Grenada, W.I.

Port Louis, 6 april 2014

 We zijn klaar om uit Grenada te vertrekken, op weg naar de bovenwindse eilanden en vandaar in mei via Bermuda en de Azoren terug naar Europa. Nog 120 hele mooie mijlen door de Grenadines  en dan zijn we weer op de plaats waar we ruim drie jaar geleden aankwamen na de oversteek van de Atlantische Oceaan. We zijn de wereld rond. Wat was het indrukwekkend en wat een stoer gevoel geeft dat. En we zijn geweldig trots op onze nieuwe kleindochter, Lucie, de eerste van Arno en Bregtje, ons zesde kleinkind, waarvoor we twee maanden terug naar Nederland zijn geweest.

Als we na terugkomst op Grenada in Prickly Bay lunchen bij de Big Fish is onmiddelijk het Carieb-gevoel weer terug. Lekker warm, helder water, witte stranden en een aangename passaat voor de nodige koelte. Luna Verde staat er mooi bij. Ze krijgt een laatste laagje antifouling en we controleren alle afsluiters nog een keer. Dan kan ze snel  weer het water in en varen we naar Port Lous in St Georges.

De marina in Port Louis is erg lux. We hebben er electriciteit, water en breedband internet. Er is een zwembad en een prima restaurant. Uitstekende plaats om de gerevideerde dynamo en de pompen van de watermaker, die we mee  terug hebben genomen uit Nederland, weer te installeren. Onze bijboot gaat weer in de davits en we slaan ook de zeilen weer opnieuw aan. Dat valt niet mee met de harde wind, maar alles staat er weer op.

Intussen maken we ook een uitstapje naar St George’s, de Carenage, en genieten van het kleurrijke leven. Grenada is vriendelijk en veilig. Vanaf het terras van BB’s hebben we een fantastisch uitzicht over de Lagune, waar Luna Verde ligt. Toevallig vlak naast de EOS, het grootste prive zeiljacht ter wereld, 16 gasten, 21 crew en dezelfde kleur donker groen.

Voor een excursie naar Gouyave besluiten we met het openbaar vervoer te gaan. Een avontuur op zich. De bussen hier zijn een soort mini-vans met 5 rijen van 3 zitplaatsen, 15 personen dus, inclusief chaufeur en conducteur. Ze zijn, zoals hier gebruikelijk, erg vriendelijk en laten niemand langs de kant staan, ook niet als de bus al vol lijkt. Dan kunnen er altijd nog mensen op schoot. En zo wordt het steeds knusser. En het blijft gezellig. Op een gegeven ogenblik zitten we met 21 volwassenen en 4  kinderen. Onderweg krijgen we van verschillende kanten tips over wat we moeten bezoeken.

Gouyave is een vissersplaats. Kleine eethuisjes, max 4 tafels, en een dagschotel voor geen geld. Ook is er een nootmuskaatverwerkingsbedrijf, dat we bezoeken. Alleen het kraken van de schil van de noten gaat machinaal. De rest gaat met de hand. Goed voor de werkgelegenheid. Er werken 80 mensen. Het ruikt er heerlijk. Zakken worden voorzien van opdruk en klaargemaakt voor verzending. We zien “Hamburg” en “Rotterdam” en en vrijwel alle andere grote havens van de wereld.

Op zelfde manier weer terug naar St. George’s. Het is weer even vol in de bus. We nemen nog een dag om de voorraden weer aan te vullen en dan vertrekken we. Naar het noorden.