Naar Baiona

Genoeg gezien van Muros. We besluiten de volgende ochtend, zaterdag 17 juli, verder te gaan met een voorspelling van NNO 3-5 Bf. We maken de boot vaarklaar. Dat komt er bij ons op neer, dat alle spullen weer in de kastjes gaan waar ze horen.

Dan gaat er vlak naast ons een schip voor anker. Te vlak naast ons, zoals de volgende ochtend blijkt als bij het draaien van wind en tij zijn boegspriet een gat in de Zodiac prikt. Eigenaar biedt onmiddelijk aan alle kosten van reparatie te vergoeden, maar ja, daar is ons bijbootje nog niet mee gerepareerd.

.

.

.

We hopen in Baiona (na 44 mijl in 7 uur, half zeilend, half met de motor), een reparateur te vinden, maar krijgen al snel te horen dat we daarvoor naar de grote stad moeten (Vigo, 300.000 inwoners, 45 minuten met de bus). Intussen op internet uitgevonden, dat je een Zodiac (PVC) niet zomaar plakt. Eerst een paar behandelingen met primer, dan een paar lagen twee-componenten lijm op poly-uretaan-basis (vochtgevoelig), dan verbinden, aandrukken , 48 uur drogen en na 7 dagen op sterkte. Omdat we geen anderhalve week willen wachten, en omdat we horen dat laten plakken ook niet altijd even succesvol is, besluiten we de materialen in Vigo te kopen en de klus zelf ter hand te nemen. We hopen,  dat het met de vochtgevoeligeid mee zal vallen. Als dan op woensdagochtend blijkt dat na een dag de druk in de luchtkamers niet merkbaar is teruggelopen hijsen we vol trots onze bijboot weer in de davits.

De yachtclub van Baiona heeft een bijzonder goed restaurant (geen zeilkleding, wel overhemd en lange broek, controle aan de poort), waar we genieten van een drankje met hapje. We vinden het leuker om op de markt sardines, gamba’s en inktvis te kopen en daar zelf een maaltje van te maken. We smullen ervan, het  is verukkelijk en het duurt een dag  voor de lucht van gebakken vis weer  uit de boot is.

Een middeIeeuwse vesting kijkt uit over de haven van Baiona, waar ook een replica ligt van de Pinta. Columbus kwam daarmee weer aan land in Baiona na zijn ontdekking van de nieuwe wereld.

.

.

.

Ook uit de nieuwe wereld ontmoetten we een aardig stel dat zojuist is aangekomen na 34 dagen vanuit Bermuda langs de onderkant van de depressies. Ze hadden naar Ierland gewild, maar de wind bracht ze hier. Hun schip Norma heeft wel wat van de Pinta. Het is een Deense kotter, dwars en langs getruigd.

Ensenada de Muros

We liggen prima voor anker in de de “Ensenada de Muros” op 12 meter water, achter  40 meter ketting en 10 minuten roeien van een steiger in de haven. Dit stukje van Spanje heeft een aantal inhammen (Ria’s) met mooie natuur en beschutte ankerplaatsjes, die kennelijk populair zijn bij Nederlandse zeilers gezien het grote aantal rood-wit-blauwe vlaggen.

.

.

We treffen de “Fiesta del Carmen”. Vier dagen van processies, devotie, kermis, disco en vuurwerk. Disco in de open lucht tot ’s ochtens 6 uur. Onze boot is gelukkig goed geisoleerd, ook voor geluid.

.

.

Met afgaand tij wordt hier het glooiend strand druk bezocht door schelpenvissers, die bij de kentering hun oogst vekopen voor de vulling van paella. We worden enthousiast voorgelicht over de verschillende soorten schelpen en begrijpen dat er eigenlijk maar 3 soorten geschikt zijn voor in paella. De namen kunnen we niet onthouden. We maken foto’s van ze.

15 juli Thijs en Bregtje jarig. Veel e-mail, sms en telefoon. Slingers in de boot. Koffie met gebak aan de kant.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

Rias van Galicia

Muros, 14 juli 2010

Eigenlijk hadden we natuurlijk met 30 knopen wind in de rug vanaf de golf van Biscaje meteen rondom Finistere moeten varen naar de Rias Bajas en niet in La Coruna moeten stoppen. Dan hadden we in La Coruna niet hoeven wachten op gunstige wind om rondom Finistere te gaan. Maar ja, dan hadden we de gezellige Nederlandse borrel aan boord van de Pelagie gemist, en waarschijnlijk nooit geweten dat La Coruna zo’n gezellige bedrijvige stad is, en misschien ook nooit naar Santiago de Compostela gegaan, en zeker nooit meegemaakt hoe een stad uit zijn dak gaat als het nationale team wereldkampioen Futbol wordt. We volgen de wedstrijd op een groot scherm op het plein in het midden van de stad. Even bekruipt ons het optimistische gevoel dat er een kans is dat Nederland wint. We vragen ons af hoe we ons in dat geval zouden moeten gedragen tussen al die spanjaarden…. maar zover komt het niet. Spanje wint en de volgende dag vertrekken we al vroeg.

De voorspellingen zeggen ZW, eerst zwak, dan aanwakkerend tot 20 knopen en daarna weer zwak. We beginnen mooi met een knik in de schoot en loeven later op tot hoog aan de wind. Zoals voorspeld wordt de wind harder, maar ook het zicht wordt minder, het begint te regenen en de golven worden hoger. We laveren rond de kaap. Het lijkt wel of bij elke slag de wind verder tegen draait. Vlak onder de kust blijkt het net iets rustiger dan er buiten.

Na vijf slagen houden we het voor gezien en gaat de motor bij. Met nog een paar slagen motor-zeilend varen we langs kaap Finistere zonder iets te zien anders dan wat vissersboten op de radar. De regen houdt op, de mist verdwijnt en als het avond wordt draaien we de Ria de Muros in om vlak voor het donker het anker te laten zakken in de Ensenada na 16 uur en 105 mijl op het log.

Santiago de Compostela

Vrijdag 9 juli