Op zoek naar wind

Lagos, zaterdag 29 juli 2017.

Het is zondag 23 juli als het koudefront ver genoeg weg is en het ernaar uitziet dat we in 6 dagen van Punta Delgada naar Lagos zouden kunnen varen. Dat front veroorzaakte een oostelijke wind, waar we recht tegenin zouden moeten kruisen. Nu is de wind weg en moeten we eerst twee dagen motoren om onder het Azoren-Hoog uit te komen en dan de rest van de tocht met ruime wind van de Portugese Noord naar Lagos. We willen nu gaan, omdat er later een uitloper van het Azoren Hoog ontstaat in de richting van Noord Spanje, waardoor de wind op onze route naar Lagos verdwijnt en er minstens een week stilte ontstaat op 37 °Noorderbreedte. Daar willen we niet op wachten.

Zondag om 10:00 uur nemen we afscheid van Mike en Jeannette van de Dutch Link, die we aan de steiger in Punta Delgada ontmoetten.We zullen hen zeker vaker tegenkomen.

De eerste paar uur van de reis worden we geholpen door een zuidelijke wind, afkomstig van de buien ten noorden van ons. Als die verdwijnen, is er geen wind meer en sturen we in oostelijke richting verder op de motor.

Om middernacht halen we met de Iridium telefoon een nieuwe grib-file op. Het blijkt, dat we  eerder wind op kunnen pakken als we toch wat zuidelijker gaan. Dat doen we en om 9:00 uur op maandag ochtend zeilen we weer, nu 40 ° hoog aan de wind. We blijven dat doen. De automaat stuurt op de wind. We varen onder 15 ° helling met een schijnbare wind van 16 knopen, 12 knopen ware wind. De zee is wisselend. Meestal gaan we rustig door de aanlopende golven. Soms ook maken we rake klappen en rolt er massief water over dek en kajuit. Door de buiskap blijft het droog in de kuip.

Dinsdag ochtend 25 juli komen we onder een dek van stapelwolken. De zee wordt erg knobbelig. De wind valt even weg, de motor gaat aan, maar op het einde van de ochtend zeilen we weer, 40 ° aan de wind, 15 ° helling.

Drie dagen zeilen we zo, ca. 150 mijl per etmaal. We moeten wel voortmaken, want we worden achter opgezeten door een uitloper van het hogedrukgebied, met het vooruitzicht van een week zonder wind. We hopen in het gebied met 10 – 15 knopen wind te kunnen blijven zeilen tot we in zuid Portugal zijn.

We realiseren ons nu dat we nog nooit eerder zo lang achter elkaar zo hoog aan de wind gevaren hebben. Aan de helling van de boot zijn we snel gewend, maar de harde klappen op de soms erg steile golven zijn niet echt leuk, vooral als je probeert te slapen en het gevoel krijgt dat het verstandig zou zijn om je op het bed vast te binden. Ondanks medicatie wordt Wilma anderhalve dag geplaagd door zeeziekte. We overwegen even om naar Madeira af te buigen, maar dan draait de wind op donderdag avond iets naar het noorden zodat we kunnen afvallen tot 50 ° aan de wind. Het leven aan boord wordt meteen een stuk aangenamer. Voor ons comfort draaien we nog een rifje in het grootzeil en zo varen we met 6 to 7 knopen de nacht door.

De volgende ochtend is er mist met motregen. Erg  praktisch, omdat het zout van het dek afspoelt. De wind komt ook steeds ruimer in.

De laatste 40 mijl trekt de wind verder aan tot windkracht 6 uit het noorden. We stuiven zo op het einddoel af. Net voordat het donker wordt, bereiken we het verkeersscheidingsstelsel van Cabo S. Vincente, dat we haaks kruisen, zoals het hoort. Er is veel scheepvaart, vinden we, misschien wel omdat we daar niet meer zo erg aan gewend zijn.

Zonder onze koers te hoeven veranderen, schuiven we tussen de passerende scheepvaart door. Na de kaap komen we in de acceleratie zone en wordt het nog even windkracht 7. Dan valt de wind weer bijna helemaal weg en om 05:00 uur zaterdag ochtend ankeren we voor het strand van Lagos.

Windkracht 8 langs Portugal

Punta Delgada, Soa Miguel, Azoren, donderdag 20 juli 2017

Hier kunnen we met rustig weer wachten tot we de 900 mijl naar Lagos aan de zuidkust van Portugal aangenaam kunnen oversteken met een stevige knik in de schoot. Diverse fronten verstoren nu nog even het mooie weerbeeld. De verwachting is zelfs, dat het straks met kracht 8 waait uit het noorden langs de Portuguese kust. We blijven daarom nog maar even op Sao Miguel, midden onder het Azoren hoog.

Vorige week maandag rond het middaguur uit Velas vertrokken voor 140 mijl naar Punta Delgada. Zoals verwacht weinig wind. We hebben 6 uur gezeild en de Code-zero, onze lichtweer genua, weer eens met plezier gevaren. Na 24 uur, waarvan dus 18 op de motor,  vonden we hier een prima ligplaats, vlak bij de Faja Lobi van Theo en Michelle, die hier al een tijdje waren en op het punt stonden om verder te varen naar Horta. We praatten meteen gezellig bij.

De marina is betrekkelijk nieuw en in  afwachting van toenemend toerisme wat overmoedig aangelegd. Hoewel de grootte wat onbehagelijk aanvoelt, liggen we vrijwel in het centrum van Punta Delgada, een heel gezellige stad, waar het nu hoogseizoen is geworden. Op de culturele agenda van Punta Delgada staan diverse concerten met een overweldigende bezetting en allemaal in de openlucht. Het is het VI-de festival van de Musica No Colegio. We genieten van een avondje “Weens”, en avond koralen en een avond opera fragmenten met Elisabete Matos (sopraan).

