Aangekomen op Lanzarote

Marina Rubicon, Playa Blanca, Lanzarote, Zondag 21 augustus 2022

Gisteren ochtend om 9:30 meldden we ons bij de receptie van Marina Rubicon, een hartelijk weerzien. We vertrokken hier in mei 2020 naar Nederland en zijn nu weer terug. Vanaf Medemblik hebben we 2333 mijl (4321 km) gevaren, via Zaltbommel, langs de “staande mast route” naar de Noordzee, de Belgische, Franse, Spaanse en Portugese kust, en Madeira. Het laatste stuk vanaf Madeira was een echt cadeautje: 308 mijl met halve wind, windkracht 3 tot 4 uit het Noordoosten. Dat is super zeilen. Eerste etmaal 180 mijl, wat lager gestuurd, om de volgende dag bij wat minder wind wat op te loeven richting Lanzarote. Net na opkomst van de zon komen we in de acceleratie zone onder Lanzarote, waar de wind aanzwelt tot windkracht 6. We hadden ons erop voorbereid en de zeilen alvast gereefd. Daarna wordt het ongeveer windstil onder de beschutting van het eiland. We rollen de zeilen weg, hangen de stootwillen op hun plaats en leggen de landvasten klaar. We zijn terug op Lanzarote.

Voorlopig zal Marina Rubicon onze “thuishaven” zijn. De “Oost Atlantische Eilanden” worden ons vaargebied. Vanaf deze plek zullen wij regelmatig verslag blijven doen uit ons logboek.

Van Lagos naar Madeira, 458 mijl

Marina Quinta Do Lorde, Madeira, woensdag 17 augustis 2022

Na een week in Lagos bestuderen we elke dag alle weersvoorspellingen. We willen graag voldoende wind om naar Madeira te zeilen en niet aankomen met heftig weer. Bovendien vinden we het wel leuk in Lagos, hoewel we er steeds meer zin in beginnen te krijgen om via Madeira naar Lanzarote te gaan. Met een lage druk gebied boven Spanje en een hoge druk gebied boven Madeira is er weinig wind te verwachten op onze route. Het valt dan ook niet niet mee om een geschikt moment te vinden om te vertrekken

Vrijdag 12 augustus lijken de omstandigheden gunstig. Twee dagen windkracht 4 uit noordelijke richtingen en een dag op de motor zonder wind. Toch pakt het allemaal wat anders uit.

Vanaf 8:30 wordt de brug bediend en kunnen kunnen we de haven verlaten. Er is al veel bekijks. Na twee uur op de motor zijn we onder de bescherming van de Portugese kust uit en begint het te waaien. Al snel lopen we meer dan 7 knopen. Dat vinden we wel genoeg en steken een rifje in het grootzeil om aangenamer door de golven te gaan. Buiten verwachting zeilen we de hele dag met een flinke snelheid. We passeren twee tankers met vloeibaar gas. De aangegeven bestemming is “Open Sea For Orders”. Kennelijk wachten ze op nog verder stijgen van de gasprijs.

Als de zon onder is en de volle maan achter ons aan bakboord verwoede pogingen doet om door het wolkendek te komen, begint het voor ons aan stuurboord te bliksemen. Prachtig weerlicht verlicht de horizon. Maar het onweer komt snel dichterbij. De wind neemt toe tot 25 knopen. We reven nu ook de genua en plaatsen onze bliksemafleider. Dikke koperen kabels bevestigen we aan de onderkant van de mast boven het dek en verbinden we aan bakboord en aan stuurboord met het hoofdwant en de railing. Vandaar gaat er een brede koperen band over boord het water in. Boven op de mast zit permanent een soort staalborstel, bedoeld om statische elektriciteit af te leiden. Het duurt niet lang meer of we zitten midden onder het onweer. Bliksems schieten voortdurend op een neer tussen de wolken en verlichten de zee. Mooi, maar griezelig. We hopen het beste.

Twee uur later is alles voorbij. De wind is weer terug waar hij hoort en afgenomen tot 10 knopen. Het rif gaat uit de zeilen en onder vol tuig kabbelen we verder.

Maar een uur later is het opnieuw zo ver. De wind neemt weer toe, we reven de zeilen en een onweer breekt boven ons los en ook dat gaat weer over.

