Naar Vila do Porto

Vila do Porto, Santa Maria, Azoren, zondag 14 juli 2024.

Het is alweer 12 dagen geleden dat we hier aankwamen. Op zaterdag 29 juni vertrokken we uit Calheta, Madeira. Zoals verwacht zeilen we de eerste dag met een heerlijk windje ruimschoots naar de Azoren. Zondag gaan we op de motor verder onder een rug van hoge luchtdruk met mooi weer, maar zonder wind. ’s Middags naderen we alweer het front en zeilen we in de regen. De zee is verward en erg onrustig. Luna Verde beweegt ongemakkelijk. We voelen ons alle twee niet erg lekker. De wind is matig, 12 knopen, met herhaaldelijke uitschieters naar 20 knopen. We reven dan het grootzeil en de fok om een half uur later het rif er weer uit te halen. Na een keer of vier houden we het voor gezien en besluiten om de zeilen gereefd te laten en de motor zachtjes bij te zetten als het wat minder waait. Zo varen we de nacht in.

Korte plensbuien kondigen zich ’s nachts aan doordat de wind eerst wegvalt en daarna heftig terugkomt. Inmiddels raken we wel gewend aan het wisselende weer, dat ook maandag niet verandert. Meestal motor-zeilend varen we verder naar Santa Maria, vanaf Madeira het eerst eiland van de Azoren.

Dinsdag 2 juli, bij het opkomen van de zon, zien we Santa Maria liggen, en hebben onze telefoons alweer bereik. Als we even later de haven bellen krijgen we meteen een plaatsje toegewezen. De bemanning van de “Bella” met wie we op Madeira veel hebben opgetrokken, staat al klaar om onze landvasten aan te nemen.

Het is een gezellige en bedrijvige haven. Er is een “Clube Naval” met bar en restaurant. Er zijn meer Nederlandse jachten. Zeilers komen en gaan. Visserschepen varen in en uit. Ze vissen op tonijn met netten en met hengels.

Het is een stevige klim naar Vila do Porto, dat boven op de rotsen ligt. Als Nederland de halve finale tegen Engeland speelt regelt de bemanning van de “Morning Glory” uit Muiden een lange tafel met groot scherm in het eerste cafetaria op het helling naar Vila do Porto. Helaas hebben we verloren.

We genieten van het eiland. Het is er rustig, de bewoners zijn bijzonder vriendelijk en er zijn weinig toeristen. We besluiten om hier te blijven en niet verder door te varen naar Sao Miguel en andere eilanden. Met de bus laten we ons brengen naar mooie plekjes om vandaar een wandelroute te volgen, meestal langs steile paden en diepe ravijnen. De natuur is prachtig met weelderig groen als in een regenwoud, afgewisseld met weides, omzoomd met hortensia’s en met leuke koeien die hier zorgen voor de lekkerste kaas.

We zouden verwachten dat zich hier het “Azoren hoog” instelde, maar het weer blijft van streek. De wind is soms zelfs westelijk, wat weinig voorkomt. We hebben de tijd en besluiten hier te blijven tot het gunstig wordt om weer richting Lanzarote te gaan.

Feest in Vila da Calheta

Marina Calheta, Madeira, zondag 23 juni 2024

Gisteren was het feest. Om 10 uur ’s avonds begon de São João-mars langs de haven. Het is een dansende optocht van ca. 750 deelnemers uit verschillende parochies in de gemeenten van Calheta.. Muziek komt uit geweldige luidsprekers opgesteld langs de route. Toeschouwers dringen langs elkaar over de stoep. Er zijn talloze kraampjes met eten en drinken. Ze verkopen bijna allemaal hetzelfde: Bolo de Caco, een broodje, gebakken van zoete aardappel en bloem, belegd met ham en kaas, en bier en poncha’s, drankjes met vruchtensap, rietsuiker en rum. Na ruim 2 uur is de optocht voorbij en kunnen we genieten van een groots vuurwerk afgestoken van de strekdammen van de haven. De sfeer is super gezellig. Het feest is dan nog niet voorbij, want in een grote tent spelen er diverse bands luidruchtig tot 6 uur in de morgen. Gelukkig is Luna Verde goed geïsoleerd ook voor geluid en met de ramen en luiken gesloten lukt het om in slaap te komen.

We blijven nog even op Madeira

Calheta, Madeira, zondag 9 juni 2024

Op 20 mei aangekomen en nog steeds op Madeira. Het is hier mooi en het weer is aangenaam. Over de Azoren gaat de ene depressie na de andere. Net als vorig jaar besluiten we om nog even niet door te varen. Toen zijn we teruggagaan naar Lanzarote, nu willen we het nog even aanzien.

Mogelijk is het slechte weer op de Azoren het gevolg van “El Nino”, een tijdelijke verandering van het klimaat, die eens in de zeven jaar optreedt en gewoonlijk negen tot twaalf maanden duurt. Het zou dus kunnen dat de huidige “El Nino”, die in maart 2023 begon, ten einde loopt en dat het weer op de Azoren verbetert met de vorming van een stabiel hogedrukgebied.

