Britse Maagden Eilanden, wachten op wind naar Bermuda

Tortola, BVI, zondag 25 mei 2014

Het plan is om via Bermuda en de Azoren naar Nederland te varen en daar in augustus aan te komen. Tijd genoeg dus, maar wegens het orkaanseizoen willen we wel in juni weg zijn uit de Carib.

Gelukkig is er voortdurend weinig wind op de route naar Bermuda, zodat we een prima excuus hebben om nog even hier te blijven genieten van het heerlijke weer en de prachtige omgeving van de British Virgin Islands.

We hoppen van Cane Garden naar Norman Eiland en dan naar Jost van Dyke voor een “pain killer” bij de “soggy dollar bar”, en een BBQ op  Luna Verde.  We klaren alvast uit in Sopers Hole en dan weer terug naar Cane Garden.

Morgen is het dan zover. Samen met de Seaquest zullen we vertrekken richting Bermuda, 800 mijl naar het noorden. We hebben er inmiddels wel heel veel zin in gekregen.

.

.

.

.

.

Van St Maarten naar de Britse Maagden Eilanden

Tortola, Vrijdag 16 mei 2014

We liggen nu voor Cane Garden op Tortola in de British Virgin Islands (BVI’s). Huisjes in groen, geel , roze, paars en blauw, strand hagel wit, en water glashelder. Het ansichtkaart gehalte is hier hoog. Af en toe een wolkje, temperatuur 28 graden en een zacht briesje maken het bijzonder aangenaam. We  wachten op gunstige wind om naar Bermuda te zeilen, 800 mijl naar het noorden. Het Azoren Hoog heeft zich nog niet erg ontwikkeld en depressies rond 40 graden noorderbreedte geven aanleiding tot weinig en veranderlijke wind op de route naar Bermuda. Dat zou wel erg veel motoren worden.  Voorlopig hebben we nog geen haast om te vertrekken. We hebben onze verblijfsvergunning voor de BVI verlengd tot begin juni.

Tien dagen geleden vertrokken we vlak voor het donker vanuit St. Maarten richting Maagden Eilanden om daar vroeg in de morgen aan te komen. Heerlijk zeilen met een bakstagwindje uit het oosten. Donderdagochtend om acht uur laten we het anker vallen bij Vixen Point, Prickley Pear Island  in de Gorda Sound van Virgin Gorda. Charter boten zijn hier een mega business en het ligt er vol mee, met name catamarans van steeds grotere afmetingen.

.
Vrijdag varen we naar Spanish Harbour om in te klaren. We denken dan nog binnen een week verder te kunnen en vragen een verblijfsvergunning voor zeven dagen. Dan begint het heftig te regenen. We liggen er erg onrustig, maar het weer is te nat om te verkassen. We hebben een gezellige spelletjesavond op de Seaquest, die vlakbij ligt. Door de heftige buien is zelfs het kleine stukje naar de Seaquest  een natte tocht .

Zondag 11 mei wordt het weer beter en varen we naar Trellis Bay op Tortola. Een knusse baai die helemaal vol ligt met meerboeien zodat zelf ankeren  vrijwel niet meer mogelijk is. Er is een bar en een restaurant en er zijn wat winkeltjes. Langzaam wordt duidelijk dat we voorlopig geen gunstige wind naar Bermuda zullen hebben en samen met Jannet gaan we vanuit Trellis Bay met een taxi naar Road Harbour om onze verblijfsvergunningen te verlengen.

Op  woensdag komt Trellis Bay helemaal vol te liggen. Alle meerboeien raken bezet. ’s Avond is er de Full Moon Party, compleet met mocko jumbies (dansers op stelten) en langs de kant van het water de verbazingwekkende vuurballen van Aragorn. Er is een gezellige sfeer met life music en een mengeling van zeilers van veel nationaliteiten.

Donderdag gaan we weer verder. De meest fantastische baaitjes liggen hier een of twee uur varen van elkaar. Het waait weinig, te weinig om te zeilen, dus maar op de motor naar Cane Garden. Meteen weer de accu’s vol geladen, met de watermaker de tanks bijgevuld en het  water in de boiler weer opgewarmd. In Cane Garden Bay is er naast een veld met meerboeien ook nog ruimte om achter je eigen anker te liggen. Dat doen we dan ook. Naast de talloze charters, meest met Amerikanen, liggen hier ook een paar prive boten. De Seaquest, Isola, DJ, de Boomerang en natuurlijk de Luna Verde, allemaal Nederlanders dit keer.

Er is een dorpje aan het strand met palmbomen  Er lopen wat kippen op straat , er is een supermarktje, een wasserette, en drie cafes. Ook een paar grote mangobomen. Met een mandje op een stok worden de rijpe mango’s hoog uit de boom gehaald zonder ze te kneuzen. Een hele kunst.

We vinden de Maagden Eilanden een prima plek om te wachten op gunstig zeilweer naar Bermuda……….

