Op zoek naar wind

Lagos, zaterdag 29 juli 2017.

Het is zondag 23 juli als het koudefront ver genoeg weg is en het ernaar uitziet dat we in 6 dagen van Punta Delgada naar Lagos zouden kunnen varen. Dat front veroorzaakte een oostelijke wind, waar we recht tegenin zouden moeten kruisen. Nu is de wind weg en moeten we eerst twee dagen motoren om onder het Azoren-Hoog uit te komen en dan de rest van de tocht met ruime wind van de Portugese Noord naar Lagos. We willen nu gaan, omdat er later een uitloper van het Azoren Hoog ontstaat in de richting van Noord Spanje, waardoor de wind op onze route naar Lagos verdwijnt en er minstens een week stilte ontstaat op 37 °Noorderbreedte. Daar willen we niet op wachten.

Zondag om 10:00 uur nemen we afscheid van Mike en Jeannette van de Dutch Link, die we aan de steiger in Punta Delgada ontmoetten.We zullen hen zeker vaker tegenkomen.

De eerste paar uur van de reis worden we geholpen door een zuidelijke wind, afkomstig van de buien ten noorden van ons. Als die verdwijnen, is er geen wind meer en sturen we in oostelijke richting verder op de motor.

Om middernacht halen we met de Iridium telefoon een nieuwe grib-file op. Het blijkt, dat we  eerder wind op kunnen pakken als we toch wat zuidelijker gaan. Dat doen we en om 9:00 uur op maandag ochtend zeilen we weer, nu 40 ° hoog aan de wind. We blijven dat doen. De automaat stuurt op de wind. We varen onder 15 ° helling met een schijnbare wind van 16 knopen, 12 knopen ware wind. De zee is wisselend. Meestal gaan we rustig door de aanlopende golven. Soms ook maken we rake klappen en rolt er massief water over dek en kajuit. Door de buiskap blijft het droog in de kuip.

Dinsdag ochtend 25 juli komen we onder een dek van stapelwolken. De zee wordt erg knobbelig. De wind valt even weg, de motor gaat aan, maar op het einde van de ochtend zeilen we weer, 40 ° aan de wind, 15 ° helling.

Drie dagen zeilen we zo, ca. 150 mijl per etmaal. We moeten wel voortmaken, want we worden achter opgezeten door een uitloper van het hogedrukgebied, met het vooruitzicht van een week zonder wind. We hopen in het gebied met 10 – 15 knopen wind te kunnen blijven zeilen tot we in zuid Portugal zijn.

We realiseren ons nu dat we nog nooit eerder zo lang achter elkaar zo hoog aan de wind gevaren hebben. Aan de helling van de boot zijn we snel gewend, maar de harde klappen op de soms erg steile golven zijn niet echt leuk, vooral als je probeert te slapen en het gevoel krijgt dat het verstandig zou zijn om je op het bed vast te binden. Ondanks medicatie wordt Wilma anderhalve dag geplaagd door zeeziekte. We overwegen even om naar Madeira af te buigen, maar dan draait de wind op donderdag avond iets naar het noorden zodat we kunnen afvallen tot 50 ° aan de wind. Het leven aan boord wordt meteen een stuk aangenamer. Voor ons comfort draaien we nog een rifje in het grootzeil en zo varen we met 6 to 7 knopen de nacht door.

De volgende ochtend is er mist met motregen. Erg  praktisch, omdat het zout van het dek afspoelt. De wind komt ook steeds ruimer in.

De laatste 40 mijl trekt de wind verder aan tot windkracht 6 uit het noorden. We stuiven zo op het einddoel af. Net voordat het donker wordt, bereiken we het verkeersscheidingsstelsel van Cabo S. Vincente, dat we haaks kruisen, zoals het hoort. Er is veel scheepvaart, vinden we, misschien wel omdat we daar niet meer zo erg aan gewend zijn.

Zonder onze koers te hoeven veranderen, schuiven we tussen de passerende scheepvaart door. Na de kaap komen we in de acceleratie zone en wordt het nog even windkracht 7. Dan valt de wind weer bijna helemaal weg en om 05:00 uur zaterdag ochtend ankeren we voor het strand van Lagos.