Raiatea, Taaha en Bora Bora

Bora Bora, zondag 20 mei 2012

We zijn inmiddels met de Seaquest ( www.seaquest.nu ) aangekomen op Bora Bora. Het is een vulkaan, waarvan de ruige kraterwand boven het turquoise water uitsteekt. De krater is omringd met een lagune en een rif van koraal. Volgens de boekjes het mooiste eiland van Frans Polynesie. Inderdaad, de eilanden op weg hiernaartoe werden steeds mooier.

Zaterdag 12 mei vertrokken we van Huahine naar Raiatea. Raiatea ligt ca 20 mijl naar het westen. Het werd een tocht met hindernissen. Als we vertrekken schiet eerst het anker ondersteboven in de kluis en zit daar muurvast. Er staat weinig wind. Terwijl we op de motor varen, sleutelt Thijs het anker los, zodat het weer netjes op de boeg komt te hangen. De schade blijft beperkt tot een paar kleine krasjes op de preekstoel.
Als we daarna het grootzeil uitrollen breekt de uithaallijn. Het zeil komt als een slappe doek aan de mast te hangen. We proberen nu geen noodoplossing, maar rollen het zeil weer in de mast. Op de motor varen we door, om op de volgende ankerplaats eens goed te kijken wat er gebeurt is.

Achter in de baai Faaroa ankeren we. Thijs en Huib Jan peuteren de resten van de uithaallijn uit de giek. De lijn loopt over 4 schijven en wordt hydraulisch bediend. We maken foto’s binnen in de giek. Daaruit blijkt dat een van de schijven gebroken is. De lijn  is op de resten van die schijf doorgesleten.
De armen van Huib Jan zijn net lang genoeg om de gebroken schijf uit de giek te krijgen. We hebben helaas geen nieuwe schijf en ook niet iets dat er op lijkt. Om voorlopig weer even verder te kunnen, besluiten we om de volgende dag een nieuwe lijn in de giek te scheren, over de as van de gebroken schijf, in de hoop dat het niet te veel slijtage geeft.

In de baai waar we voor anker liggen mondt een rivier uit. De jungle omrande Apoomau rivier. Om half 7, de volgende ochtend, gaan we met de dinghy op pad. Met de motor en peddelend banen we ons een weg door de soms laag hangende bomen en planten. Het wordt een indrukwekkende tocht. We gaan tot de eerste stroomversnelling en dan terug. Na de middag gaan we anker op naar het plaatsje Opaa en ankeren voor het stadje, vlak voor de kade.
Daar bezoeken Wilma en Jannet en de kinderen de oudste der heilige plaatsen van Raiatea: de Manae Taputapuatea. Thijs en Huib Jan prutsen een nieuwe lijn in de giek. Omdat er 24 mogelijkheden zijn om een lijn over 4 schijven te scheren, verbaast het niet dat er de eerste keer iets vastloopt. Toch nog maar eens een nachtje over nadenken hoe het dan wel zou moeten. Voor de nacht gaan we naar een betere ankerplaats bij het idylische prive eiland “Ile Taoru”.

De volgende dag scheren Huib Jan en Thijs de uithaallijn opnieuw in de giek. Tot onze grote vreugde blijkt de lijn  nu wel soepel te lopen en kunnen we na drie dagen voorlopig weer zeilen! We gaan naar het naastliggende eiland Taaha

Op Taaha bezoeken we een parel-boerderij. Er worden de “zwarte” Tahiti-parels gekweekt. We krijgen uitleg hoe een stukje weefsel samen met een kern van de nieuwe parel in een oester wordt ingebracht, waarna er een parel groeit. Op deze farm zijn drie duikers continu bezig met het uitzetten, schoonhouden en binnenhalen van de oesters. Het is erg bewerkelijk en de kans op een perfecte parel is relatief klein. Vandaar dat ze zo duur zijn. De donkere parels hebben iets mysterieus en er worden mooie sieraden van gemaakt.

Taaha heeft nog een andere specialiteit. Vanille. Van de vanille van Frans Polynesie komt 80% van Taaha en wordt gekweekt door familie bedrijfjes op de hellingen van het eiland. De volgende ochtend, dinsdag 15 mei, bezoeken we een van de grotere vanille-boerderijen. We varen om naar de baai Faaaha (alle letters uitspreken), waar we worden opgehaald voor een bezoek aan de boerderij. Daar liggen de donkere boontjes op tafels op linnen doeken te drogen in de zon.
We leren dat die donkere boontjes de vruchten zijn van een soort orchidee. Ze worden groen geplukt en moeten langzaam drogen om het aroma niet te verliezen. Slechts een paar uur per dag in de zon en de rest van de dag  in katoenen lappen in donkere houten kisten. 

De vanille stokjes  worden ook nog met de hand gemasseerd om het aroma uit het binnenste los te maken en dan op lengte gesorteerd. De lange worden apart verkocht en de andere tot vanille poeder verwerkt. De oorspronkelijk Deense eigenaar van deze boerderij noemt zijn plek het “paradijs op aarde”, waar hij elke dag nog van geniet. Wij kunnen ons daar nu iets bij voorstellen. We kopen een fles vanille olie en wat “stokjes” en krijgen nog een tros bananen mee voor onderweg. Dan varen we door naar Bora Bora.

