Naar Puerto Moreno, San Cristobal, Galapagos

San Cristobal, Zaterdag 18 Februari 2012

Het is ongeveer 900 mijl van Las Perlas naar de Galapagos eilanden. De start is donderdag  9 februari om 12:00. Er is weinig wind voorspeld. Ondanks de voorspellingen vertrekken we met een aardig briesje. Al snel zetten we de gennaker. Met 7 knopen door het water en 2 knopen stroom in de rug gaat het met 9 knopen lekker snel. We kiezen ervoor om eerst wat zuidelijk te varen en dan naar het westen te draaien in de hoop dat we wat langer wind in de zeilen kunnen houden dan de boten, die direct op het doel af varen en zeker in windstilte terecht komen.

Overdag is het warm. ‘s Ochtens hebben we wat schaduw in de kuip van ons parasolletje en ’s middags zitten we in de schaduw van het grootzeil. Van de ARC vloot is al snel niets meer te zien. Via de korte golf hebben we twee keer per dag radiocontact. Een enkel vrachtschip passeert in de nacht. Via de VHF vragen we om een “wide berth”  en komen overeen om “starboard-to-starboard” te passeren. We draaien beiden 10 graden bij.

De volgende ochtend doet een brutale meeuw verwoede pogingen om het dek te bevuilen. Hij laat zicht niet gemakkelijk afschrikken, totdat het Michiel lukt om hem in het visnet te vangen. Als Michiel de meeuw later loslaat zien we hem niet meer terug. Kennelijk goed geschrokken. Verder gebeurt er niet zoveel . De ‘Stille Oceaan” doet zijn naam eer aan. Er is een mooie lange deining, en we zeilen rustig met een oostelijk windje richting zuid-west op de evenaar aan.

De boot sturen we op de wind, zodat het kon gebeuren dat we langzaam van koers veranderden tot we bijna terug voeren naar Panama. Tijd om overstag te gaan dus. Code-zero eraf, overstag en genua aantrekken. Maar toen we eenmaal weer goed op de wind lagen voeren we alweer terug naar Panama. Dus alles maar weer terug gezet. De wind bleek een heel rondje gemaakt te hebben. Kennelijk is zoiets niet ongebruikelijk in de doldrums.

Dan is de wind op. Ook de sterke stroom die we lang hebben mee gehad  zakt tot onder een  ½ knoop. Na 440 mijl zeilen met een gemiddelde van 6.2 knopen door het water en 8 knopen over de grond gaat de motor aan. We halen het net niet meer om dinsdag de 14-de voor het donker aan te komen. Dan maar kalm aan mikken op de volgende ochtend.  Met ca. 2200 toeren gaan we 5.5 knoop door vlak water. We gebruiken dan 3.5 liter diesel per uur.

Onze noorderbreedte loopt langzaam terug naar nul. We houden de GPS scherp in de gaten en zitten klaar voor de foto als we over de evenaar gaan. Een mooi moment voor een klein feestje. Nog een dag op de motor en dan zullen we in San Cristobal aankomen op 0 graden en 54 minuten ‘Zuid’.

Een harde klap brengt ons weer even bij de les. Iets in de schroef. We stoppen de moter en Thijs haalt een gemalen bamboe-stok van twee meter onder het schip vandaan. Gelukkig geen schade aan de schroef te zien. Toch maken we ons wat ongerust als de moter bij 3000 toeren blijft steken en niet meer naar 3800 toeren wil. Omdat we voorlopig aan 2200 toeren genoeg hebben varen we verder op de motor. Ook mailen we Contest-After-Sales. Op een suggestie van Ton de Jong controleren we de brandstof toevoer. Het probleem blijkt een verstopt filter op de motor en met een nieuw filter doet alles het weer als vanouds.

Als we San Cristbal naderen zien we als snel de “Kicker Rock”, waar we twee dagen later met een excursie zullen snorkelen. Ook komen we langs de “vijf-vinger-rots”. De merkwaardige vogels die er ziten zijn “blue footed boobies” afwel blauwvoet jan van genten.

Op San Cristobal worden we uitbundig welkom geheten door een groep zeeleeuwen. Dit is dus Galapagos, na bijna 6 dagen en 815 mijl door het water, waarvan 438 mijl onder zeil en 377 mijl op de motor.

