Naar Cascais lang talloze visstokken
Sines, 7 augustus 2010
We durven niet zo goed ’s nachts lang de kust te varen wegens zeer grote aantallen onverlichte visstokken en ander drijvend vis-spul met lijnen eraan. Die lijnen hebben vooral de neiging om in je schroef te komen. Daarom willen we met zonsopkomst vertrekken met het plan om richting zuid te gaan zover als dat uitkomt. De wekker op 5 uur gezet en om 6 uur bezig met het losmaken van de landvasten. Buren uit Zwitserland blijken hetzelfde plan te hebben, en om kwart over 6 varen er twee boten uit de marina van Figueira da Foz. Wind blijkt veel minder dan voorspeld (geen) en deining nog steeds erg hoog. We rollen alle kanten op. Grootzeil dempt een beetje. We dachten inmiddels te weten hoe je alles goed vastzet, maar we blijven leren. Deze keer een pak melk omgevallen in de koekast en opengescheurd. Alles druipt van de melk. Zo blijven we bezig.
In de loop van de dag neemt de deining gelukkig wat af en de wind een beetje toe. We varen 4 knopen op de motor plus 2 knopen van het zeil. Intussen hebben we een keer of tien moeten ingrijpen op de stuurautomaat om visstokken te ontwijken. Dat vinden we wat veel om de nacht door te varen met groot risico van lijn-in-de-schroef. We hebben geen idee hoe ver je uit de kust zou moeten gaan om er geen last meer van te hebben. We komen visstokken tegen in gebieden van 150m diep. Marina van Cascais gebeld voor een plaatsje voor de nacht. Alleraardigste juffrouw suggereert in perfec t engels dat de marina wel erg duur is voor een nachtje. Ze hebben wel een uur tarief, maar dat gaat maar tot 6 uur, en we willen net iets langer slapen. Ze raad ons aan om in de beschutte kom naast naast de marina voor anker te gaan. Dat lijkt een goed plan. Als we om de Cabo Raso varen laat de wind toch nog even van zich weten. Wakkert in 15 minuten aan to 35 knopen (gelukkig kunnen wij heel snel reven) om na een uur volledig te verdwijnen. Dan ruiken we dennengeur uit de bossen op de kant. Naarmate we de haven naderen wordt die geur verdrongen door de lucht van frituur. Zoals gezegd, gaat net voor het donker ons anker uit bij Cascais.
Marina Figueira da Foz
Figueira da Foz, 4 August 2010
Wij zijn hier nu een week. Eerst om de omgeving te verkennen, dan om een kapper te vinden voor Wilma, en we vinden een hele goede, daarna om naar Coimbra te gaan en nu om te wachten op wat beter weer. Het havengeld dat hier wel erg hoog is, maar per week ongeveer 30% lager dan per dag, stimuleert ook om wat langer te blijven.
Het waait al een paar dagen 20-25 knopen uit het Noorden. Omdat we naar het zuiden willen is daar op zich niets verkeerd aan, maar deze wind brengt hele hoge golven. Er staat nu een deining van 3,5 – 4.0 meter, en dat is heel hoog, hebben we gemerkt. Tegen het einde van deze week wordt het weer wat rustiger.
De havenmeester spreekt redelijk goed engels, in ieder geval veel beter dan ons portugees. Wegens een recente rationalisatie van diensten bemant hij tijdens kantooruren de “Recepcao de Jates” en functioneert daar als een Immigration officer die persoons- en bootgegevens registreert. Weet daar helaas niets over ligplaatsen en tarieven. Voor een ligplaats moet je naar het havenkantoor. Daar blijkt dezelfde havenmeester te zijn met een kopie van het eerder ingevulde formulier die dan een ligplaats toewijst en iets kan vertellen over faciliteiten en kosten. Buiten kantooruren registreert de “Policia Maritima” alle gegevens en wijst gelijk de ligplaats toe…..
De strandbar heet OASIS, je kan er chillen op zitzakken en in elke palmboom hangt een luidspreker waar fado’s uit klinken. We moeten nodig weer eens verder. Voor vrijdag de 6-de voorspelt de navtex voor het gebied Porto: Wind 5-6 B afnemend 4-5 B uit noordelijke richtingen , en golven 2-3 meter afnemend tot 2 meter. Ziet er gunstig uit.
Coimbra
Figueira da Foz, 1 aug 2010
Het is 45 km, of een uur met de trein naar Coimbra, ooit de hoofdstad van Portugal en in een prachtige fado bezongen door Amalia Rodrigues. Coimbra ligt aan de Rio Mondego. Onze haven ligt aan de monding van deze rivier.
Door een storing (reconstructie van de rails die al tijden duurt) brengt de trein ons niet helemaal tot het centraal station en gaan we het laatste stukje met de bus. Op aanwijzingen van het toeristenbureau volgen we een wandeling door het oude deel van de stad dat sterk gedomineerd wordt door de universiteitsgebouwen. We lopen langs de huidige medische- farmaceutische- en letteren faculteit en de faculteit voor technische wetenschappenen. Je kan hier een echt vak leren. We brengen een bezoek aan de oude bibliotheek en de kapel van Sao Miguel. Dikke muren zorgen ervoor dat het binnen aangenaam koel is met de juiste vochtigheid voor het behoud van de boeken. Vleermuizen zorgen er ’s nachts voor dat insecten niet de kans krijgen om zich aan de boeken te vergrijpen. Alles is overdadig met bladgoud versierd.
We wandelen nog door de karakteristieke steegjes en laten ons verleiden tot een eenvoudig menu van soep met daarna vis, sla en gekookte aardappelen en ook nog een toetje, inclusief brood, wijn en koffie in een rijk met tegelwerk versierd etablisement. We reken 15 Euro af voor ons beiden. Buiten is het inmiddels 30 graden geworden en gaan we opzoek naar de trein terug.
Porto
Povoa de Varsim, 26 juli 2010
Wij liggen inmiddels al weer 5 dagen aan te tuttelen in Povoa de Varsim aan de Portugese kust.
.
.
Naaimachine voor de dag gehaald, lange broek kort gemaakt. Het weer wordt steeds beter. Ook maar meteen de zeilzak van de lichtweergenua wat aangepast zodat we hem beter op het dek kunnen binden. Het stuurwiel versierd met een turkse knoop, spreeuwen geschoten, de was gedaan. viskoekjes gebakken, weerberichten beken en het vaarplan wat aangepast. Dit is een soort strand-vakantie-dorp. Verder weinig te beleven.
.
.
Gisteren (zondag) voor het eerst echt warm weer. Op het strand hebben we de gevolgen van het vette Portugese menu, gepropt in heel kleine bikini’s, kunnen bewonderen.
.
.
Vanhieruit met “metro” en een dagkaart naar Porto geweest. Hele schilderachtige stad, veel rondgelopen, veel Port geproeft, veel genoten.
.
.
.
.
.
.
.
.
.