Ria Formosa

Olhao, Zaterdag 16 september 2017.

We dachten dat we hier wel een week zouden blijven op de Ria Formosa, voor anker achter het eiland Isla Culatra en voor het plaatsje Olhao. Het is wat langer geworden. Het is hier dan ook heel fraai en aangenaam. . Op de platte daken van de kubusvormige huizen van Olhao wappert de was en drogen de netten. Hier ligt de grootste sardienenvloot van de Algarve. Er zijn twee grote markthallen, een voor groente en fruit, de andere voor vis. De hallen, ooit ontworpen door Monseigneur Eifel (van die toren in Parijs), zijn mooi gerestaureerd.
In de Ria Formosa worden de beste Clams ter wereld gekweekt. De percelen vallen droog bij laagwater. De vissers zijn dan druk met verzorging en oogst van de schelpen die uiteraard op de menukaart van alle restaurants staan.
Naast de grote variëteit aan vis zijn ook de toetjes hier bijzonder, met als belangrijkste ingrediënten vijgen en amandel.

We gaan dinsdag, nadat we op maandag waren aangekomen, dan ook meteen met onze bijboot naar het eiland Culatra. Er is daar een speciale steiger voor dinghy’s. We trakteren onszelf op een bordje clams. Woensdag over het “wad” naar Olhao. Het is even zoeken naar doorgang tussen de percelen met schelpen, maar met stokken als bakens vinden we de weg.
In Olhao is er geen speciale  afmeerplaats voor dinghy’s. We binden onze bijboot tussen de talloze vissersbootjes vast. Dat blijkt geen probleem te zijn.
De dagen daarna gaan we regelmatig naar het strand van Culatra en wandelen door de duinen naar Farol, waar de vuurtoren staat. Ook gaan we naar de vissers, die bij laag water hun percelen met schelpen bewerken.

Vlak bij ons ligt een fraai ogend aluminium jacht, Bull, uit Leeuwarden. Jaap vaart hier al een paar jaar en komt een glaasje wijn drinken. We blijken gemeenschappelijke vrienden te hebben. Er is veel ervaring uit te wisselen en we bezoeken elkaar over en weer.

Dinsdag 12 september zijn we hier inmiddels al een week. We beginnen met wassen en dan blijkt er toch te veel gras in het water te drijven, waardoor de wierpotten van de generator en de watermaker snel verstopt raken. Niet alleen de wierpotten, maar ook de toevoerslangen raken verstopt, zodat het een hele klus is om alles weer schoon te krijgen. In het vervolg laten we alleen maar met opkomend water de machines lopen en dat werkt goed. Vervolgens blijkt er ook nog een lek ontstaan te zijn in de uitlaat van de generator. Het is maar een klein lekje, dat we kunnen repareren met zelf-vulkaniserende tape.

Rond hoog water kunnen we gemakkelijk naar Olhao. We bezoeken er musea doen inkopen in de supermarkt, kopen verse vis, vlees, fruit en groente op de dag-markten en genieten van de rustige sfeer op de terrasjes. We voelen ons nu zo vertrouwd op het “wad”, dat we de weg ook in het donker terugvinden.

Inmiddels neemt het aantal Nederlandse jachten dat hier voor anker gaat, voortdurend toe. Ook de Maximo met Erik en Marleen, die op weg zijn naar de Carieb, ankert vlak bij ons.

Zelf beginnen we weer zin te krijgen om verder te gaan. De afgelopen dagen hebben we het weer steeds bestudeerd, en besluiten niet rechtstreeks maar via Marokko naar de Canarische eilanden te gaan. Het is rustig weer en tijd om afscheid te nemen en de boot weer in te richten voor een oversteek van ruim een dag.

 

 

 

 

Van Lagos naar Olhao

Olhao, dinsdag 5 september 2017

Gister voor anker gegaan achter Ilha da Culatra. Het lijkt hier erg op de Waddenzee, maar dan aan de Algarve. Het is erg lekker weer. Zonnig met een zacht briesje en het water is 24 °C. Het verschil tussen hoog en laag water is hier 3 meter, maar omdat we op het wantij liggen, stroomt het niet erg hard rond de boot en kunnen we veilig zwemmen.

