Naar Vila do Porto

Vila do Porto, Santa Maria, Azoren, zondag 14 juli 2024.

Het is alweer 12 dagen geleden dat we hier aankwamen. Op zaterdag 29 juni vertrokken we uit Calheta, Madeira. Zoals verwacht zeilen we de eerste dag met een heerlijk windje ruimschoots naar de Azoren. Zondag gaan we op de motor verder onder een rug van hoge luchtdruk met mooi weer, maar zonder wind. ’s Middags naderen we alweer het front en zeilen we in de regen. De zee is verward en erg onrustig. Luna Verde beweegt ongemakkelijk. We voelen ons alle twee niet erg lekker. De wind is matig, 12 knopen, met herhaaldelijke uitschieters naar 20 knopen. We reven dan het grootzeil en de fok om een half uur later het rif er weer uit te halen. Na een keer of vier houden we het voor gezien en besluiten om de zeilen gereefd te laten en de motor zachtjes bij te zetten als het wat minder waait. Zo varen we de nacht in.

Korte plensbuien kondigen zich ’s nachts aan doordat de wind eerst wegvalt en daarna heftig terugkomt. Inmiddels raken we wel gewend aan het wisselende weer, dat ook maandag niet verandert. Meestal motor-zeilend varen we verder naar Santa Maria, vanaf Madeira het eerst eiland van de Azoren.

Dinsdag 2 juli, bij het opkomen van de zon, zien we Santa Maria liggen, en hebben onze telefoons alweer bereik. Als we even later de haven bellen krijgen we meteen een plaatsje toegewezen. De bemanning van de “Bella” met wie we op Madeira veel hebben opgetrokken, staat al klaar om onze landvasten aan te nemen.

Het is een gezellige en bedrijvige haven. Er is een “Clube Naval” met bar en restaurant. Er zijn meer Nederlandse jachten. Zeilers komen en gaan. Visserschepen varen in en uit. Ze vissen op tonijn met netten en met hengels.

Het is een stevige klim naar Vila do Porto, dat boven op de rotsen ligt. Als Nederland de halve finale tegen Engeland speelt regelt de bemanning van de “Morning Glory” uit Muiden een lange tafel met groot scherm in het eerste cafetaria op het helling naar Vila do Porto. Helaas hebben we verloren.

We genieten van het eiland. Het is er rustig, de bewoners zijn bijzonder vriendelijk en er zijn weinig toeristen. We besluiten om hier te blijven en niet verder door te varen naar Sao Miguel en andere eilanden. Met de bus laten we ons brengen naar mooie plekjes om vandaar een wandelroute te volgen, meestal langs steile paden en diepe ravijnen. De natuur is prachtig met weelderig groen als in een regenwoud, afgewisseld met weides, omzoomd met hortensia’s en met leuke koeien die hier zorgen voor de lekkerste kaas.

We zouden verwachten dat zich hier het “Azoren hoog” instelde, maar het weer blijft van streek. De wind is soms zelfs westelijk, wat weinig voorkomt. We hebben de tijd en besluiten hier te blijven tot het gunstig wordt om weer richting Lanzarote te gaan.