Terug in Nederland

Eindhoven, maandag 22 september 2014

We zijn al weer 6 weken terug in Nederland en nog steeds een beetje aan het “landen”. We hebben opeens weer een agenda en wat last van ontwenningsverschijnselen.

De aankomst in Scheveningen op 2 augustus was super. Familie en vrienden op de kant met champagne, ballonnen en hapjes en drankjes. We zullen het niet gauw vergeten, net zo min als onze hele reis rond de wereld, 40.000 mijl in ruim vier jaar. Het was een fantastisch avontuur, dat onze verwachtingen ver heeft overtroffen. We houden blijvende herinneringen aan de geweldige natuur, de rijkdom aan culturen, al die boeiende mensen en vrienden, met wie we allerlei plezierige en droevige dingen hebben beleefd. De aarde lijkt een stukje kleiner geworden.

De boot is nu op de werf in Medemblik voor een refit, een grote onderhoudsbeurt en wat aanpassingen, die het reizen met Luna Verde nog aangenamer moeten maken. We zijn nog lang niet uitgezeild. Volgend voorjaar willen we weer vertrekken voor een jaar of vijf. Waar de reis dan naar toe gaat weten we nog niet, Suriname? Cuba? New York? Griekenland? Turkije? …, maar we zullen iedereen vanaf deze plek op de hoogte houden.

Terug naar Scheveningen

Nieuwpoort, donderdag  24 juli 2014

Op 2 augustus willen we in Scheveningen zijn. We hebben dus nog even de tijd.

We waren al op 8 juli aangekomen in Falmouth en we zijn er een week gebleven. We ontmoetten er de bemanning van de Blue Finn. Ook Seaquest en Anna Sophia waren van de partij. De nodige reparaties werden weer uitgevoerd en we hadden een heel gezellige tijd met elkaar.

Gastvrij werden we onthaald door Mark en Helen van de Marita III. We hadden hen ontmoet in 2012. We delen veel leuke herinneringen aan prachtige eilanden in de Stille Oceaan, maar ook aan een haast onhoudbaar hoge deining op onze ankerplaats bij Rarotonga en aan de steeds maar langer wordende lijst van technische projecten. Helen en Mark  wonen  in Flushing (van ons Vlissingen) vlak bij Falmouth en hebben de boot nu voor het huis aan een mooring  liggen. Mooier kan je het haast niet voorstellen. We maakten  met elkaar een wandeling door de omgeving en genoten van het prachtige Cornwall.

Op 15 juli, de verjaardag van Thijs, hadden we een feestelijke  “koffie” met een echte “Cornwal birthday cake” en veel gezelligheid met de Seaquest, Anna Sophia en Marita III.  De dag er na vertrokken we naar Lymington, aan de Solent bij het Isle of Wight, een tocht van 24 uur.

Veel vakanties voeren we vanuit Nederland naar de Solent en weer terug. Toen de “Needles” opdoemden uit de nevel, gaf dat een gevoel van thuiskomen.

Hier in Lymington gaan we allemaal onze eigen weg. De Blue Finn gaat als eerste richting Nederland. Wij gaan samen met de Anna Sophia naar Dover. De Seaquest blijft nog even in de Solent.

Met een gezellig etentje gaan hier dan toch de wegen van de Seaquest en Luna Verde uit elkaar. In vier bijzondere  jaren is er een hechte vriendschap ontstaan.

Met Jan en Annelies van de Anna Sophia gaan we 20 juli uit Lymington via Dover naar Nieuwpoort. Bij wijze van afscheid van Engeland laten we ons de fish en chips in Dover uitstekend smaken.

In Nieuwpoort worden we verrast met een koninklijke ontvangst door Martine en Willem van de Flying Swan. Ze hebben al een ligplaats voor ons geregeld. Samen met de Anna Sophia is het weer een  avond van  herinneringen ophalen,  mosselen eten en afscheid nemen. Onverwacht zien we hier ook Klaas en Lies, die met de Spirit of Ahra op vakantie zijn. We hebben veel bij te praten.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Van Terceira (Azoren) naar Falmouth (UK), 1247 mijl, 7 dagen

Falmouth, donderdag 10 juli 2014

Het wachten lijkt te worden beloond. Woensdag 2 juli zijn de vooruitzichten gunstig. Het Azorenhoog beweegt wat naar het westen en na een halve dag motoren zouden we met windkracht 4 verder naar Falmouth moeten kunnen zeilen, zonder gevaarlijk diepe depressies tegen te komen. Orkaan “Arthur”, bij Florida, beweegt naar het noorden langs de Amerikaanse oostkust en geeft op onze route hoogstens aanleiding tot wat minder wind.

We vertrekken met de Seaquest en nog drie andere Nederlandse boten, Anna Sophia, Boomerang en DJ. Op de plotter lijkt het of er een Nederlandse armada optrekt, maar al snel zijn we uit elkaars zicht verdwenen. We houden contact via de marifoon en later, als de afstanden groter worden, via de SSB-radio.

