Eindelijk de wind in de rug

Atlantische oceaan, Lat 14:08.0 N, Lon 24:09.3 W, 1 december 2010

Na een week zijn we met weinig wind vanuit Las Palmas eindelijk op de 14-de
breedte graad beland net ten zuiden van de Kaap Verden. Door zuid te varen
hoopten we eerder een redelijk stabiele NO passaat te vinden en dat is gelukt.
We hebben vaak zeilen gewisseld, maar, anders dan vele anderen, de motor nog
niet gebruikt.
Met het rustige weer hebben we ook veel liggen zonnen aan dek. Al 3 keer een vis
gevangen. De eerste was een 6-persoons tonijn die we inmiddels half op hebben.
De rest zit in de vriezer. Daarna een geepje gevangen en weer los gelaten. De
derde was een grote gele tonijn. Te groot, meer dan 12 persoons. Hij is er
uiteindelijk met ons aasje (Dora) in zijn bek vandoor gegaan.
Sinds dinsdag varen we West, met de wind in de rug, de fok uitgeboomd. We hebben
nu 10 to 15 knopen wind, 6 tot 7 knopen vaart door het water.
We lopen wisselende wachten van 4 uur, van 8 uur ’s avonds to 12 uur de volgende
morgen. Het schema bevalt ons goed. We komen voldoende aan slapen toe en overdag
is het gezellig met elkaar eten en houden we scheepsraad. We houden de vooraden
bij, controleren de verse groente en het fruit, en inspecteren het schip
onderdeks en bovendeks. Vooral de generator blijft aandacht vragen.
Voor Jacqueline was het vanacht even schrikken toen ze bezoek kreeg van een
vliegende vis die naast haar in de kuip belandde.
Iedere dag hebben we radiocontact met de andere deelnemers van de ARC, en
wisselen we positie en weersgegevens uit en resultaten van visvangst. Ook met de
Nederlandse deelnemers hebben we dagelijks een babbeluurtje op de radio.
Nog 2200 mijl naar het westen tot St Lucia. We hebben er zin in en denken er
binnen twee weken te zijn.

Beter dan perfect

De deelnemende boten

Na 5 dagen Gran Canaria, Las Palmas, op de boot, ben ik (Bregtje) weer terug in Nederland. Helemaal gerust. Ik had er eigenlijk niet aan getwijfeld dat ze alles “ beter dan perfect” voor elkaar zouden hebben. Het was ook erg leuk om het event mee te maken rond de 250 ingeschreven boten die de Atlantische oceaan gaan oversteken.

De boten verzamelen zich nu allemaal in de haven van Las Palmas. Aan de vlaggetjes kun je de deelnemers herkennen.  Het geeft een mooi effect al die vlagen in de masten.  In de hele haven wordt er hard gewerkt aan de boten om alles perfect voor elkaar te krijgen.

De ARC (Atlantic Rally for Cruisers) heeft gekeurd op alle veiligheidsvoorschriften, en de boot is helemaal goed gevonden.

Mastenspecialist

Verder is er nog een mastenspecialist geweest. Hij is de mast ingegaan om te kijken of alles helemaal in orde was. Ondertussen werden er aanwijzingen gegeven over de controles die tijdens de reis gedaan moeten worden. Toen de mastenspecialist weer beneden was hoorde ik zo ongeveer alleen maar de woorden lovely lovely lovely.

Naast de feestjes zoals de dagelijkse happy hours, en de officiele opening van het event (een vlaggenparade van de verschillende landen waar papa en mama ook aan meeliepen) ,  zijn er ook nog diverse seminars waar zij actief aan deelnamen.

Ik had daar zelf  niet bij stil gestaan, maar er moet natuurlijk ook eten meegenomen worden voor de 3 weken. Het liefst eet je natuurlijk ook nog een beetje gevarieerd, en alles moet houdbaar blijven.

Parade

Op de markt zijn de kramen dan al druk aan het promoten dat je de bij hen het beste het eten kan kopen voor de overtocht.

De sfeer is zo goed, dat je helemaal zin krijgt in de zeiltocht. Tussen de drukte door zijn we er nog even tussenuit gegaan om het eiland te bekijken, van de zon te genieten, en heerlijk rond te fietsen op de vouwfietsen.