Met 8 man sterk komt de politie, de douane, immigration en parkbeheer van Equador ons inklaren. Formulieren worden efficient ingevuld en met een half uur mogen we met de watertaxi naar de kant. Daar wordt de doorgang alweer versperd door een groep zeeleeuwen. Ze liggen sloom op de trappen van de kade. Kennelijk druk bezig met “survival of the fittest”. Ze zien er leuk uit, maar maken veel lawaai en stinken Om te voorkomen dat ze via het achterdek aan boord klimmen hangen we er een paar stootwillen. Dat blijkt effectief.

We maken een spannende excursie. Snorkelen tussen de zeeleeuwen en boven een groep haaien. We zien reuze grote schildpadden en een school roggen. Fregat vogels cirkelen boven ons.

Puerto Baquerito is een drukke haven. Er liggen ca 50 jachten, een aantal 10-15 persoons cruiseboten en elke dag ankeren er vrachtboten. De vracht wordt met tenders naar de kant gebracht. Zo zien we groente, fruit, huishoudartikelen, stenen, cement, en ook een auto en een paard voorbijkomen. De komende week gaan we ook andere eilanden van de Galapagos archipel bezoeken.

.

.

Van Islas Perlas naar de Galapagos eilanden

Isla Contadora, woensdag 8 februari  2012

In Nederland wordt er een elfstedentocht voorbereid. Hier is het 30 graden.
We zijn naar Isla Spiritu Santo gevaren en hebben er een dagje voor anker gelegen. Wat gezwommen, een kokosnoot met mes en hamer opengebroken de melk gedronken en het vruchtvlees opgeknabbeld. Op de terugweg naar Isla Contadora een tonijn gevangen. De helft voor de lunch gegeten en de andere helft ingevroren. Ook nog een mahi mahi aan de lijn gehad, maar die wist te ontsnappen. Het is hier heel mooi.

Morgen vertrekken we met de ARC van Isla Contadora naar de Galapagos eilanden, ca. 900 mijl. We zijn nu ook te volgen via de fleet viewer van de World ARC:
www.worldcruising.com/WORLDARC2012/viewer.aspx
Er wordt weinig wind verwacht. Daarom de dieselvoorraad weer helemaal aangevuld. Ook de was gedaan en het dek schoon gemaakt.

Door het Panama Kanaal

Panama, Isla Flamengo, woensdag 1 februari 2012

Onze doorvaart wordt een dag vervroegd. Zaterdag in plaats van zondag. Dat valt mee, want we waren er klaar voor. Voorraden aangevuld, vier autobanden aan boord als extra stoorwillen en drie lange nylon lijnen. We zullen in een nest van drie boten door de sluizen gaan. Wij zijn aan de bakboord kant verantwoordelijk voor twee lijnen. Michiel zal de voorste doen en Wilma de achterste.

Om 16:00 verlaten we de marina om op de flats voor anker te gaan. De advisor, die ons gaat begeleiden, zal daar aan boord gebracht worden. Na een half uur  horen we dat de doorvaart een uur vertraagd is. De advisor komt om 18:30. Hij heet Franklin en is docent engels van beroep. Zoals dat hoort bieden wij hem een warme maaltijd aan. Stoofschotel van rundvlees met bruine bonen en rijst, volgens Panameese traditie door Wilma voorbereid. Het smaakt hem uitstekend.

Het is al donker als we drie boten aan elkaar binden  Om ongeveer 20:00 uur varen we de eerste sluis in. Werplijnen met apenvuist (keesje) landen op het dek en de mannen op de sluismuur trekken de lange lijnen naar de kant. Heel rustig komen we in het midden van de sluis vast te liggen om, als de deuren achter ons sluiten, 10 meter omhoog te gaan. Dan naar de volgende kolk voor weer 10 meter en tenslotte naar de derde kolk voor de laatste 10 meter. Om ongeveer 22:00 uur varen we 30 meter hoger het Gatun meer op. We gaan meteen voor anker, onze advisor wordt weer opgehaald en wij zijn moe en inmiddels ook toe een een warme hap.

De volgende ochtend komt Jose, de nieuwe advisor, al om 7:00 uur aan boord. Hij is veilgheidsofficier op het kanaal. Al snel krijgen we te horen dat we pas om 14:00 uur 27 mijl verder door de Pedro Miguel sluis kunnen.  Tijd genoeg dus.

