We zijn er klaar voor

Las Palmas de Gran Canaria, 7-11-2010

Klaar voor de oversteek

De tijd stond even stil op Lanzarote. We zijn er twee maanden geweest en hebben genoten. We hebben afscheid genomen van boeiende  mensen die we leerden kennen.

Las Palmas is heel anders. Een grote stad met een universiteit, een cathedraal, en op zondagmiddag met z’n allen flaneren langs de (gesloten) winkels. Hier zullen we op 21 november  met de ARC  (Atlantic Rally for Cruisers, www.worldcruising.com/arc ) vertrekken naar St Lucia. Dat doen we met 250 andere schepen. We zijn al ingechecked en hebben startnummer 105 gekregen. Een mooi nummer.

.

.

.

Las Palmas de Gran Canaria

Hoe gingen we tot nu toe

Playa Blanca, 18 oktober 2010

IJmuiden – Playa Blanca

De logstand is 2251 nm, en 2300 nm op de GPS. Het zou kunnen zijn dat we gemiddeld wat meer stroom mee hadden dan tegen, maar een ijkfout van het log is meer waarschijnlijk.

De Golf van Biscaye staken we over in 4 dagen, van zuid Portugal naar Madeira 3 dagen, en van Madeira naar Lanzarote 2 dagen. De rest van de tocht deden we in dagtochtjes. Langzamerhand zijn we er meer van gaan houden om wat langere tochten te maken en dan ook wat langer ergens te blijven. We worden ook wat luier, en vinden het best vermoeiend elke dag weer anker op te gaan en en in de volgende haven weer een plaatsje te vinden, formaliteiten af te handelen en de omgeving te verkennen. Dan blijven we liever wat langer.

Luna heeft een zeer uitgebreide inrichting en uitrusting. Dat is best aangenaam, maar we weten tegelijkertijd, dat alles een keer kapot gaat. Alleen niet wanneer.  Hoewel we soms het gevoel hadden voortdurend bezig te zijn met reparatie en onderhoud, valt dat misschien best wel mee als je alles op een rijtje zet.

Gezien de ervaringen van anderen, leek het ons verstandig om voor vertrek all accu’s te vervangen. Bij ontlading daalde de spanning steeds meer, wat ook wel mag na 7 jaar. Accu’s hebben nu dan ook geen probleem gegeven en we zorgen dat ze steeds opgeladen blijven. De generator doet er ongeveer twee uur oven om de service accu’s van 70% naar meer dan 90% te krijgen.

Zeillatten blijken plots uit hun manchet te steken. Door het zeildoek heen geprikt. Er is wel een versterking aangebracht, maar niet op de juiste plaats. Het zal toch niet zo zijn dat North Sails voor het eerst dit soort zeilen maakt. Maar North Sails reageert snel en we krijgen nieuwe terminals voor de zeillatten, die we hier gemonteerd hebben. Het probleem lijkt daarmee voorlopig opgelost. Toch zullen we voortaan bij het in en uitrollen van de zeilen scherp blijven letten op de zeillatten.

De generator is eigenlijk steeds een punt van zorg geweest. Hoewel hij na de winterperiode onmiddellijk startte, lukte dat daarna lang niet altijd. Met wat extra voorgloeien of met wat olie op de kleppen om de compressie te verhogen kregen we hem wel steeds weer aan het lopen, tot hij er plotseling definitief mee ophield.
Brandstof systeem en injector gedemonteerd en laten controleren. Brandstoftoevoer is in orde. Ook compressie is voldoende. Met slechts 400 bedrijfsuren in 7 jaar lijkt vocht en vervuiling het grootste probleem. We zien af van een complete revisie en besluiten een nieuwe te kopen.
Cornelis  Jongkind in Medemblik heeft er op voorraad en verzekert ons dat er niets veranderd is zodat de nieuwe zo kan worden aangesloten. DHL verzorgt het transport naar Lanzarote. Cecilia van de boat yard hier in Lanzarote helpt in niet mis te verstaan spaans om de zending door de douane te loodsen. Augusto en zijn mannen weten zonder schade de oude generator er uit te krijgen en de nieuwe te plaatsen. En dan blijkt  dat de nieuwe kabel naar het bedieningspaneel nu 10 aansluitdraden heeft in plaats van 12 en de kabel naar de spanningscontrole unit 6 draden in plaats van 5. Maar met hulp van Danielle en Kees van Cornelis Jongkind zijn we er uit gekomen. Hij doet het prima.

