Van St. Lucia naar Antigua

Antigua, English Harbour, Pasen, 20 april 2014

 

Zondag 13 april staan we vroeg op. We willen om 8:00 uur diesel tanken en vervolgens in dagtochtjes naar Antigua. Voor de komende dagen wordt er windkracht 5 uit het Oosten voorspeld, zodat het een vlotte reis belooft te worden. Het wordt ook een reis met veel leuke herkenningen. We waren hier drie jaar geleden.

Het eerste stuk is naar St. Pierre op Martinique, 45 mijl, en om 16:00 uur liggen we alweer achter ons anker. St. Pierre ligt aan de voet van de vulkaan die 100 jaar geleden de ooit zeer welvarende stad met een hete gaswolk verwoeste.  De werderopbouw vordert zichtbaar. We genieten van de aanblik, maar we gaan er niet aan wal, want we willen de volgende ochtend met het eerste licht vertrekken voor de 75 mijl naar Iles des Saintes.

Maandag om 16:00 uur maken we weer vast aan een meerboei voor Anse Du Bourg van Terre De Haut,  het grootste eiland van Iles Des Saintes. We zijn hier in Frankrijk met alles wat daarbij hoort, stokbrood en croissants. Sinds Martinique klinkt er uit de marifoon uitsluitend nog maar Frans en  en de havenmeester accepteert alleen maar euro’s  voor de betaling van het liggeld. De Iles Des Saintes blijken niets van hun idylisch karakter verloren te hebben. Het water is er nog steeds glashelder en aangenaam van temperatuur, alleen mag je er niet meer vrij ankeren. Er liggen nu overal meerboeien.

Dinsdag naar Deshaies op Guadeloupe, 35 mijl verder. Als we achter ons anker liggen horen we via een chatbericht, dat de Seaquest op Antigua ligt in English Harbour. De volgende ochtend vertrekken we weer met het eerste licht. Het is erg druk op Antigua, maar met de AIS zouden we de Seaquest gemakkelijk moeten kunnen vinden. Als we English Harbour naderen, komt er al een dinghy met Maren en Huib Jan in volle vaart over de golven naar ons toegesprongen. Wat een heerlijk weerzien.

We ankeren naast de Seaquest voor Galleon Beach. Sind Kaapstad zijn de Seaquest en Luna Verde weer samen. Het is echt een feestje. We halen overgeslagen verjaardagen met veel plezier weer in.

Dit is ook de week van de Antigua Classic Yacht Regatta. Een wereldberoemd festijn van klassieke boten in de unieke omgeving van Falmouth Harbour en Nelson’s Dockyard.  Super mooi. Ieder doet zijn best om nog meer te glimmen dan een ander, en intussen zeilen ze ook nog wedstrijden. We genieten van de mooie lijnen en al het perfect gelakte teak.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Van Grenada naar St. Lucia

Rodney Bay, St. Lucia, 11 April 2014

Gisteren aangekomen in Rodney Bay en in de baai voor anker. Vanaf de wal schalt er luide reggae muziek over het water. Dit is St. Lucia. Vanochtend naar de marina en ingeklaard. Een prachtig moment van herkenning. Ruim drie jaar geleden arriveerden we hier na de oversteek van de Atlantische Oceaan. Wij zijn een wereldomzeiling rijker. Hier is er weinig veranderd. We kopen verse groente en fruit van de koopman uit het bootje en om het compleet te maken vragen we Gibson of hij weer de boot wil poetsen. Gibson behoort ook nog steeds tot de top 5 van de maraton in Babados. Hij handelt nu ook in onroerend goed en heeft een paar acres met strand aan de atlantische kust te koop (Cell:  1 (758) 718-9499). Hij wil nog steeds graag poetsen.

Er stond een stevige passaat op weg hiernaartoe, gemiddeld 20 knopen wind uit het oosten, windkracht 5. Achter de eilanden is er haast geen wind, maar tussen de eilanden waait het dan windkracht 6 tot 7.   De route is net bezeild. Hoog aan de wind spatteren we met 9 knopen door de golven en achter de eilanden gaat de motor bij. Het is erg bewerkelijk met die veranderende wind maar wel lekker zeilen.

Na de eerste 40 mijl ankeren we ruim voor het donker achter het eiland Cariacou, dat nog hoort bij Grenada. Cariacou is vooral bekend om zijn rust. West Indie, 50 jaar geleden. Hillsborrough is de hoofdstad. Een paar straten met wat ongeinspireerde architectuur. Het “zacht rose strand” is er een beetje modderig en de aanliggende restaurants en bars zijn tamelijk leeg. We ankeren voor het strand, 4 meter boven het koraal met het plan om de volgende ochtend vroeg weer te vertrekken naar de Grenadines, die hier om de hoek liggen.

