Van Grenada naar St. Lucia

Rodney Bay, St. Lucia, 11 April 2014

Gisteren aangekomen in Rodney Bay en in de baai voor anker. Vanaf de wal schalt er luide reggae muziek over het water. Dit is St. Lucia. Vanochtend naar de marina en ingeklaard. Een prachtig moment van herkenning. Ruim drie jaar geleden arriveerden we hier na de oversteek van de Atlantische Oceaan. Wij zijn een wereldomzeiling rijker. Hier is er weinig veranderd. We kopen verse groente en fruit van de koopman uit het bootje en om het compleet te maken vragen we Gibson of hij weer de boot wil poetsen. Gibson behoort ook nog steeds tot de top 5 van de maraton in Babados. Hij handelt nu ook in onroerend goed en heeft een paar acres met strand aan de atlantische kust te koop (Cell:  1 (758) 718-9499). Hij wil nog steeds graag poetsen.

Er stond een stevige passaat op weg hiernaartoe, gemiddeld 20 knopen wind uit het oosten, windkracht 5. Achter de eilanden is er haast geen wind, maar tussen de eilanden waait het dan windkracht 6 tot 7.   De route is net bezeild. Hoog aan de wind spatteren we met 9 knopen door de golven en achter de eilanden gaat de motor bij. Het is erg bewerkelijk met die veranderende wind maar wel lekker zeilen.

Na de eerste 40 mijl ankeren we ruim voor het donker achter het eiland Cariacou, dat nog hoort bij Grenada. Cariacou is vooral bekend om zijn rust. West Indie, 50 jaar geleden. Hillsborrough is de hoofdstad. Een paar straten met wat ongeinspireerde architectuur. Het “zacht rose strand” is er een beetje modderig en de aanliggende restaurants en bars zijn tamelijk leeg. We ankeren voor het strand, 4 meter boven het koraal met het plan om de volgende ochtend vroeg weer te vertrekken naar de Grenadines, die hier om de hoek liggen.

Het is slechts 20 mijl langs Union Island en Mayreau naar het Hoefijzer Rif in de Tobago Cays. Het waait stevig, maar achter het rif is het water vlak, turquoise van kleur, het strand is er echt roze en we snorkelen tussen een kudde grazende schildpadden. Ongelooflijk mooi.

We vertrekken weer vroeg en langs Canouan komen we 30 mijl verder bij Bequia, waar we in Port Elizabeth aan een meerboei  vastmaken. Het is er druk. Een gezellig mengsel van cruisers en charters. We wandelen door het stadje, kopen wat groente en fruit, voegen ons bij het “happy hour” en laten ons een dagschotel in een van de vele resaturantjes goed smaken.

En dan langs St. Vincent naar St. Lucia, 70 mijl verder. We staan vroeg op omdat we voor het donker willen aankomen. Maar dat was nier echt nodig. Luna Verde heeft er zin in en met een vaartje van tussen de 8 en 9 knopen vliegen we over het water. De Pitons, karakteristieke rotsen van St. Lucia, zien we al van verre en om half vier liggen we in Rodney Bay achter ons anker.

.