We hebben al verteld dat er spontaan een bout en een moer op het dek vielen, waarna bleek dat de spinnakerboom los van de rails was gekomen. Bevestigt eens te meer dat het niet voldoende is om alles te borgen, maar dat ook voortdurende controle echt nodig is.

Lekkages bij ons aan boord hebben de neiging om uitsluitend voor te komen boven Wilma’s bed. Meestal zijn  de wegen waarlangs water naar binnen kruipt lastig te vinden, maar dit keer was het eenvoudig. Na demontage van het plafond en met een stevige laag water op het dek, bleek er langs een verontachtzaamd schroefgaatje van de windhapper langzaam water naar binnen te kruipen. Probleem opgelost door de schroef te verwijderen en het gaatje te dichten met wat kit.

Wij hebben een B&G systeem (h1000) voor het meten van wind, snelheid, koers, diepte en watertemperatuur gekoppeld aan de stuurautomaat. De vaargegevens worden samen met de GPS gegevens ook doorgegeven aan de boordcomputer.  Die berekent dan samen met de weersvoorspelling een optimale koers en ETA . Niet echt vreselijk  essentieel, maar toch…
Regelmatig bleken er geen vaargegevens naar de computer te gaan. Na enig zoeken vinden we de oorzaak in de “Universal Interface Box”, die af en toe dienst weigert. De Nederlandse importeur wijst ons er op dat het h1000 systeem niet meer geleverd wordt en dat we een compleet nieuw systeem moeten kopen. Pas als we hem erop wijzen dat er ook nog zoiets als productverantwoordelijkheid bestaat, stelt hij voor, dat we de unit opsturen, waarna hij zal zorgen voor vervanging. “Dat kan dan wel een paar maanden duren”.
Gelukkig is de service organisatie van B&G (gevestigd in Lymington) veel klantvriendelijker. Ze sturen onmiddelijk een vervanger, die we gemakkelijk kunnen aansluiten. Ze vergoeden de helft van de kosten als we de oude retourneren.

De bodem van onze Zodiac blijkt los te raken. Geen drama, maar je krijgt wel natte voeten. Gelukkig hebben we eerder geleerd hoe je een Zodiac moet plakken en lossen we het probleem gemakkelijk op.

Inplaats van warm water komt er stoom uit de kraan. Het lijkt erop of de thermostaat is blijven hangen. Na enig zoeken vinden we dat de verwarming via walstroom een eigen thermostaat heeft, en draaien die wat terug. Ook een thermometer gekocht om eens te zien hoe warm het water eigenlijk wordt en de thermostaat uit voorzorg maar wat lager op 60 gr C  afgesteld. 

Ons kookstoestel gaat op gas en elke pit is beveiligd met een thermokoppel. Voor de tweede keer gebeurt het dat een thermokoppel het begeeft en dan moet je de knop van het gas blijven indrukken om de vlam aan te houden. Gelukkig hadden we bij de eerste keer twee extra thermokoppels besteld, waarvan er nu dus nog maar een over is.

Lang hebben we gedacht geen AIS (Automatic Identification System) nodig te hebben. Zo’n systeem zend regelmatig vaargegevens uit zoals positie, koers, snelheid, naam en call sign schip etc. Je kan dan gemakkelijk zien of er een aanvaring dreigt. We dachten voldoende te hebben aan de radar. Maar het AIS systeem (voor de grote beroepsvaart verplicht) blijkt zich te ontwikkelen tot het belangrijkste navigatie systeem en we worden zelf ook graag tijdig gezien door andere schepen. Dus toch maar Sander gevraagd een AIS transponder uit Nederland mee te nemen, die we hier geinstaleerd hebben. Als hij aanstaat, kan je ons nu ook vinden op http://www.marinetraffic.com/ais/

Als we de boot uit het water laten halen voor een inspectie en schoonmaken van onderwaterschip, blijkt dat de antifauling uitstekend gewerkt heeft, dat er gelukkig niets meer te merken is van electrolytische corrosie van de schroef, wat we in het voorjaar constateerden, maar dat de klapschroef nu helemaal vast zit door aangegroeide schelpdieren. Ze hechten zich bij voorkeur op de tandwielen van de schroefbladen. We nemen ons voor om voortaan regelmatig even onder de boot te duiken om de schroef schoon te maken.

Zo leren we voordurend. We krijgen tegelijkertijd steeds meer vertrouwen in onszelf en in de boot voor het vervolg van onze reis.