Van Antigua naar St. Maarten

St. Maarten, zondag 3 mei 2014

Links en rechts naast ons plonsen pelikanen rechtstandig het water in. Negen van de tien keer raak. Een vis. We liggen in Simson Baai voor de Jacht Club en de blauwe ophaalbrug van St Maarten. Het is hier net zo gezellig als drie jaar geleden en er is alles te krijgen. We kunnen de voorraden weer aanvullen en we vinden er ook de onderdelen voor de nodige reparaties. Een fitting van de mengkraan van de buitendouche was afgebroken. We vervangen die door een nieuwe. Ook de ontsteking van de barbecue deed het niet meer en hier kunnen we een nieuwe krijgen. Helaas hied ook de watermaker er mee op en vervanging van de pompen bleek niet te helpen. We bellen Rob Wink. Hij suggereert, dat er waarschijnlijk een klepje blijft haken. Toch het ding maar uit elkaar gehaald, klepjes schoongemaakt en meteen ook enkele o-ringen vervangen door de nieuwe types, die we al aan boord hadden. Huib Jan en Thijs zijn er inmiddels al behoorlijk bedreven in. Ze hebben in een halve dag het apparaat uit elkaar gehaald en weer in elkaar gezet. Hij doet het weer.

Deze keer hebben we bij ons bezoek aan St. Maarten een extra clubvlaggetje bij ons voor een  “Burgy Exchange” van Jachtclub Scheveningen met Jachtclub St. Maarten ter gelegenheid van ons rondje wereld.  Jane neemt de honneurs waar en natuurlijk moeten we samen op de foto voor de web-site van de jacht club.

We vieren Koningsdag met een happy hour bij de jachtclub en natuurlijk ook met bitterballen. Op vrijdag is er life muziek bij Lagoonies en hebben ze de vermaarde “Fish and Chips”.

Op 30 april was er Carnaval met een grote optocht in Philipsburg. We gingen er met de bus naar toe. Het is een gezellig sfeertje. Als de bus halverwege vastloopt in de file voor de parade, stappen we uit en lopen we verder in de richting van het mega-geluid uit de torenhoge luidsprekers die op vrachtwagens voor de dansgroepen uit rijden. De sfeer is uitbundig en de met veel veren getooide dames laten zich maar al te graag fotogaferen.

We waren dinsdag 23 april al weer vroeg vertrokken uit Antigua voor de tocht naar St. Maarten via St. Eustatius en Saba. De nacht ervoor draaide de wind naar ZZO en veroorzaakte een onplezierige deining in English Harbour. Onrustig geslapen. We slingeren achter ons anker. De twee schepen voor ons komen om de beurt boven ons anker te liggen. We wachten rustig af om op het juiste moment snel anker op te gaan. Het lukt perfect. Zonder iemand wakker te maken varen we om 05:45 uur  met ruime wind de zee op voor de 75 mijl richting St. Eustatius. De Seaquest komt van Barbuda ook naar St. Eustatius. Halverwege komen we binnen marifoon bereik. Helaas  blijft de wind in de zuidelijke hoek en staat er een behoorlijke deining voor Oranjestad. Ooit zouden we zo’n ankerplek onhoudbaar hebben gevonden, maar inmiddels hebben we erger meegemaakt. We besluiten te blijven liggen. In de nacht draait de wind gelukkig weer naar het Oosten.

De volgende dag het eiland bezoeken. Er steken wat rode daken net boven het groen uit. Op een ervan wappert een Nederlandse vlag. We krijgen een lift in een pick-up naar boven , naar het Fort. Onder Nederlands bewind was Statia ooit, in de tweede helft van de 18-de eeuw,  de meest welvarende handelsplaats van de Carrieb. Een vrijhandelshaven. Een gouden rots.  Honderden schepen lagen er voor anker en talloze bootjes voeren af en aan met handelswaar. Alles werd er verhandeld. Zijde, zilver, goud, huishoudelijke artikelen, slaven, wapens, suiker, tabak en katoen, en alles met de juiste papieren, die ter plaatse werden verzorgd. Jaarlijks wordt nog steeds  herdacht dat Statia het eerste land was dat de Verenigde Staten erkende (nadat ze de wapens hadden verkocht aan de rebellen, wat toen weer leidde tot oorlog met de Britten).

De geschiedenis lijkt zich te gaan herhalen. Statia is nu een geweldig grote carrousel voor ruwe olie, nog wel onder regie van de de VS, maar dat zou kunnenveranderen. Mega tankers varen af en aan. Er is een gigantische opslag.

Dan willen we ook nog naar Saba. Er liggen hele mooie meerboeien voor Ford Baai, maar de zee is er zo onrustig, dat we er niet willen vastmaken. Om de hoek, aan de west kust, is het een stuk rustiger. Er blijken ook meerboeien te liggen en we maken vast voor “Ladder Baai”. Er is daar een heuse ladder, die naar men zegt ooit door Koningin Wilhelmina beklommen is. Wij vinden het te gevaarlijk om met de dingy naar de kant te gaan en besluiten om later vanaf St Maarten een excursie naar Saba te maken.

.

.

.