Bij wijze van afscheid zijn we zaterdag nog even sardientjes gaan eten bij ons favoriete vis restaurant aan de haven van Lagos en zondag zijn we vertrokken. De generator en de watermaker, die we voor vertrek naar Nederland geconserveerd hadden, hebben we weer operationeel gemaakt. De laatste was is gedaan en alle voorraden zijn weer aangevuld. We kunnen er zeker weer een maand tegen.

Het plan is om eerst langs de Algarve te hoppen. De eerste dag maar een klein stukje tot Portimão. Onderweg gaan we nog even de lagune bij Alvor in, maar het is er te ondiep om door te varen naar een beschut ankerplekje. We ankeren iets verder voor het strand, in de havenkom van Portimão. Daar kunnen we zwemmen rond de boot. Het is ook een prachtige gelegenheid om onze verse zeebaarzen te grillen op de barbecue.

Het weer hier aan de kust is redelijk stabiel. Zonnig en warm, 25-28 °C,  ’s ochtens weinig wind, ’s middags aantrekkend tot krachtig of hard, meestal uit noordelijke richting. Zo ook als we van Portimão verder gaan in de richting van Cabo de Santa Maria, alleen komt dan de wind in de middag eerst uit het zuiden en draait vervolgens naar het noordwesten om toe te nemen tot windkracht 6.

Dat schiet wel lekker op en het is ook nodig, want we zijn te laat om met hoog water bij Santa Maria de Ria Formosa in te varen. We zullen dus de ebstroom tegen krijgen. Als we aankomen staat er al een stevige eb van 4 knopen en varen we langzaam naar binnen over onstuimig water. Eenmaal binnen in de lagune keert de rust terug. We komen in een wadden-achtig gebied met mooie eilanden en veel vogels.

Er valt hier veel te zien. We denken er zeker een week te blijven.

 

 

 

Lagos

Lagos, Portugal, dinsdag 8 augustus 2017

Twee dagen lagen we achter ons anker voor het strand van Lagos, Meia Praia. ’s Ochtends zwemmen we rond de boot. ’s Middags gaat het hier hard waaien, uit het noorden, wat zorgt voor een aangename verkoeling.

Dan naar de marina, waar we boekten voor een maand. We willen straks ook nog even terug naar Nederland.
In de marina krijgen we een prima plaatsje met de boeg naar het noorden, recht in de wind, die elke middag stevig blijft aantrekken.
We blijken vlak bij de Windsurf van Peter en Marianne te liggen. Een leuk moment om weer eens heel gezellig bij te praten.

Prima plek ook om het reparatielijstje af te werken. Lekkende pomp van de WC-inlaat vervangen, luchtfilter van de motor schoonmaken, watermaker conserveren en het zout-water koelsysteem van de generator spoelen met schoonwater en vullen met anti-vries als corrosie bescherming. Verder vervangen we drinkwaterfilters en bestellen we een nieuw blokrooster voor in de douche.
 Bij de buren voert een duiker reparaties uit aan het onderwaterschip. Wij vragen hem om ook onze schroef te inspecteren. De zink-anodes blijken aan vervanging toe en hij maakt de schroef meteen even schoon.

Met de bijboot gaan we naar de stranden van Ponta da Piedade, vlak ten westen  van Lagos. Kleine strandjes, tussen de rotsen ingeklemd. Het water is glashelder en kleurt er sprookjesachtig groen.
De westkust van de Algarve is over de gehele lengte een natuurreservaat. Het landschap is indrukwekkend en ongerept. Met een huurauto rijden we van Sagres, aan de zuidwestpunt van de Algarve naar het noorden langs de stranden van Carrapateira, waar we voor de lunch een schotel inktvis delen. De deining van de Atlantische oceaan geeft hier een prachtige branding.
Verder noord bij Arrifana zijn de golven nog hoger. De plaats is dan ook zeer geliefd bij surfers. Wij pauzeren aan het strand.
Daarna rijden wij door tot Odeceixe, tegen de hellingen van het riviertje de Seixe. Een simpel plaatsje, zonder luxe, met fris gekleurde geveltjes. Als we er aankomen beginnen  de restaurantjes net vol te lopen.

