Van Lagos naar de Canarische Eilanden

Isla Graciosa, zondag, 31 juli 2016

Het was een snelle tocht. Dinsdag vertrokken uit Lagos en vrijdag voor anker bij Playa Francesa, 520 mijl verder, ca. 175 mijl per etmaal. De voorspelling was een vrij constante wind van 20 knopen uit NNW. Een wolkendek met hier en daar een gat verstoort het geheel. Het gemiddelde klopte wel. Lokaal waren de afwijkingen groot. De wind varieerde tussen 15 en 25 knopen en dat bezorgde ons veel werk. Rif erin, rif eruit, genua erbij, genua eraf, maar we schoten wel goed op. Onderweg kruisen we een “tall ship rally”, kennelijk onderweg naar de middellandse zee.

Isla Graciosa blijft een van de meest aantrekkelijke plekjes van de Canarische eilanden. Het eiland is ongeveer 6 bij 3 km, het is vlak met 5 vulkanische pieken, er zijn geen aangelegde wegen, wel twee kleine supermarktjes, een handjevol restaurants en ca. 600 inwoners. Hier kan je de wereld even vergeten.

De baai bij Playa Francesa biedt uitstekende beschutting tegen de noordoostpassaat die hier nogal eens langs giert. We ankeren op zand, 7 meter, en voor de zekerheid zetten we 40 meter ketting. We zijn van plan om hier een paar dagen te blijven voor we verder gaan naar Lanzarote.

 

 

 

 

Naar Lagos

Lagos, donderdag 21 juli 2016

We liggen nog rustig achter ons anker in de havenkom van Portimão, als er een grote cruiseboot de haven invaart. Hij kan er makkelijk langs. Toch komt de havendienst ons heel nerveus vertellen dat we onmiddellijk moeten vertrekken. Dan blijkt dat de cruiseboot wil draaien, precies op de plaats waar wij liggen en besluiten wij wijselijk om maar anker op te gaan. Mooie gelegenheid om ook eens verder te kijken.

We gaan naar Lagos, een uurtje varen, en vinden een plaatsje in de marina. Lekker lux. Water, elektriciteit en Wi-Fi op de steiger, zwembad, Pingo Doce (een zeer goed geoutilleerde supermarkt) op 5 minuten lopen en een stad met wat minder extreem toeristische uitstraling. Veel Engelsen en een enkele Nederlander hebben hier hun thuishaven. Het is goed toeven hier.

Met een huurautootje verkennen we het groene achterland van de Algarve. Langs de Ribeira de Odelouca met citroen- en limoenplantages rijden we naar Monchique waar we ons de traditionele gastronomie laten smaken. Vooral de Assuadure de Monchique blijkt bijzonder lekker en eenvoudig te bereiden. Gaan we thuis ook proberen.

Terug via het hoogste punt van de Algarve (Foia, 902 meter), langs Silves, in de tijd van de Moren een belangrijke stad. Silves heeft nu nog steeds een voorname uitstraling. Maar de rivier is verzand en Silves is nu alleen nog maar bij hoog water per kano te bereiken.

 

 

Portimao update

Portimão, dinsdag 12 juli 2016

We liggen prima achter ons anker in de havenkom van Portimão. Het is hier lekker weer. Sardientjes smaken uitstekend. Hoewel het hoogseizoen al is begonnen lijken de stranden nog behoorlijk leeg.
We willen via Marokko naar de Canarische eilanden, maar voor de kust van Marokko waait het steeds windkracht 7. Wat veel vinden wij, om kleine onbekende haventjes binnen te lopen. We wachten daarom, genieten van het mooie weer en gebruiken de tijd voor wat reparaties en onderhoud. Het ziet ernaar uit, dat de wind voor de Marokkaanse kust wat minder wordt tegen het einde van deze week .

 

 

Met gierende wind rond Cabo Raso

Portimao, woensdag 6 juli 2016

Vrijdag 1 juli vertrekken we om 15:00 uur uit Baiona. Geen wind en een lekker warm zonnetje.
 Tegen het einde van de middag gaat het waaien. Om 20:00 hebben we al 22 knopen wind uit het noorden. De zee wordt onstuimiger. De spullen rammelen in de kastjes en we leren opnieuw om alles beter klemvast te zetten.
Het schiet wel lekker op. We varen door. Voorbij Povoa de Vasim en Figuera da Voz met de bedoeling om de volgende avond een stop te maken bij Cascais.

Net als bij onze vorige reis begint het rond Cabo Raso plotseling hard te waaien. In nog geen kwartier trekt de wind aan tot meer dan 35 knopen. We hebben even geen tijd om foto’s te maken. Gereefd vliegen we de rots voorbij en zoals verwacht neemt de wind ook weer net zo snel af als hij gekomen is.

De zon gaat bijna onder en we denken rustig te ankeren in de baai voor Cascais. Dat blijkt een vergissing. Als we de baai invaren trekt de wind weer aan, nu tot 40 knopen. Het schuim vliegt van de toppen van de goven. Op 7 meter diepte laten we het anker vallen en zetten 40 meter ketting. Dat zou genoeg moeten zijn. Maar de wind pakt ons op. Alsof er geen anker aan de ketting zit schuiven we dwars door de baai. Tot onze grote schrik weten we maar net vrij te blijven van andere boten.
 Als we de ketting weer binnen hebben, blijkt er een dik stuk hout aan de punt van ons anker geprikt. Daarmee schuift het anker vlot over de bodem. Terwijl de golven over het dek vliegen valt het niet mee om het anker weer vrij te krijgen. Het lukt en we zetten opnieuw 40 meter ketting. Het anker houdt meteen en alsof de wind had toegekeken houd het op met waaien.

De volgende dag is er weer weinig wind. We zeilen met de motor bij naar Sines, waar we de nacht achter ons anker doorbrengen. Het is dan nog maar een dagje varen naar de Algarve om Cabo De Sao Vicente. We gaan Lagos voorbij en ankeren bij Portimão.