Het is slechts 20 mijl langs Union Island en Mayreau naar het Hoefijzer Rif in de Tobago Cays. Het waait stevig, maar achter het rif is het water vlak, turquoise van kleur, het strand is er echt roze en we snorkelen tussen een kudde grazende schildpadden. Ongelooflijk mooi.

We vertrekken weer vroeg en langs Canouan komen we 30 mijl verder bij Bequia, waar we in Port Elizabeth aan een meerboei  vastmaken. Het is er druk. Een gezellig mengsel van cruisers en charters. We wandelen door het stadje, kopen wat groente en fruit, voegen ons bij het “happy hour” en laten ons een dagschotel in een van de vele resaturantjes goed smaken.

En dan langs St. Vincent naar St. Lucia, 70 mijl verder. We staan vroeg op omdat we voor het donker willen aankomen. Maar dat was nier echt nodig. Luna Verde heeft er zin in en met een vaartje van tussen de 8 en 9 knopen vliegen we over het water. De Pitons, karakteristieke rotsen van St. Lucia, zien we al van verre en om half vier liggen we in Rodney Bay achter ons anker.

.

Grenada, W.I.

Port Louis, 6 april 2014

 We zijn klaar om uit Grenada te vertrekken, op weg naar de bovenwindse eilanden en vandaar in mei via Bermuda en de Azoren terug naar Europa. Nog 120 hele mooie mijlen door de Grenadines  en dan zijn we weer op de plaats waar we ruim drie jaar geleden aankwamen na de oversteek van de Atlantische Oceaan. We zijn de wereld rond. Wat was het indrukwekkend en wat een stoer gevoel geeft dat. En we zijn geweldig trots op onze nieuwe kleindochter, Lucie, de eerste van Arno en Bregtje, ons zesde kleinkind, waarvoor we twee maanden terug naar Nederland zijn geweest.

Als we na terugkomst op Grenada in Prickly Bay lunchen bij de Big Fish is onmiddelijk het Carieb-gevoel weer terug. Lekker warm, helder water, witte stranden en een aangename passaat voor de nodige koelte. Luna Verde staat er mooi bij. Ze krijgt een laatste laagje antifouling en we controleren alle afsluiters nog een keer. Dan kan ze snel  weer het water in en varen we naar Port Lous in St Georges.

De marina in Port Louis is erg lux. We hebben er electriciteit, water en breedband internet. Er is een zwembad en een prima restaurant. Uitstekende plaats om de gerevideerde dynamo en de pompen van de watermaker, die we mee  terug hebben genomen uit Nederland, weer te installeren. Onze bijboot gaat weer in de davits en we slaan ook de zeilen weer opnieuw aan. Dat valt niet mee met de harde wind, maar alles staat er weer op.

Intussen maken we ook een uitstapje naar St George’s, de Carenage, en genieten van het kleurrijke leven. Grenada is vriendelijk en veilig. Vanaf het terras van BB’s hebben we een fantastisch uitzicht over de Lagune, waar Luna Verde ligt. Toevallig vlak naast de EOS, het grootste prive zeiljacht ter wereld, 16 gasten, 21 crew en dezelfde kleur donker groen.

Voor een excursie naar Gouyave besluiten we met het openbaar vervoer te gaan. Een avontuur op zich. De bussen hier zijn een soort mini-vans met 5 rijen van 3 zitplaatsen, 15 personen dus, inclusief chaufeur en conducteur. Ze zijn, zoals hier gebruikelijk, erg vriendelijk en laten niemand langs de kant staan, ook niet als de bus al vol lijkt. Dan kunnen er altijd nog mensen op schoot. En zo wordt het steeds knusser. En het blijft gezellig. Op een gegeven ogenblik zitten we met 21 volwassenen en 4  kinderen. Onderweg krijgen we van verschillende kanten tips over wat we moeten bezoeken.

Gouyave is een vissersplaats. Kleine eethuisjes, max 4 tafels, en een dagschotel voor geen geld. Ook is er een nootmuskaatverwerkingsbedrijf, dat we bezoeken. Alleen het kraken van de schil van de noten gaat machinaal. De rest gaat met de hand. Goed voor de werkgelegenheid. Er werken 80 mensen. Het ruikt er heerlijk. Zakken worden voorzien van opdruk en klaargemaakt voor verzending. We zien “Hamburg” en “Rotterdam” en en vrijwel alle andere grote havens van de wereld.

Op zelfde manier weer terug naar St. George’s. Het is weer even vol in de bus. We nemen nog een dag om de voorraden weer aan te vullen en dan vertrekken we. Naar het noorden.