Van Ponta Delgada naar Cherbourg, 1310 NM, 9 dagen

Cherbourg, donderdag 9 juli 2020.

Na een mooie tocht, gisteren aangekomen en meteen uitgebreid door de douane met 4 man sterk gecontroleerd. Ze vinden niets en besuiten dat we ingeklaard zijn en diesel kunnen tanken. We krijgen een ligplaats aan steiger Q.

Bij vertrek uit Ponta Delgada was het weer druilerig. De verwachting was dat we veel motoruren zouden maken op deze tocht, maar al meteen na het verlaten van de haven kunnen we zeilen. Met veranderlijke en vlagerige wind gaat het onder Sao Miguel langs. Daarna blijft het voorpoedig gaan. De koers is noordoostelijk met de mogelijkheid om een tussenstop te maken in La Coruna of naar Fallmouth te gaan of naar Brest.

Na twee dagen, zeilen we onder het wolkendek uit en varen we in een warm zonnetje met wat mooi weer wolkjes. De stuurautomaat is de enige die werkt en ons op een koers van 35 graden aan de wind houdt.

Op de website worden we gevolgd door Tjebbe van de Minor. Hij heeft al gezien dat als we zo door varen we met heftig weer in La Coruna zullen aankomen. Daar ontwikkelt zich dan de Portugese Noord, die voor langere tijd zal blijven doorwaaien. Hij adviseert een meer noordelijke koers te varen. Dat doen we en daarna verwent Tjebbe ons elke dag met een wind- en weervoorspelling voor de komende dagen langs onze route.

Het is niet duidelijk of we in Engeland aan land mogen. Mogelijk moeten we daarna weer in quarataine bij aankomst in Frankrijk, Belgie of Nederland.  We sturen daarom een koers richting Brest.

Het zit ons mee, we voelen ons fit en er is een kans dat we in Brest verwaaid komen te liggen als we er stoppen, Dus we gaan door naar Cherbourg.

In het donker komen we langs de kanaaleilanden. Het waait heftig  en het tij loopt mee. Dat gaat hier zo hard, dat we in het donker niet door de Race van Alderney durven maar buiten om zeilen via Cap de la Hague  naar Cherbourg. Rond het middaguur komen we aan. Mede dankzij de sterke stroom rond de Kanaaleilanden zijn we bijzonder snel gegaan.

In Quarantaine

Sao Miguel, Ponta Delgada, zondag 28 juni 2020.

De quarantaine is benauwend. We hebben water en elektriciteit, maar we mogen niet van de steiger af. Er zit een hek voor de steiger en dat hek zit op slot. Pas na 14 dagen quarantaine, met aftrek van de dagen dat we op zee waren, mogen we inklaren. De havenmeester heeft wel een Corona test voor ons aangevraagd en dat zou binnen een dag kunnen gebeuren, maar de testprocedures zijn overbelast, omdat er nu ook vliegtuigen met toeristen aankomen. Ook biedt de havenmeester ons aan, dat we een boodschappenlijstje kunnen opsturen en dan kan hij zorgen dat de spullen aan boord gebracht worden. Dat doen we, maar er gebeurt niets. Kennelijk ook overbelast.

En dan melden zich Toon en Marij met Wende van de Pien. Drie dagen eerder aangekomen uit Mindelo na 11 dagen op zee. Marij biedt aan boodschappen voor ons te doen. We nemen dat aanbod maar al te graag aan en snel hebben we al onze voorraden weer aangevuld. Super goed van Pien.

Op de kade, voor onze boot, ligt een druk bezocht café restaurant “Provisorio”. Op internet vinden we het telefoon nummer. Ze zijn bereid om bestellingen aan boord te brengen, dat wil zeggen afgeven aan het hek. De ruimte onder het hek is groot genoeg om er de meeneemgerechten door te schuiven. En dat doen we. We laten ons verwennen met Pizza, gebakken kabeljouw met aardappeltjes en salade en chocolade toetjes. Dan wordt het leven toch nog even leuker.

Intussen bestuderen we de weersverwachtingen. De voorspellingen blijven warrig. Aanvankelijk geven de berekeningen steeds andere uitkomsten. Langzamerhand ontwikkelt zich toch een soort van stabiel patroon, met een rug van hoge luchtdruk zonder wind van de Azoren tot het Engelse kanaal. Ten noorden daarvan passeren elke 4 dagen depressies, wisselend van diepte, met wind uit zuidwestelijke richting. Tegelijk wakkert de wind langs de Portugese kust aan uit noordelijke richting.

Het ziet ernaar uit dat zich op onze route richting Brest geen heftige stormen zullen voordoen. Hoogstens kan blijken dat we te weinig brandstof hebben om door de windstiltes heen te komen. We besluiten maandag 29 juni te vertrekken en een route te kiezen lang de noordkant van de rug met hoge luchtdruk.