Met een huurauto rijden we in twee dagen het eiland rond. Sao Miguel is veel groter dan de andere eilanden van de archipel en er is veel te zien, tenminste als je niet in de wolken terecht komt zoals wij bij een bezoek aan het kratermeer Lagoa do Fogo, waar we een prachtig uitzicht gehad zouden kunnen hebben als er geen potdichte mist geweest was.

Bij het Lagoa de Fumas hadden we meer geluk. Langs de rand van het meer zijn heet water bronnen waaruit stoom omhoog spuit.

Bijzonder indrukwekkend vonden we Sete Cidades, gelegen op de bodem van een krater naast het “blauwe” en het “groene” meer en omgeven door uitbundig begroeide steile kraterwanden. De weg ernaartoe slingert omhoog en weer omlaag en is al even indrukwekkend.

Sao Miguel claimt de enige theeplantage te hebben in Europa. Voor we teruggaan naar de boot brengen we er een bezoekje en laten we de gewelddadige rust, die er van zo’n plantage uitgaat, lekker over ons heenkomen.

We zullen vast nog veel wandelen op dit mooie eiland in afwachting van gunstig weer om verder naar Portugal te varen.

Sao Jorge

Velas, Sao Jorge, Azoren, maandag 10 juli 2017

Van Horta eerst naar Velas, 20 mijl op de motor, geen wind, prachtig zicht op de eilanden Faial, Pico, Sao Jorge en Terceira in de verte. Een half uur voor aankomst bellen we weer de havenmeester en net als de vorige keer heeft hij ons al zien aankomen.
De havenmeester van Velas is een superhavenmeester. Hij doet ook Immigratie en Douane en functioneert ook nog als toeristenbureau. Op zijn computersysteem houdt hij nauwkeurig bij welke schepen zijn uitgeklaard voor Velas, waar ze vandaan komen en wat de afmetingen zijn. Op de AIS houdt hij bij wanneer die schepen verwacht worden en zo maakt hij elke dag een ligplaatsenplan. Hij heeft dan ook een hekel aan boten zonder AIS, want die sturen zijn planning in de war.
Dit keer heeft hij voor ons bedacht dat we aan de kop van steiger A moeten gaan liggen. De mooiste plaats van het haventje. We voelen ons weer verwend.

Het is midden in de “Culturele Week van Velas”. Een soort grote braderie, met ook optredens van diverse artiesten en een DJ tot vroeg in de ochtend. Het zijn niet de eerste de beste artiesten. Wij genieten van een super optreden van Anna Moura, fado zangeres, begeleid door haar eigen orkest. Het is erg druk. Ook bewoners van naastliggende eilanden zijn voor deze gelegenheid hiernaartoe gekomen.
Op zaterdag en zondag is er de Horta-Velas-Horta zeilrace. Een informele race, want het gaat uiteindelijk om de feesten, en op de kade naast de marina is er een traditioneel stierengevecht, met de stier aan een touwtje (Tourada a Corda).

Ongeveer een uur na zonsondergang beginnen de honderden Cagarro’s (Kuhl’s pijlstormvogels, of Calonectris borealis),  die nestelen in de rotsen boven de haven, luid te roepen terwijl ze cirkelen boven de haven op zoek naar hun nest. Tegen middernacht houd het lawaai op. Het begint weer in de vroege ochtend. Deze vogel komt vooral voor op de Azoren.

Zondag onttrekken we ons aan het feestgedruis en huren we een auto. We rijden het eiland rond.
Anders dan in Pico, waar vrijwel alle helling zijn ingericht voor wijnbouw, zijn hier de hellingen begroeid met mals groen gras. Grazige weitjes, netjes omzoomd met hagen van Hortensia, worden begraasd door vrolijke koeien. Nu begrijpen we pas echt goed waarom er op Sao Jorge zoveel lekkere kaas te krijgen is. Als ze de weg voor ons versperren wachten we geduldig tot ze opzij willen gaan.

Rondom Sao Jorge liggen onderaan de steile kliffen een 40-tal Faja’s, vlakke gebieden, grenzend aan de oceaan, gevormd door uitstromende lava en afbrokkelende rots. Indrukwekkend en mooi. Ook boeiend zijn de natuurzwembaden, aangelegd tussen de rotsen onder aan de kliffen, waar Wilma uiteraard met veel plezier gebruik van maakt.

Maandag rond het middaguur vertrekken we met het gevoel dat we zeker nog eens terug zullen komen. Het is een etmaal Zeilen naar Ponta Delgada op Sao Miguel. Er is weinig wind.

 

Tot ziens Horta

Horta, Faial, Azoren, donderdag 6 juli 2017

Tot ziens Horta. Morgen gaan we weer verder langs de andere Azoren richting Sao Miguel. Het was hier opnieuw leuk. Mooi weer, prachtig eiland, lekker eten en vooral gezellige mensen. Vrijwel iedereen heeft een oversteek van meerdere weken achter de rug en iedereen heeft ook weer een oversteek van meerdere weken voor de boeg. We wisselen ervaring uit en maken nieuwe plannen. Dit jaar zijn er alweer meer dan 800 boten op Horta langs geweest. Ook een groot aantal Nederlanders. We hebben oude bekenden ontmoet en nieuwe vrienden gemaakt.

Morgen komen hier de eerste boten aan van de Les Sables – Horta race, Class40-boten, die 300 to 400 zeemijlen per dag doen. Twee keer zo snel als wij, voortdurend surfend over de golven. Niet echt comfortabel maar wel erg snel. Wij maken graag plaats voor ze en verhuizen naar Velas, 20 mijl verder.