Marina Rubicon, Playa Blanca

Lanzarote, 12 Oktober 2010 

Hoes voor Zodiac in de maak

We zoeken al een tijdje naar een dekkleed voor over de bijboot. Ter bescherming tegen de zon en met het idee dat de Zodiac niet meteen helemaal volloopt bij een onverwacht hoge golf als hij in de davits hangt. Niets te krijgen dat je kan aanbrengen en past als de boot in de davits hangt, dus dan maar zelf ontwerpen. En dan nog de geschikte stof. Hier en daar wat geinformeerd en uiteindelijk gaan we naar Arrecife, de hoofdstad van het eiland, en komen terecht bij een atelier voor gordijn en luifelstoffen. We vinden mooi materiaal, en men is bereid om twee lange banen alvast aan elkaar te stikken zodat we met de juiste breedte kunnen beginnen. 

Nu aan de slag. We knippen en plakken om de coupenaadjes op de juiste plaats te krijgen. Daana stikken we het resultaat in elkaar. Na twee dagen zijn we zeer tevreden over ons resultaat. 

Sten en Kaan op Lanzarote

We huren ook een autootje en donderdag 16 september gaan we Nina, Sander, Kaan en Sten van het vliegveld halen. Wat een heerlijk weerzien. Zij hebben in Uga een huisje gehuurd, met een mooie groene tuin. Er zijn op het eiland maar een paar groene tuinen. Het ziet er prachtig uit met veel cactussen en andere tropische planten. Het ligt 15 minuten met de auto van de haven en sávonds eten we met zijn allen aan boord. Het toeval wil dat ook Laura Dekker bij ons aan de steiger ligt en zij eet die avond gezellig met ons mee. 

.
.
.
.
.

Sander, Nina, Kaan en Sten en Laura aan boord van LUNA VERDE

 
 
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.

Timonfaya

In het weekend naar  Nationaal Park Tymonfaya geweest. Twee honderd jaar geleden ontstaan door een behoorlijk indrukwekkende vulkanische uitbarsting. Het heeft een geweldige puinhoop achtergelaten. Hier zie je op een paar vierkante kilometers wel 25 kraters. Het is indrukwekkend om te zien. Net een maanlandschap.Het heeft ook wel een sombere uitstraling omdat er verder niets groeit. Het eiland is eigenlijk niet hoog genoeg om wolken te creeren die regen brengen. Alles wat hier groeit moet kunstmatig bevloeid worden. 

Playa Franciosa

Maandag feliciteren we Laura met haar 15e verjaardag. Op dinsdag varen we met z’n allen  voor een paar dagen naar het eiland Graciosa , ten noorden van Lanzarote.  Dit eiland is sinds 1986 een officieel beschermd natuurpark samen met de Riscos de Famara. We gaan daar weer voor anker en genieten van het strandleven, zeker met de kleintjes erbij een waar feest.  

En dan houdt de generator er mee op. Dat gebeurde wel vaker, maar deze keer krijgt Thijs hem niet meer aan het lopen. Er wacht ons nog een klus wanneer we weer in de haven zijn………. 

Proefduik

Teruggekomen hadden Nina en ik nog een afspraak staan voor een kenningsmakingsduik. We vonden het allebei wel spannend maar werden goed begeleid. We hebben echt de vissen onder water kunnen bekijken met duikflessen op. Heel erg de moeite waard. Krijgt zeker een vervolg.

Ik vond wel dat ik er erg moe van was, maar wist toen nog niet dat ik al ziek was. S’ avonds hoge koorts en de volgende dag  werd ons vermoeden bevestigd door een arts. Ik heb wondroos aan  mijn rechterbeen. Met veel antibiotica en uitzieken is het goed gekomen.

Donderdag 30 september vertrekken de kinderen weer naar Nederland,. Het ging allemaal veel te snel.

Naar Playa Blanca, Lanzarote

Lanzarote, 7 september 2010

van Isla Graciosa naar Playa Blanca (Lanzarote)

Na vier dagen voor anker bij Isla Graciosa met zwemmen, wandelen en genieten van het mooie weer, vinden we het tijd worden om te vertrekken naar het eindpunt van de eerste etappe: Playa Blanca, Lanzarote.

We vertrekken direct na zonsopgang. Er is maar weinig wind en de motor helpt een beetje.

In het laatste stukje, na Punta Pechiguera, leren we wat een accelleratie zone is. Rond de zuidpunt van het eiland wakkert de wind van 5 knopen snell aan tot 25 knopen. De zone is ruim tevoren te zien aan de witte schuimkoppen op het water. Er ontsaan daarbij geen hoge golven. We vliegen over het water. Even snel als de wind gekomen is neemt die weer af. Een half uur later melden we ons bij de receptie van marina Rubicon, waar we voor de komende maanden een veilige thuishaven vinden.