We blijven nog even op Madeira

Calheta, Madeira, zondag 9 juni 2024

Op 20 mei aangekomen en nog steeds op Madeira. Het is hier mooi en het weer is aangenaam. Over de Azoren gaat de ene depressie na de andere. Net als vorig jaar besluiten we om nog even niet door te varen. Toen zijn we teruggagaan naar Lanzarote, nu willen we het nog even aanzien.

Mogelijk is het slechte weer op de Azoren het gevolg van “El Nino”, een tijdelijke verandering van het klimaat, die eens in de zeven jaar optreedt en gewoonlijk negen tot twaalf maanden duurt. Het zou dus kunnen dat de huidige “El Nino”, die in maart 2023 begon, ten einde loopt en dat het weer op de Azoren verbetert met de vorming van een stabiel hogedrukgebied.

De marina van Calheta is gezellig en druk. Het is de thuishaven van vissers, die zeebrasem kweken in kooien voor de kust op open zee, van toerbootjes, die met toeristen gaan kijken naar dolfijnen en walvissen en van sportvissers, die jagen op grote vis, zoals tonijn en marlijn. Aan de haven liggen zeven restaurants, waarbij het visrestaurant onze favoriet is.
Boten van “locals” zijn hier afgemeerd met zware veren in de landvasten. Dat is niet voor niets. Als de wind verkeerd is, loopt er een vervelende deining door de haven en schudden de steigers aan de palen. Luna Verde meren we bij voorbaat af aan zo lang mogelijke lijnen. Dat helpt. Toch hebben we twee dagen liggen schudden in de haven en zijn onze landvasten wat langer geworden. Nu is het gelukkig heel rustig.

Met zijn talloze levada’s, irrigatie kanaaltjes die het water van watervallen verspreiden over het eiland, is Madeira een heerlijk wandeleiland.

Met de bus proberen we bij verschillende levada’s te komen. Dat valt niet altijd mee, maar inmiddels hebben we geleerd de dienstregeling beter te begrijpen. De wandelingen die we maken zijn zeker fantastisch.

Natuurlijk gaan we ook naar de hoofdstad Funchal. Dat is ruim twee uur met de bus. De bus gaat niet door de vele tunnels op het eiland, maar langs een prachtige route met mooie uitzichten, maar ook met talloze haarspeldbochten, die met grote snelheid genomen worden. Gelukkig zijn er handgrepen in de bus waar we ons krampachtig aan vasthouden. In Funchal is er de maand juni een “Atlantic Festival”, met diverse exposities en optredens.

Uiteindelijk besluiten we om toch ook nog een auto te huren om het eiland verder te verkennen.

Hoog aan de wind naar Madeira, 275 NM, 2 dagen

Calheta (Madeira) Dinsdag 21 mei 2014.

Zaterdag 18 mei lijken de omstandigheden gunstig om naar Madeira te varen. Wind iets oost van noord. We hadden hem liever wat oostelijker gehad om ruimer te kunnen varen, maar je kan niet alles hebben en dan hadden we nog minstens twee weken moeten wachten. Ook besluiten we om niet meteen door te varen naar de Azoren, omdat daar bij aankomst zwaar weer verwacht wordt met harde wind uit zuidelijke richtingen zodat de meeste havens dan aan lager wal liggen. Het lijkt verstandig om een tussenstop te maken op Madeira.

We vullen de dieseltank, melden ons af bij het havenkantoor en uitgezwaaid door onze vrienden varen we om 11 uur de haven uit. Eerst langs de vuurtoren van Punta Pechiguera. Dan met een rif in fok en grootzeil in noordwestelijke richting door de “acceleratie zone” met een stevige 20 knopen wind. Na een uur zijn we er doorheen en zetten we koers naar Madeira. We dachten overal aan gedacht te hebben maar zijn toch nog vergeten de looplijnen over het dek aan te brengen. Kruipend over het dek door het gangboord maakt Thijs de lijnen vast. Wel zo veilig.

Madeira is maar net bezeild. Het ziet ernaar uit, dat we twee dagen lang 35 graden aan de wind zullen varen en behoorlijk schuin. Dat is net als vorig jaar, maar met wat meer wind. Toch wel even wennen, ook al omdat we lang geen grote tochten meer gemaakt hebben. Maar met een rif in het grootzeil hebben we niet te veel helling en gaan we toch nog 6 tot 7 knopen.
De ware windsnelheid varieert tussen de 8 en 12 knopen. Als onze snelheid onder de 5 knopen komt zetten we de motor zachtjes bij.
Twee keer maken we uitschieters mee naar 20 knopen wind. Steeds ’s nachts als Wilma wacht heeft . Waarschijnlijk door een regenwolk die we niet konden zien aankomen. Met de patrijspoorten onder water, gaat Thijs toch maar even wat warms aantrekken en aan dek om zeil te minderen. Na een uurtje is het allemaal weer over en gaat het rif er weer uit. Dat rif hadden we er natuurlijk beter niet uit kunnen halen, want een paar uur later gebeurt het nog een keer dat Thijs zijn kooi uit moet.