Als of het nog niet genoeg was, komen we nog een derde keer onder onweer terecht. Inmiddels hebben we wel veel ervaring gekregen met het reven van de zeilen in het donker. Pas als de zon opkomt is het voorbij. Ondanks alles hebben we het etmaal 170 mijl afgelegd, meer dan ons gebruikelijke daggemiddelde van 150 mijl. De wind is er nu wel helemaal mee opgehouden. We gaan verder op de motor en krijgen ruim de gelegenheid om weer wat bij te komen van de inspanningen van de nacht.

Pas om middernacht komt de wind weer terug. Niet veel, maar genoeg om en beetje te zeilen, met af en toe geholpen door de motor. Zo gaan we ook de volgende dag verder tot we in de vroege ochtend van de derde dag in de acceleratie zone onder de eilanden Porto Santo en Madeira komen en de motor uit kan. We bellen met de haven van Funchal voor een ligplaats. Zoals verwacht blijkt de haven vol en gaan we naar de Marina Quita Do Lorde, aan de westkant van het eiland, wel wat afgelegen, maar met een goede busverbinding naar de hoofdstad Funchal

Een weekje achter ons anker in de Algarve

Lagos, woensdag 10 augustus 2022

Na twee dagen in de havenkom van Portimao, besluiten we verder te varen langs de kust van de Algarve, langs Albufeira, Vilamoura en naar Faro. Dit stuk van de kust bestaat uit fraaie rotsformaties, baaitjes en stranden. Bij Faro wordt de kust vlak en duinachtig. We gaan op vrijdag 29 juli om 8:00 uur anker op in Portimao om met opkomend tij aan te komen bij Cabo de Santa Maria. Met de stroom mee vliegen we rond de kaap. Vervolgens is het rustig water, waar we om 14:00 uur het anker laten vallen bij Olhao, voor de haven van het eilandje Culatra. Het lijkt hier sprekend op de Nederlandse wadden behalve dan dat ze er clams kweken, die we ons uitstekend laten smaken.

Zaterdagochtend vroeg kunnen we met half tij nog net over de schelpenbanken met de dinghy naar de haven van Olhao. Om de juiste route te vinden volgen we een van de vele watertaxi’s, die hier af en aan varen van Olhao naar Culatra.

Helaas heeft Olhao geen reguliere dinghy steiger en worden we in de in de particuliere haven weggestuurd. Na een beetje rondvaren zien we bootjes afmeren bij een afgesloten steiger, waar je rond het gesloten hek kan klimmen. Dat doen we dan dus ook maar. Deze route blijkt niet ongebruikelijk. Bij aankomst krijgen we hulp van vissers op de kant om rond het hek te klimmen.

Olhao heeft een grote markt, gesplitst in twee delen, een voor groente en fruit en de ander voor vis. We zijn er vroeg en het is er gezellig druk. We kopen er vissen voor op de barbecue aan boord.

We blijven in Olhao tot na de lunch om met opkomend water weer over de schelpenbanken terug naar Luna Verde te kunnen varen. Terug aan boord blijkt onze Magma barbecue het nog prima te doen en laten we ons de gegrilde vissen uitstekend smaken.

Na een week achter het anker geleefd te hebben krijgen we zin in de luxe van een marina. We reserveren een plaats voor een week in Lagos. Op maandag 1 augustus gaan we anker op en na een tussenstop in de havenkom van Portimao maken we dinsdag 2 augustus vast in de Marina van Lagos. Hier is alles bij de hand. Een scheepsbenodigdheden winkel en een uitspanning, waar ze de beste gegrilde sardines van Lagos serveren met een lekker glas wijn, de Pingo Doce, een supermarkt om de hoek en de Lidle op 9 minuten lopen. Naaste de haven begint de Ponta Da Piedade, een rotswand met koepels en grotten en verscholen baaitjes en stranden, bijzonder leuk om hier met de dinghy door te varen.

Het plan is om van hier verder naar het zuiden te varen, 550 mijl naar Lanzarote, of 450 mijl naar Madeira. De wind laat ons voorlopig nog even in de steek.
Heel langzaam komt er wat verandering in het weerbeeld en zoals het er nu naar uitziet zouden we vrijdag gunstige wind kunnen hebben om naar Madeira te gaan.