Net als we dat besloten hebben komt de havenmeester melden, dat er een Corona test voor ons beschikbaar is. Zaterdag wordt wat slijm uit neus en keel afgenomen en zondag ochtend komt de mededeling dat we negatief zijn bevonden en kunnen inklaren. Dat doen we meteen en we verhuizen naar de westelijke marina. We gaan uit eten in de stad en vertrekken de volgende ochtend.

Van Lanzarote naar Sao Miguel, 809 NM, 5 dagen en een kapotte dynamo

Ponta Delgada, Sao Miguel, donderdag 25 juni 2020.

Het belooft een prachtige tocht te worden. Eerst met 60 graden aan de wind, windkracht 4,  over bakboord, dan een dag op de motor door de windstilte van de rug van hoge luchtdruk en daarna de rest van de tocht weer 60 graden aan de wind, maar dan over stuurboord. Haast te mooi om waar te zijn.

Donderdagochtend vullen we de dieseltank tot aan het randje en vertrekken we uitgezwaaid door onze inmiddels vertrouwde club van vrienden en bekenden op Lanzarote. Rustig zeilen we in de richting van de Azoren. Voor de nacht wordt 15-20 knopen wind voorspeld en draaien we een rif in het grootzeil. Al gouw varen we met 7 knopen aan de wind en wordt de zee steeds steiler. Soms maken we rake klappen. Als de zon opkomt varen we net ten noorden van de Salvagens eilanden langs. Langzaam ruimt de wind naar noordoost en neemt af tot onder 10 knopen  We zijn blij met een snelheid van 6 knopen door het water en een koers van 75 graden aan de wind.

Het is alweer een tijd geleden dat we een zeiltocht van meerdere dagen maken. We moeten even wennen aan het ritme van 4 uur op en 4 uur af. Het lijkt erop, dat de anti-zeeziekte pleister van Wilma eerst niet werkt. Maar gelukkig gaan we na twee dagen weer als vanouds.

Er is geen schip te zien, niet op de AIS, niet op de radar. We raken buiten bereik van Tenerife radio, dat regelmatig weerberichten uitzendt. Madeira radio is maar stilletjes. In de luwte onder Madeira gaat de motor even aan.

Zaterdagavond, 20 juni, varen we op een donker wolkendek af. Het lijkt erop dat we een warmtefront in varen. We halen onze zeilpakken alvast te voorschijn. Het blijft echter droog. Na het front varen we zondag middag de rug van hoge luchtdruk binnen en houdt de wind op. Tot maandag gaan we verder op de motor over een steeds gladder wordende oceaan. Ondertussen blijkt dat de service accu’s niet meer bijgeladen worden. De extra dynamo, die daarvoor op de motor zit, doet het niet meer. Dit hebben we eerder gehad. Op de Indische oceaan. De diodes waren doorgebrand. Toen wilde bovendien de generator niet meer starten en hebben we de navigatie electronica en stuurautomaat aan de praat kunnen houden met behulp van de dynamo voor de start accu. Sindsdien hebben we een reserve dynamo aan boord. Dat komt nu goed uit. We besluiten om de dynamo later te vervangen als we in Ponta Delgada zijn en de accu’s voorlopig op pijl te houden met de generator.

Dan komt de wind terug en kunnen we het laatste stuk weer zeilen. Nu met de zeilen over stuurboord. We varen dicht langs het eiland Santa Maria, dat nog niet open is voor jachten, maar waar we voldoende bereik hebben om Mail en WhatsApp berichten te ontvangen.

Dinsdag 23 juni meren we rond het middaguur af in Ponta Delgada bij de diesel steiger. We hadden al gehoord dat we 14 dagen naar het quarantaine dok moeten met aftrek van de dagen op zee. Reizigers uit “Spanje” worden hier nog niet vertrouwd. Dat betekent voor ons dus 9 dagen niet van de steiger af. Ook niet voor boodschappen.

We zijn de enige aan de steiger. Het begint meteen stevig te regenen. Het zout spoelt van het dek. We zijn wel weer schoon, maar alles maakt toch een trieste indruk. We weten niet of we hier wel zo lang zullen blijven.

 

Klaar voor vertrek

Lanzarote, 13 juni 2020.

We zijn er klaar voor.  Generator en watermaker die we zorgvuldig geconserveerd hadden, zijn weer klaar voor gebruik. Alles is gecontroleerd en waar nodig gerepareerd. De motor krijgt een extra onderhoudsbeurt. Ook in het topje van de mast controleren we de wartels van genua en grootzeil.

Natuurlijk gaan we nog een dagje varen om alles uit te proberen. Met een aardig briesje varen we tussen Lanzarote en Fuerteventura op en neer. Voor Playa Papagayo gaan we voor anker en proberen daar ook de Barbecue uit. Voor het donker keren we weer terug naar ons plaatsje in Marina Rubicon.

Wilma maakt met Gerda nog een mooi wandeling bij Haria, in het noorden van het eiland, waar het wat frisser is dan bij Playa Blanca.

Volgende week willen we vertrekken om via de Azoren, Engeland, Frankrijk en België terug te varen naar Scheveningen.