Van Antigua naar St. Maarten

St. Maarten, zondag 3 mei 2014

Links en rechts naast ons plonsen pelikanen rechtstandig het water in. Negen van de tien keer raak. Een vis. We liggen in Simson Baai voor de Jacht Club en de blauwe ophaalbrug van St Maarten. Het is hier net zo gezellig als drie jaar geleden en er is alles te krijgen. We kunnen de voorraden weer aanvullen en we vinden er ook de onderdelen voor de nodige reparaties. Een fitting van de mengkraan van de buitendouche was afgebroken. We vervangen die door een nieuwe. Ook de ontsteking van de barbecue deed het niet meer en hier kunnen we een nieuwe krijgen. Helaas hied ook de watermaker er mee op en vervanging van de pompen bleek niet te helpen. We bellen Rob Wink. Hij suggereert, dat er waarschijnlijk een klepje blijft haken. Toch het ding maar uit elkaar gehaald, klepjes schoongemaakt en meteen ook enkele o-ringen vervangen door de nieuwe types, die we al aan boord hadden. Huib Jan en Thijs zijn er inmiddels al behoorlijk bedreven in. Ze hebben in een halve dag het apparaat uit elkaar gehaald en weer in elkaar gezet. Hij doet het weer.

Deze keer hebben we bij ons bezoek aan St. Maarten een extra clubvlaggetje bij ons voor een  “Burgy Exchange” van Jachtclub Scheveningen met Jachtclub St. Maarten ter gelegenheid van ons rondje wereld.  Jane neemt de honneurs waar en natuurlijk moeten we samen op de foto voor de web-site van de jacht club.

We vieren Koningsdag met een happy hour bij de jachtclub en natuurlijk ook met bitterballen. Op vrijdag is er life muziek bij Lagoonies en hebben ze de vermaarde “Fish and Chips”.

Op 30 april was er Carnaval met een grote optocht in Philipsburg. We gingen er met de bus naar toe. Het is een gezellig sfeertje. Als de bus halverwege vastloopt in de file voor de parade, stappen we uit en lopen we verder in de richting van het mega-geluid uit de torenhoge luidsprekers die op vrachtwagens voor de dansgroepen uit rijden. De sfeer is uitbundig en de met veel veren getooide dames laten zich maar al te graag fotogaferen.

We waren dinsdag 23 april al weer vroeg vertrokken uit Antigua voor de tocht naar St. Maarten via St. Eustatius en Saba. De nacht ervoor draaide de wind naar ZZO en veroorzaakte een onplezierige deining in English Harbour. Onrustig geslapen. We slingeren achter ons anker. De twee schepen voor ons komen om de beurt boven ons anker te liggen. We wachten rustig af om op het juiste moment snel anker op te gaan. Het lukt perfect. Zonder iemand wakker te maken varen we om 05:45 uur  met ruime wind de zee op voor de 75 mijl richting St. Eustatius. De Seaquest komt van Barbuda ook naar St. Eustatius. Halverwege komen we binnen marifoon bereik. Helaas  blijft de wind in de zuidelijke hoek en staat er een behoorlijke deining voor Oranjestad. Ooit zouden we zo’n ankerplek onhoudbaar hebben gevonden, maar inmiddels hebben we erger meegemaakt. We besluiten te blijven liggen. In de nacht draait de wind gelukkig weer naar het Oosten.

De volgende dag het eiland bezoeken. Er steken wat rode daken net boven het groen uit. Op een ervan wappert een Nederlandse vlag. We krijgen een lift in een pick-up naar boven , naar het Fort. Onder Nederlands bewind was Statia ooit, in de tweede helft van de 18-de eeuw,  de meest welvarende handelsplaats van de Carrieb. Een vrijhandelshaven. Een gouden rots.  Honderden schepen lagen er voor anker en talloze bootjes voeren af en aan met handelswaar. Alles werd er verhandeld. Zijde, zilver, goud, huishoudelijke artikelen, slaven, wapens, suiker, tabak en katoen, en alles met de juiste papieren, die ter plaatse werden verzorgd. Jaarlijks wordt nog steeds  herdacht dat Statia het eerste land was dat de Verenigde Staten erkende (nadat ze de wapens hadden verkocht aan de rebellen, wat toen weer leidde tot oorlog met de Britten).

De geschiedenis lijkt zich te gaan herhalen. Statia is nu een geweldig grote carrousel voor ruwe olie, nog wel onder regie van de de VS, maar dat zou kunnenveranderen. Mega tankers varen af en aan. Er is een gigantische opslag.

Dan willen we ook nog naar Saba. Er liggen hele mooie meerboeien voor Ford Baai, maar de zee is er zo onrustig, dat we er niet willen vastmaken. Om de hoek, aan de west kust, is het een stuk rustiger. Er blijken ook meerboeien te liggen en we maken vast voor “Ladder Baai”. Er is daar een heuse ladder, die naar men zegt ooit door Koningin Wilhelmina beklommen is. Wij vinden het te gevaarlijk om met de dingy naar de kant te gaan en besluiten om later vanaf St Maarten een excursie naar Saba te maken.

.

.

.