Bij Pedro Miguel gaat het 10 meter naar beneden. Ongeveer een mijl verder  liggen de Miraflores sluizen. Daar gaan we in nog twee stappen naar beneden de stille oceaan op. Stoer gevoel om de Pacific op te varen.

Van de Miraflores sluizen is het nog 3 mijl naar Playita de Amador. Onderweg daarnaartoe wordt de advisor weer van boord gehaald en langzaam varen we naar de ankerplaats. De indrukwekkende skyline van Panama city doemt voor ons op.

De Seaquest is er al een paar dagen en tot onze verrassing liggen de Happy Bird en La Luna er ook. We worden in het Nederlands begroet met “Welkom op de Pacific”. Een heel gezellig weerzien.

De volgende twee dagen heeft de ARC twee excursies voor ons in petto.

Nog moe van de vorige dagen stappen we in de bus voor een city tour door Panama.  Maar de rondrit is gelukkig heel boeiend. We zien  ruines uit de 17-de eeuw, een Franse wijk uit de tijd dat Frankrijk probeerde het Panama kanaal te graven en gebouwen van de Amerikanen die het van de Fransen overnamen. Down-town is hyper modern.  Frank Gehry heeft hier een “Marine Museum” in aanbouw.

De volgende dag op bezoek bij de Embera indianen. Eerst met de bus naar de binnenlanden en dan verder per uitgeholde boomstam naar het dorp. De boomstam is wel gemotoriseerd. Een mooie tocht langs weelderig begroeide oevers van de Chargres rivier.

Bij een waterval wordt gestopt. Michiel en Wilma laten zich verleiden om te zwemmen. Thijs past op de spullen. Dan weer terug naar het dorp. We krijgen er een lunch van gebakken banaan en tilapia bereid in grote pannen op een houtvuur en geserveerd in tuutjes van bananenblad. Tenslotte maken we ook nog een dansje, kopen een paar souveniers en dan weer in de kano. Alles bij elkaar een zeer geslaagd happening.

We vinden wel dat we toe zijn aan een rustdag en woensdag blijven dus gezellig in de buurt en tuttelen wat aan. We doen de was, ruimen een beetje op, eten een ijsje en maken een wandelingetje.

De volgende dag met een taxi naar de stad, naar Plaza de Cinque de Mayo en vandaar de Avenido Central af gelopen door de oude stad. Veel Winkels van Sinkels. Bij de Mercado de Mariscos (vismarkt) genoten van een bekertje Corvina in het zuur (de plaatselijke haring).

Als we naar de Mercado de Abastos (groentemarkt) willen lopen krijgen we de tip om een taxi te nemen. De wijk Santa Ana is te gevaarlijk om er doorheen te gaan en de taxi’s zijn hier heel goedkoop. We betalen 3 dollar.

De markt is indrukwekkend groot. Er zijn hele wijken met uien, met annanas, met sinasappels en veel meer.

En het is er goedkoop. Een beetje kost een kwartje, wat meer twee kwartjes en een zak vol een dollar. Alleen de prei is wat duurder. Mooie plek om onze voorraden weer wat aan te vullen. We kopen er 50 grapefruits voor 3 dollar. Nu nog de dieseltank bijvullen en dan gaan we zaterdag verder naar de Islas Las Perlas.

.

.

.

.

Naar Colon

Colon, dinsag 24 januari 2012

Van San Blas naar Colon is 70 nm. Het is lager wal, de wind is nog steeds stevig en de golven hoog, maar er zijn talloze mooie ankerplekjes achter de eilanden voor de kust van Panama om onderweg te stoppen.

Halverwege kruipen we achter Isla Linton, weelderig begroeid en bewoond door apen. We genieten van de mooie omgeving, maar gaan niet aan land.

De volgende dag, vrijdag 20 januari,  naar Shelterbay marina in Colon, waar we tegen het middaguur aankomen en ARC RallyControl klaar staat om de landvasten aan te pakken en de formaliteiten te regelen. Toch mooi zo’n organisatie. De komende week zullen we van hier in drie groepen door het Panama kanaal gaan. De Seaquest gaat al op maandag 23 januari. Wij wachten op Michiel en zullen 29 januari oversteken naar de grote oceaan.

Intussen is Michiel naar Panama gevlogen. We hebben naar hem uitgekeken en zondag 22 januari komt hij aan boord. De komende drie maanden zal hij met ons meevaren naar Tahiti.