg omdat er steeds grote plukken wier aan de haak zitten. De golven zijn best steil en de zee is ook niet rustig, “typisch Atlantische oceaan”, kruisende zeeën over een lange deining. Eens in de drie minuten zit er een heftige golf tussen, waardoor we van bakboord naar stuurboord rollen, alsof  de zee wil controleren of we het kommaliewant wel goed hebben vastgezet. Het is een ware kunst om filterkoffie te maken. Dat gaat niet altijd goed. Dan vliegt de koffie uit het filter en kruipt in alle naden en kieren. Het ziet ernaar uit dat we over 7 dagen aan zouden kunnen komen op Martinique en sturen alvast een mailtje om een plaats te reserveren bij marina Le Marin. We eten pasta met gehakt en pasta saus, bereid met verse worteltjes, courgette, ui, tomaat en knoflook.

Als de zon opkomt op dinsdag 8 januari, valt de wind weg. Er heeft zich een bui ontwikkeld aan bakboord. We hopen op een plens regen om het dek grondig af te spoelen. Helaas blijft het bij een paar spetters. De wind lijkt voorlopig niet terug te komen. De golven zijn wel gebleven.  De motor gaat aan en we zetten het grootzeil midscheeps vast om het slingeren wat te beperken. De laatste 24 uur hebben we 145 mijl afgelegd. De verwachting is, dat morgenochtend de wind terugkomt uit het noord-noord-oost. We nemen de gelegenheid om nog een broodje te bakken. Bij zonsondergang eten we vissoep als op oudejaarsdag, maar nu met ui, knoflook, aardappel en courgette en met een avocado salade, met sla, komkommer ansjovis. Als toetje verrast Wilma ons met yoghurt met bosvruchten geserveerd in glas op een krokant koekje. Er is veel af te wassen voor Michiel en Thijs.

Woensdag ochtend 9 januari waait het weer een beetje en zetten we de zeilen erbij. Rond de middag gaat na 28 uur de motor uit. Genoeg wind weer. Laatste etmaal 138 mijl afgelegd. We rekenen uit dat we sinds Mindelo 46 motoruren hebben gedraaid, voor ongeveer 3 liter per uur en 52 uur de generator voor ongeveer 1 liter per uur, samen goed voor 200 liter diesel. Het klopt dus dat er nog 500 liter diesel in de tank zit. Het is nog 650 mijl naar Martinique, waar we maandag hopen aan te komen. We hebben ook bevestiging gekregen van de marina dat ze van 14 tot 18 januari plaats voor ons hebben. Daarna niet meer, maar dat kan veranderen. Het schijnt gezellig druk te zijn op Martinique. We eten stoofschotel met bruine bonen en een komkommersalade met tomaten en olijven.

Als het donderdag 10 januari wordt, draait de wind naar oost en neemt weer wat af. We zetten de motor bij, halen de zeilen weg en sturen west, pal voor de wind. De verwachting is dat over 24 uur de wind weer naar oost-noord-oost draait toeneemt, maar dat gebeurt eerder. Rond het middaguur zeilen we weer 135 graden aan de wind. Dagafstand was 142 mijl. Daarna zetten we de gennaker. We worden er steeds handiger in. Onder de gennaker varen we met 7 knopen door het water, recht op de Martinique af. Voor het donker halen het zeil er weer af. We eten heek met aardappeltjes en bietjes, gegarneerd met een uitje, citroen en een walnoot-yogurtdressing, en gaan onder genua en grootzeil 130 graden aan de wind met 6 knopen door het water de nacht in. De wassende maan laat zich even zien, maar verdwijnt snel achter de horizon en laat de hemel aan de sterren.

Gedurende de nacht trekt de wind langzaam verder aan. Vrijdag 11 januari waait het 20 knopen. Dat schiet goed op. Goed dat we de gennaker er voor het donker hadden afgehaald. De volgende ochtend wordt het iets rustiger, maar we blijven stevig doorvaren. Daggemidelde was 152 mijl. We eten kip met bulgar en witte kool, paprika, uitje, knoflook, gember, mango en mangochutney. De wind neemt langzaam af. Om middernacht gaat de motor aan.

Zaterdag ochtend, 04:00 uur, bij de wisseling van de wacht, komt de wind terug, zetten we de zeilen en gaat de motor uit. 132 mijl afgelegd. Het wordt heel mooi weer. Blauwe lucht met passaatwolkjes, watertemperatuur 27 C, en de wind wordt niet veel meer dan 10 knopen uit het oosten. In de ochtend zetten we onze groen-witte gennaker weer en gaan we verder met een mooi vaartje van  6-8 knopen richting Martinique. Wilma trakteert op ossenhaas met paddenstoelen en gebakken groente. We gaan met de gennaker de nacht in. Wat overmoedig misschien, want net als donderdagnacht trekt ook nu de wind aan. Om middernacht is het alle hens aan dek. In een vlaag zijn we opgeloefd. De stuurautomaat heeft het schip keurig terug gebracht op koers, maar de schoothoek van de gennaker is losgeraakt en het zeil klappert voor ons uit. We trekken de hoes erover, bergen het in de zeilzak en gaan verder onder de genua. In 15 minuten is alles geklaard en zijn de deklichten weer uit. We nemen een kopje thee om even bij te komen. Thijs vervolgt zijn wacht en Wilma en Michiel gaan weer slapen.

Zondag zeilen we met een rustige passaat van 14 knopen uit oostnoordoost. Afgelopen etmaal 143 mijl afgelegd. Nog 85 mijl. Als het zo door zou gaan zijn we rond middernacht bij Martinique. ’s Middags horen we voor het eerst sinds tijden weer iets op de marifoon. Het is frans. Intussen neemt de wind en onze snelheid weer af. We eten de laatste stoofschotel uit de diepvries.

Maandag 14 januari land in zicht. De contouren van St.Lucia en Martinique teken en zich af. We reven grootzeil en genua om wat langzamer te varen. We willen niet in het donker aankomen. Met een vaartje van 3 knopen kruipen we tussen St. Lucia en Martinique door. Als de zon opkomt valt de wind helemaal weg en varen we op de motor naar Saint-Ann, waar we ankeren op 7 meter. De fles champagne, die we bewaard hadden van oud-en-nieuw gaat open. We zijn er. Na de middag zoeken we ons plaatsje op bij de Marina Du Marin.

Tenslotte moet nog vermeld, dat we niet alleen gedineerd hebben. We hebben ook ontbeten en gelunched. Het ontbijt bestond uit boterhammen, roggebrood of knackebrod met kaas, vleeswaren of jam, yogurt met muesli of een havermout smoothie met gemengd fruit, noten en zaden. Voor de lunch brood met beleg, kaas en tomaat, meestal aangevuld met de restjes van de vorige dag.

.

.

.

.