Het is rond 5 uur zondag middag als er een Jan Van Gent met gefladder en erg veel kabaal in het gangboord landt. Althans we denken dat het een Jan Van Gent is, want vogelkenners zijn we niet zo erg.
We proberen hem weg te jagen, maar hij vliegt telkens een rondje om het schip om toch weer ergens op het dek te landen, eerst op de preekstoel, dan op het reddingsvlot en tenslotte op het achterdek, kennelijk op zoek naar een plekje om uit te rusten. Op het achterdek laten we hem dan maar zitten. Als het donker wordt steekt hij zijn kop tussen zijn veren en lijkt in slaap te vallen.
Helaas is de vogel niet erg zindelijk. Als hij de volgende ochtend bij de opkomst van de zon vertrokken is, hebben we heel wat schoon te maken.

In de schaduw van Madeira is er geen wind meer en varen we het laatste stuk op de motor. Maandag ochtend om ongeveer 10 uur komen we aan in Calheta, waar we afmeren bij het “fuel dock” en de brandstof tank weer vullen. We krijgen een mooi plaatsje in de haven naast Nederlandse buren, vlak bij de plaats waar we het vorig jaar lagen. We mogen er 10 dagen blijven liggen als dat nodig is.
Het is hier aangenaam en gezellig. Er is een zwemstrand naast de haven. Tegenover de haven is er een zeer goed uitgeruste supermarkt (Pingo Doce) en een regelmatige busverbinding met Funchal, de hoofdstad van Madeira.

Klaar voor vertrek

Marina Rubicon, donderdag 16 mei 2024

Het is een leuke klus om motor, generator en watermaker weer aan de gang te krijgen, vooral om dat het zonder problemen ging. Thijs had alles dan ook zorgvuldig geconserveerd.

Natuurlijk varen we ook even de haven uit om het zeilgevoel weer terug te krijgen. Het blijft genieten.

Ook proberen we het anker en de ankerlier weer even uit. Bij Playa Papagayo ankeren we voor de lunch en om te zwemmen.

Er is weinig wind en op de ebstroom draaien we rond ons anker. De ketting wil daarbij nog wel eens om de rotsen draaien. Het is lekker weer en Wilma vindt het leuk om te kijken of de ankerketting vrij op de bodem ligt. Probleemloos keren we weer terug naar de haven.

Dan is het wachten op gunstig weer om te vertrekken naar Madeira en de Azoren. Het is erg hard gaan waaien op Lanzarote en het weer is niet stabiel. Wel worden we getrakteerd op mooie zonsondergangen.

Het is gezellig in de haven. We wandelen en zwemmen veel. In de tussen tijd vullen we de proviand verder aan en koken maaltijden om in te vriezen voor onderweg. Onze rood-wit-blauw vlag krijgt een nieuwe zoom. Hij is nu wel iets korter, maar de rafels zijn weggewerkt.

Wilma zingt mee in het koor van Yaiza bij de viering van het feest van San Isidro Labrador (de beschermheilige van de boeren) in Uga, uiteraard in aanwezigheid van alle notabelen en gevolgd door een feestelijke processie.

Tegen het einde van mei hoort de wind wat meer naar het oosten te draaien als zich boven de Azoren een hogedruk gebied gevormd heeft. Het ziet ernaar uit dat het echt gebeurt en dat zaterdag de route naar de Azoren bezeild is. Het plan is om dan te vertrekken en in 5 tot 7 dagen naar Santa Maria te varen.

Weer terug op Luna Verde

Marina Rubicon, April 2024.

We zijn weer terug aan boord. Eindelijk tijd voor een update.

In de winter veel gezellig bezoek gehad op Luna Verde, rond Lanzarote gevaren, geankerd, gezwommen en gebarbecued. Met Kerstmis en met Pasen in Nederland geweest, familie en vrienden weer ontmoet en ook lezingen gegeven over onze zeilavonturen. Alles bij elkaar leuke maar drukke tijden. Het voelt goed om weer aan boord te zijn.

Luna Verde ligt er mooi bij. Het is lekker weer. We hebben er zin in om onze voorraden weer aan te vullen en alles operationeel te maken voor nieuwe tochten, te beginnen met nieuwe gordijnen voor alle ramen en patrijspoorten.

Onze gordijnen waren ooit van superieure kwaliteit maar zijn inmiddels meer dan 20 jaar oud. Ze begonnen tekenen van verval vertonen. Na lang zoeken hadden we op Lanzarote een stoffeerder gevonden die het eerst wel aandurfde om de oude gordijnen na te maken, maar al snel de opdracht teruggaf. Het werd hem te ingewikkeld met al de plooitjes en de schuine ramen. Toen hebben we besloten om ze maar zelf te maken. We hebben aan boord alle maten zorgvuldig opgenomen en in Zaltbommel de gordijnen geknipt, gezoomd en in elkaar gezet voor de kajuit en alle 15 patrijspoorten met alles bij elkaar 172 drievoudige plooitjes. Het was een hele klus. We zijn er dan ook best trots op dat alles heel strak blijkt te passen.