 
 

 
 

 
 

Internetten

Internetten

Fietsen

Fietsen

We zijn er klaar voor

Las Palmas de Gran Canaria, 7-11-2010

Klaar voor de oversteek

De tijd stond even stil op Lanzarote. We zijn er twee maanden geweest en hebben genoten. We hebben afscheid genomen van boeiende  mensen die we leerden kennen.

Las Palmas is heel anders. Een grote stad met een universiteit, een cathedraal, en op zondagmiddag met z’n allen flaneren langs de (gesloten) winkels. Hier zullen we op 21 november  met de ARC  (Atlantic Rally for Cruisers, www.worldcruising.com/arc ) vertrekken naar St Lucia. Dat doen we met 250 andere schepen. We zijn al ingechecked en hebben startnummer 105 gekregen. Een mooi nummer.

.

.

.

Las Palmas de Gran Canaria

Hoe gingen we tot nu toe

Playa Blanca, 18 oktober 2010

IJmuiden – Playa Blanca

De logstand is 2251 nm, en 2300 nm op de GPS. Het zou kunnen zijn dat we gemiddeld wat meer stroom mee hadden dan tegen, maar een ijkfout van het log is meer waarschijnlijk.

De Golf van Biscaye staken we over in 4 dagen, van zuid Portugal naar Madeira 3 dagen, en van Madeira naar Lanzarote 2 dagen. De rest van de tocht deden we in dagtochtjes. Langzamerhand zijn we er meer van gaan houden om wat langere tochten te maken en dan ook wat langer ergens te blijven. We worden ook wat luier, en vinden het best vermoeiend elke dag weer anker op te gaan en en in de volgende haven weer een plaatsje te vinden, formaliteiten af te handelen en de omgeving te verkennen. Dan blijven we liever wat langer.

Luna heeft een zeer uitgebreide inrichting en uitrusting. Dat is best aangenaam, maar we weten tegelijkertijd, dat alles een keer kapot gaat. Alleen niet wanneer.  Hoewel we soms het gevoel hadden voortdurend bezig te zijn met reparatie en onderhoud, valt dat misschien best wel mee als je alles op een rijtje zet.

Gezien de ervaringen van anderen, leek het ons verstandig om voor vertrek all accu’s te vervangen. Bij ontlading daalde de spanning steeds meer, wat ook wel mag na 7 jaar. Accu’s hebben nu dan ook geen probleem gegeven en we zorgen dat ze steeds opgeladen blijven. De generator doet er ongeveer twee uur oven om de service accu’s van 70% naar meer dan 90% te krijgen.

Zeillatten blijken plots uit hun manchet te steken. Door het zeildoek heen geprikt. Er is wel een versterking aangebracht, maar niet op de juiste plaats. Het zal toch niet zo zijn dat North Sails voor het eerst dit soort zeilen maakt. Maar North Sails reageert snel en we krijgen nieuwe terminals voor de zeillatten, die we hier gemonteerd hebben. Het probleem lijkt daarmee voorlopig opgelost. Toch zullen we voortaan bij het in en uitrollen van de zeilen scherp blijven letten op de zeillatten.

De generator is eigenlijk steeds een punt van zorg geweest. Hoewel hij na de winterperiode onmiddellijk startte, lukte dat daarna lang niet altijd. Met wat extra voorgloeien of met wat olie op de kleppen om de compressie te verhogen kregen we hem wel steeds weer aan het lopen, tot hij er plotseling definitief mee ophield.
Brandstof systeem en injector gedemonteerd en laten controleren. Brandstoftoevoer is in orde. Ook compressie is voldoende. Met slechts 400 bedrijfsuren in 7 jaar lijkt vocht en vervuiling het grootste probleem. We zien af van een complete revisie en besluiten een nieuwe te kopen.
Cornelis  Jongkind in Medemblik heeft er op voorraad en verzekert ons dat er niets veranderd is zodat de nieuwe zo kan worden aangesloten. DHL verzorgt het transport naar Lanzarote. Cecilia van de boat yard hier in Lanzarote helpt in niet mis te verstaan spaans om de zending door de douane te loodsen. Augusto en zijn mannen weten zonder schade de oude generator er uit te krijgen en de nieuwe te plaatsen. En dan blijkt  dat de nieuwe kabel naar het bedieningspaneel nu 10 aansluitdraden heeft in plaats van 12 en de kabel naar de spanningscontrole unit 6 draden in plaats van 5. Maar met hulp van Danielle en Kees van Cornelis Jongkind zijn we er uit gekomen. Hij doet het prima.

