Ria Formosa

Olhao, Zaterdag 16 september 2017.

We dachten dat we hier wel een week zouden blijven op de Ria Formosa, voor anker achter het eiland Isla Culatra en voor het plaatsje Olhao. Het is wat langer geworden. Het is hier dan ook heel fraai en aangenaam. . Op de platte daken van de kubusvormige huizen van Olhao wappert de was en drogen de netten. Hier ligt de grootste sardienenvloot van de Algarve. Er zijn twee grote markthallen, een voor groente en fruit, de andere voor vis. De hallen, ooit ontworpen door Monseigneur Eifel (van die toren in Parijs), zijn mooi gerestaureerd.
In de Ria Formosa worden de beste Clams ter wereld gekweekt. De percelen vallen droog bij laagwater. De vissers zijn dan druk met verzorging en oogst van de schelpen die uiteraard op de menukaart van alle restaurants staan.
Naast de grote variëteit aan vis zijn ook de toetjes hier bijzonder, met als belangrijkste ingrediënten vijgen en amandel.

We gaan dinsdag, nadat we op maandag waren aangekomen, dan ook meteen met onze bijboot naar het eiland Culatra. Er is daar een speciale steiger voor dinghy’s. We trakteren onszelf op een bordje clams. Woensdag over het “wad” naar Olhao. Het is even zoeken naar doorgang tussen de percelen met schelpen, maar met stokken als bakens vinden we de weg.
In Olhao is er geen speciale  afmeerplaats voor dinghy’s. We binden onze bijboot tussen de talloze vissersbootjes vast. Dat blijkt geen probleem te zijn.
De dagen daarna gaan we regelmatig naar het strand van Culatra en wandelen door de duinen naar Farol, waar de vuurtoren staat. Ook gaan we naar de vissers, die bij laag water hun percelen met schelpen bewerken.

Vlak bij ons ligt een fraai ogend aluminium jacht, Bull, uit Leeuwarden. Jaap vaart hier al een paar jaar en komt een glaasje wijn drinken. We blijken gemeenschappelijke vrienden te hebben. Er is veel ervaring uit te wisselen en we bezoeken elkaar over en weer.

Dinsdag 12 september zijn we hier inmiddels al een week. We beginnen met wassen en dan blijkt er toch te veel gras in het water te drijven, waardoor de wierpotten van de generator en de watermaker snel verstopt raken. Niet alleen de wierpotten, maar ook de toevoerslangen raken verstopt, zodat het een hele klus is om alles weer schoon te krijgen. In het vervolg laten we alleen maar met opkomend water de machines lopen en dat werkt goed. Vervolgens blijkt er ook nog een lek ontstaan te zijn in de uitlaat van de generator. Het is maar een klein lekje, dat we kunnen repareren met zelf-vulkaniserende tape.

Rond hoog water kunnen we gemakkelijk naar Olhao. We bezoeken er musea doen inkopen in de supermarkt, kopen verse vis, vlees, fruit en groente op de dag-markten en genieten van de rustige sfeer op de terrasjes. We voelen ons nu zo vertrouwd op het “wad”, dat we de weg ook in het donker terugvinden.

Inmiddels neemt het aantal Nederlandse jachten dat hier voor anker gaat, voortdurend toe. Ook de Maximo met Erik en Marleen, die op weg zijn naar de Carieb, ankert vlak bij ons.

Zelf beginnen we weer zin te krijgen om verder te gaan. De afgelopen dagen hebben we het weer steeds bestudeerd, en besluiten niet rechtstreeks maar via Marokko naar de Canarische eilanden te gaan. Het is rustig weer en tijd om afscheid te nemen en de boot weer in te richten voor een oversteek van ruim een dag.