Het weer onderweg wordt vooral bepaald door depressies, die van het westen van Ierland naar het oosten trekken. Daarbij draait de wind in anderhalve dag van west naar noord en dan weer terug, om bij de volgende depressie opnieuw van west naar noord te draaien. Zo zwabberen we een beetje op ons doel af. We zien weinig zon, de lucht is grauw en druilerig met af en toe wat regen, “drizzle” eigenlijk. De warme kleding, die we hadden klaar gelegd, komt goed van pas. Ook de kachel gaat weer aan en dan wordt het snel behagelijik. Soms vragen we ons af of het wel verstandig was om naar Nederland terug te varen……

De nachten zijn erg donker. Het lichtgevende spoor, dat we door het water trekken, is goed te zien. Ook meezwemmende dolfijnen maken een lichtgevend spoor en dat geeft een mooi schouwspel, vooral als ze uit het waterspringen  gehuld in een soort spatterend vuurwerk.

Zaterdag speelt oranje. Met behulp van de Seaquest vinden we een franse radiozender, die de wedstrijd uitzendt. Eerlijk gezegd kunnen we er weinig van volgen. Uit de uitroepen en kreten maken we op dat Nederland gewonnen heeft.

De volgende dag zien we walvissen. Eerst te ver om een foto te maken. Maar als er een dichterbij komt vinden we het beest toch eigenlijk wel griezelig groot.

Als het laatste koufront is gepasseerd, klaart het op en gaat het opeens heftig. Nog 350 mijl tot Falmouth. Net vloog het koffiefilter met koffie door de keuken. We varen 60 graden hoog aan de wind en regelmatig komt er een golf die de boot nog een zwieper geeft naar opzij. We hebben zowel het grootzeil als de fok gereefd en zo maken we toch nog 7,5 knoop door het water. Misschien zijn we nog net op tijd om voetbal (Nederland – Argentinie) te kijken in Falmouth.

Op 49 graden noord vinden we dat we genoeg hoogte hebben gewonnen en vallen we af tot 80 graden aan de wind, rechtstreeks naar Falmouth. Dan is het nog niet afgelopen. Dinsdagavond krijgen we nog  NW 7, wat meer dan voorspeld. Diep gereefd en redelijk rechtop varen we de eindsprint , maar in de rommelige zee kunnen we niet voorkomen, dat we ook af en toe van hoge golven  rollen.

Woensdagochtend. De wind is afgenomen. Nog 90 mijl naar Falmouth. We varen net onder de Scilly’s langs, als we het rif uit het grootzeil willen halen en de uithaler breekt. Net als eerder blijkt de lijn doorgesneden op een gebroken schijf in de giek. We overwegen om een provisorische uithaler te maken, maar vinden het werk aan dek op de slingerende boot te gevaarlijk. Tenslotte zijn we er al bijna. We starten de motor en met de genua erbij varen we de laatste mijlen. Op woensdag 9 juli om 3 uur in de middag liggen we vast in Falmouth Haven Vistors Marina.

.

.

Azoren, Terceira

Terceira, dinsdag 1 juli 2014

Al  een tijdje bekijken we regelmatig de weersvoorspellingen.  Het ziet er nu naar uit dat we morgen goed weer hebben en een fraai briesje om in 8 dagen naar Falmouth te zeilen. Het hogedrukgebied boven de Azoren verschuift wat naar het westen en geeft ons wat meer wind uit N/NW, windkracht 3 tot 4.

De 70 mijlen naar Terceira waren een heerlijk tochtje. Op vrijdag 27 juni zijn we met het eerste licht vertrokken uit Horta. De route om het eiland Sao Jorge naar Anga Do Heroisma op Terceira was bijna helemaal bezeild. We komen er om ongeveer 15:00 uur aan. De Marina d’ Angra is erg vol, vooral vanwege het festival, dat hier al een week gaande is. We krijgen er een tijdelijk plaatsje, goed voor de nacht, om de volgende dag naar een boxje te verkassen.

De Sanjoaninas, het festival ter ere van Sao Joao, vult de straten van Angra tien dagen. Wij maken de drie laatste dagen mee. Er zijn parades, concerten en de beroemde stierengevechten, de touradas a corde, waar de stier door de straten rent aan een lang touw, dat vastgehouden wordt door een aantal mannen. De moedigsten wagen zich vlak voor de stier en dat loopt niet altijd zonder schrammen af.

Zondag is de laatste dag van het festival  en meteen ook de dag dat Nederland tegen Mexico speelt. We volgen de spannende wedstrijd in de jachtclub en vieren onze overwinning met een feestelijk oranje etentje. We blijven nog even feestvieren, want maandag is John (van de Boomerang) jarig.

En dan wordt het tijd om de voorraad verse groente en fruit aan te vullen. Morgen vertrekken we weer voor de laatste grote oversteek van 1200 mijl. En dan hoppen we verder naar Nederland, waar we 2 augustus in Scheveningen willen aan komen.

.

.

.

.

.