We zijn net op tijd om onze vrienden van de ARC tegen te komen. Die vertrekken de volgende dag. Wij willen nog een paar dagen genieten van Bora Bora en zijn van plan om de vloot later te volgen.

Die avond eten we uit in de Yacht Club met de Seaquest, Ensemble en At Last. Het is heel gezellig en ook bijzonder smakelijk. De volgende dag slapen we uit.

Huahine

Fare, Huahine, vrijdag 11 mei 2012

Huahine ligt 90 mijl ten noord-westen van Tahiti. Vanaf Moorea is het 86 mijl. Omdat we bij daglicht willen aankomen vertrekken we vlak voor het donker om ongeveer 5 uur. Samen met de Seaquest. Het wordt een hele mooi nacht. De hemel is helder en er waait een wind van 15 knopen uit het oosten. De maan komt net op als we om middernacht wisselen van wacht. Als om 6 uur de zon zich laat zien, hebben we net de Avamoa pas bereik. Daar gaan we door het rif en ankeren bij het dorp Fare.

Anders dan op Tahiti is er op Huahine maar een resort. De tijd is er een beetje stil blijven staan. Het caffee Temara snackbar, bij de dinghy steiger,  is precies zoals beschreven in onze cruising guide uit 1985. We bestellen er een “pression” . Die smaakt uitstekend. Dan worden we overvallen door een stortbui. Als die over is gaan we terug naar de boot en zijn daar net voor het donker. Morgen verder naar Raiatea

Moorea

Moorea, donderdag 10 mei, 2012

Gisteren om 11 uur met een volle dieseltank heerlijk relaxed vertrokken op weg naar de benedenwindse eilanden van Tahiti. Moorea is het eerste eiland. Ruige rotsen, bedekt met alle kleuren groen en omzoomd met een rif, waarachter een lagune met wit palmenstrand. Het ligt op 15 mijl varen. Het waait niet meer dus het wordt een stukje motoren over een stevige deining.  Mooie gelegenheid om weer in te slingeren.

Achter het eiland passeren we Cooks Baai, waar Thijs al is geweest met Corry en Michiel. Nu varen we verder en gaan we door de Tareu Pas de Opunohu Baai in. In de noord-west hoek ligt achter het rif het dorpje Papetoa. We varen er langs. Het ziet er niet zo aantrekkelijk uit. Geen boot voor anker en geen mens te zien. In de noord-oost hoek liggen al een paar jachten. We ankeren daar in wit zand op 7 meter diepte voor een park-achtig strandje. Het water is er glashelder. Prima plek om een dagje te blijven.

Weer terug op Tahiti

Tahiti, Papeete, 8 mei 2012

Het was een hele mooie bruiloft van Arno en Bregtje. Thijs is meteen terug gevlogen met twee tassen vol reserveonderdelen. Pompen voor de watermaker, een nieuwe drinkwater pomp, filters, scharnieren, bouten, en een nieuwe thermoskan voor thee. Helaas blijkt bij aankomst op Tahiti de bagage in Parijs te zijn achtergebleven. Voor niks een uur bij de bagageband gewacht, maar wel twee dagen vrij van klussen tot de spullen er zijn.

Thijs vaart met Corry en Michiel naar Moorea, 15 mijl van Tahiti. Ze maken een fraaie wandeling langs de “Route des Ananas”. Daarna weer terug om op tijd in Papeete te zijn voor het feestje van de ARC, opgeluisterd door een polynesische dansgroep.

De volgende dag regent het zonder ophouden. Met de bus maken we een excursie langs de enige autoweg die er is en die rond het eiland loopt. Ondanks de regen wordt het een boeiende trip, vooral door onze gids, die op Tahiti opgroeide. Ze vertelt niet alleen over de rituelen van haar voorouders, maar ook over de huidige alcohol en drugs problemen op het eiland.

Dan nemen we afscheid van Michiel en Corry. Met de Seaquest crew wordt dat een hele vrolijke gebeurtenis, die we niet snel zullen vergeten.

De reparaties gaan voorspoedig en al snel doet de watermaker het weer en ook het drinkwatersysteem. Buiskap en bimini gaan eraf voor een grondige schoonmaakbeurt. Met nieuwe scharnieren blijft het voor-luik nu weer vanzelf openstaan en het deurtje van de buitendouche kan ook weer open en dicht. Met wat hulp lukt het ook om een paar kromme bouten uit de giekneerhouder te krijgen en te vervangen door nieuwe.
De verdamper van de koelkast blijkt verstopt, maar kan gelukkig worden doorgeblazen. Hij doet het weer prima met wat nieuw gas. Inmiddels is ook de diepvries er mee opgehouden.  Ook daar moet het gas worden bijgevuld en dan doet alles het weer.

Als Wilma aan boord komt, beginnen we de voorraden weer aan te vullen. Dat gaat hier goed met een grote “Carrefour” in de buurt. Ook maken we nog een kleedje voor de dieseltanks aan dek.

We staan vroeg op. Het wordt hier om 6 uur licht. Dan is het nog een beetje koel. Ongeveer 24 graden. Er is al veel bedrijvigheid. De stalletjes langs de weg zijn al gevuld. Dames op weg naar hun werk hebben een bloemetje achter het oor. We genieten van de vrolijke ochtend drukte.

.

.