De marina van Calheta is gezellig en druk. Het is de thuishaven van vissers, die zeebrasem kweken in kooien voor de kust op open zee, van toerbootjes, die met toeristen gaan kijken naar dolfijnen en walvissen en van sportvissers, die jagen op grote vis, zoals tonijn en marlijn. Aan de haven liggen zeven restaurants, waarbij het visrestaurant onze favoriet is.
Boten van “locals” zijn hier afgemeerd met zware veren in de landvasten. Dat is niet voor niets. Als de wind verkeerd is, loopt er een vervelende deining door de haven en schudden de steigers aan de palen. Luna Verde meren we bij voorbaat af aan zo lang mogelijke lijnen. Dat helpt. Toch hebben we twee dagen liggen schudden in de haven en zijn onze landvasten wat langer geworden. Nu is het gelukkig heel rustig.

Met zijn talloze levada’s, irrigatie kanaaltjes die het water van watervallen verspreiden over het eiland, is Madeira een heerlijk wandeleiland.

Met de bus proberen we bij verschillende levada’s te komen. Dat valt niet altijd mee, maar inmiddels hebben we geleerd de dienstregeling beter te begrijpen. De wandelingen die we maken zijn zeker fantastisch.

Natuurlijk gaan we ook naar de hoofdstad Funchal. Dat is ruim twee uur met de bus. De bus gaat niet door de vele tunnels op het eiland, maar langs een prachtige route met mooie uitzichten, maar ook met talloze haarspeldbochten, die met grote snelheid genomen worden. Gelukkig zijn er handgrepen in de bus waar we ons krampachtig aan vasthouden. In Funchal is er de maand juni een “Atlantic Festival”, met diverse exposities en optredens.

Uiteindelijk besluiten we om toch ook nog een auto te huren om het eiland verder te verkennen.

Hoog aan de wind naar Madeira, 275 NM, 2 dagen

Calheta (Madeira) Dinsdag 21 mei 2014.

Zaterdag 18 mei lijken de omstandigheden gunstig om naar Madeira te varen. Wind iets oost van noord. We hadden hem liever wat oostelijker gehad om ruimer te kunnen varen, maar je kan niet alles hebben en dan hadden we nog minstens twee weken moeten wachten. Ook besluiten we om niet meteen door te varen naar de Azoren, omdat daar bij aankomst zwaar weer verwacht wordt met harde wind uit zuidelijke richtingen zodat de meeste havens dan aan lager wal liggen. Het lijkt verstandig om een tussenstop te maken op Madeira.

We vullen de dieseltank, melden ons af bij het havenkantoor en uitgezwaaid door onze vrienden varen we om 11 uur de haven uit. Eerst langs de vuurtoren van Punta Pechiguera. Dan met een rif in fok en grootzeil in noordwestelijke richting door de “acceleratie zone” met een stevige 20 knopen wind. Na een uur zijn we er doorheen en zetten we koers naar Madeira. We dachten overal aan gedacht te hebben maar zijn toch nog vergeten de looplijnen over het dek aan te brengen. Kruipend over het dek door het gangboord maakt Thijs de lijnen vast. Wel zo veilig.

Madeira is maar net bezeild. Het ziet ernaar uit, dat we twee dagen lang 35 graden aan de wind zullen varen en behoorlijk schuin. Dat is net als vorig jaar, maar met wat meer wind. Toch wel even wennen, ook al omdat we lang geen grote tochten meer gemaakt hebben. Maar met een rif in het grootzeil hebben we niet te veel helling en gaan we toch nog 6 tot 7 knopen.
De ware windsnelheid varieert tussen de 8 en 12 knopen. Als onze snelheid onder de 5 knopen komt zetten we de motor zachtjes bij.
Twee keer maken we uitschieters mee naar 20 knopen wind. Steeds ’s nachts als Wilma wacht heeft . Waarschijnlijk door een regenwolk die we niet konden zien aankomen. Met de patrijspoorten onder water, gaat Thijs toch maar even wat warms aantrekken en aan dek om zeil te minderen. Na een uurtje is het allemaal weer over en gaat het rif er weer uit. Dat rif hadden we er natuurlijk beter niet uit kunnen halen, want een paar uur later gebeurt het nog een keer dat Thijs zijn kooi uit moet.

Het is rond 5 uur zondag middag als er een Jan Van Gent met gefladder en erg veel kabaal in het gangboord landt. Althans we denken dat het een Jan Van Gent is, want vogelkenners zijn we niet zo erg.
We proberen hem weg te jagen, maar hij vliegt telkens een rondje om het schip om toch weer ergens op het dek te landen, eerst op de preekstoel, dan op het reddingsvlot en tenslotte op het achterdek, kennelijk op zoek naar een plekje om uit te rusten. Op het achterdek laten we hem dan maar zitten. Als het donker wordt steekt hij zijn kop tussen zijn veren en lijkt in slaap te vallen.
Helaas is de vogel niet erg zindelijk. Als hij de volgende ochtend bij de opkomst van de zon vertrokken is, hebben we heel wat schoon te maken.

In de schaduw van Madeira is er geen wind meer en varen we het laatste stuk op de motor. Maandag ochtend om ongeveer 10 uur komen we aan in Calheta, waar we afmeren bij het “fuel dock” en de brandstof tank weer vullen. We krijgen een mooi plaatsje in de haven naast Nederlandse buren, vlak bij de plaats waar we het vorig jaar lagen. We mogen er 10 dagen blijven liggen als dat nodig is.
Het is hier aangenaam en gezellig. Er is een zwemstrand naast de haven. Tegenover de haven is er een zeer goed uitgeruste supermarkt (Pingo Doce) en een regelmatige busverbinding met Funchal, de hoofdstad van Madeira.