We hebben al verteld dat er spontaan een bout en een moer op het dek vielen, waarna bleek dat de spinnakerboom los van de rails was gekomen. Bevestigt eens te meer dat het niet voldoende is om alles te borgen, maar dat ook voortdurende controle echt nodig is.

Lekkages bij ons aan boord hebben de neiging om uitsluitend voor te komen boven Wilma’s bed. Meestal zijn  de wegen waarlangs water naar binnen kruipt lastig te vinden, maar dit keer was het eenvoudig. Na demontage van het plafond en met een stevige laag water op het dek, bleek er langs een verontachtzaamd schroefgaatje van de windhapper langzaam water naar binnen te kruipen. Probleem opgelost door de schroef te verwijderen en het gaatje te dichten met wat kit.

Wij hebben een B&G systeem (h1000) voor het meten van wind, snelheid, koers, diepte en watertemperatuur gekoppeld aan de stuurautomaat. De vaargegevens worden samen met de GPS gegevens ook doorgegeven aan de boordcomputer.  Die berekent dan samen met de weersvoorspelling een optimale koers en ETA . Niet echt vreselijk  essentieel, maar toch…
Regelmatig bleken er geen vaargegevens naar de computer te gaan. Na enig zoeken vinden we de oorzaak in de “Universal Interface Box”, die af en toe dienst weigert. De Nederlandse importeur wijst ons er op dat het h1000 systeem niet meer geleverd wordt en dat we een compleet nieuw systeem moeten kopen. Pas als we hem erop wijzen dat er ook nog zoiets als productverantwoordelijkheid bestaat, stelt hij voor, dat we de unit opsturen, waarna hij zal zorgen voor vervanging. “Dat kan dan wel een paar maanden duren”.
Gelukkig is de service organisatie van B&G (gevestigd in Lymington) veel klantvriendelijker. Ze sturen onmiddelijk een vervanger, die we gemakkelijk kunnen aansluiten. Ze vergoeden de helft van de kosten als we de oude retourneren.

De bodem van onze Zodiac blijkt los te raken. Geen drama, maar je krijgt wel natte voeten. Gelukkig hebben we eerder geleerd hoe je een Zodiac moet plakken en lossen we het probleem gemakkelijk op.

Inplaats van warm water komt er stoom uit de kraan. Het lijkt erop of de thermostaat is blijven hangen. Na enig zoeken vinden we dat de verwarming via walstroom een eigen thermostaat heeft, en draaien die wat terug. Ook een thermometer gekocht om eens te zien hoe warm het water eigenlijk wordt en de thermostaat uit voorzorg maar wat lager op 60 gr C  afgesteld. 

Ons kookstoestel gaat op gas en elke pit is beveiligd met een thermokoppel. Voor de tweede keer gebeurt het dat een thermokoppel het begeeft en dan moet je de knop van het gas blijven indrukken om de vlam aan te houden. Gelukkig hadden we bij de eerste keer twee extra thermokoppels besteld, waarvan er nu dus nog maar een over is.

Lang hebben we gedacht geen AIS (Automatic Identification System) nodig te hebben. Zo’n systeem zend regelmatig vaargegevens uit zoals positie, koers, snelheid, naam en call sign schip etc. Je kan dan gemakkelijk zien of er een aanvaring dreigt. We dachten voldoende te hebben aan de radar. Maar het AIS systeem (voor de grote beroepsvaart verplicht) blijkt zich te ontwikkelen tot het belangrijkste navigatie systeem en we worden zelf ook graag tijdig gezien door andere schepen. Dus toch maar Sander gevraagd een AIS transponder uit Nederland mee te nemen, die we hier geinstaleerd hebben. Als hij aanstaat, kan je ons nu ook vinden op http://www.marinetraffic.com/ais/

Als we de boot uit het water laten halen voor een inspectie en schoonmaken van onderwaterschip, blijkt dat de antifauling uitstekend gewerkt heeft, dat er gelukkig niets meer te merken is van electrolytische corrosie van de schroef, wat we in het voorjaar constateerden, maar dat de klapschroef nu helemaal vast zit door aangegroeide schelpdieren. Ze hechten zich bij voorkeur op de tandwielen van de schroefbladen. We nemen ons voor om voortaan regelmatig even onder de boot te duiken om de schroef schoon te maken.

Zo leren we voordurend. We krijgen tegelijkertijd steeds meer vertrouwen in onszelf en in de boot voor het vervolg van onze reis.