Op zoek naar wind

Lagos, zaterdag 29 juli 2017.

Het is zondag 23 juli als het koudefront ver genoeg weg is en het ernaar uitziet dat we in 6 dagen van Punta Delgada naar Lagos zouden kunnen varen. Dat front veroorzaakte een oostelijke wind, waar we recht tegenin zouden moeten kruisen. Nu is de wind weg en moeten we eerst twee dagen motoren om onder het Azoren-Hoog uit te komen en dan de rest van de tocht met ruime wind van de Portugese Noord naar Lagos. We willen nu gaan, omdat er later een uitloper van het Azoren Hoog ontstaat in de richting van Noord Spanje, waardoor de wind op onze route naar Lagos verdwijnt en er minstens een week stilte ontstaat op 37 °Noorderbreedte. Daar willen we niet op wachten.

Zondag om 10:00 uur nemen we afscheid van Mike en Jeannette van de Dutch Link, die we aan de steiger in Punta Delgada ontmoetten.We zullen hen zeker vaker tegenkomen.

De eerste paar uur van de reis worden we geholpen door een zuidelijke wind, afkomstig van de buien ten noorden van ons. Als die verdwijnen, is er geen wind meer en sturen we in oostelijke richting verder op de motor.

Om middernacht halen we met de Iridium telefoon een nieuwe grib-file op. Het blijkt, dat we  eerder wind op kunnen pakken als we toch wat zuidelijker gaan. Dat doen we en om 9:00 uur op maandag ochtend zeilen we weer, nu 40 ° hoog aan de wind. We blijven dat doen. De automaat stuurt op de wind. We varen onder 15 ° helling met een schijnbare wind van 16 knopen, 12 knopen ware wind. De zee is wisselend. Meestal gaan we rustig door de aanlopende golven. Soms ook maken we rake klappen en rolt er massief water over dek en kajuit. Door de buiskap blijft het droog in de kuip.

Dinsdag ochtend 25 juli komen we onder een dek van stapelwolken. De zee wordt erg knobbelig. De wind valt even weg, de motor gaat aan, maar op het einde van de ochtend zeilen we weer, 40 ° aan de wind, 15 ° helling.

Drie dagen zeilen we zo, ca. 150 mijl per etmaal. We moeten wel voortmaken, want we worden achter opgezeten door een uitloper van het hogedrukgebied, met het vooruitzicht van een week zonder wind. We hopen in het gebied met 10 – 15 knopen wind te kunnen blijven zeilen tot we in zuid Portugal zijn.

We realiseren ons nu dat we nog nooit eerder zo lang achter elkaar zo hoog aan de wind gevaren hebben. Aan de helling van de boot zijn we snel gewend, maar de harde klappen op de soms erg steile golven zijn niet echt leuk, vooral als je probeert te slapen en het gevoel krijgt dat het verstandig zou zijn om je op het bed vast te binden. Ondanks medicatie wordt Wilma anderhalve dag geplaagd door zeeziekte. We overwegen even om naar Madeira af te buigen, maar dan draait de wind op donderdag avond iets naar het noorden zodat we kunnen afvallen tot 50 ° aan de wind. Het leven aan boord wordt meteen een stuk aangenamer. Voor ons comfort draaien we nog een rifje in het grootzeil en zo varen we met 6 to 7 knopen de nacht door.

De volgende ochtend is er mist met motregen. Erg  praktisch, omdat het zout van het dek afspoelt. De wind komt ook steeds ruimer in.

De laatste 40 mijl trekt de wind verder aan tot windkracht 6 uit het noorden. We stuiven zo op het einddoel af. Net voordat het donker wordt, bereiken we het verkeersscheidingsstelsel van Cabo S. Vincente, dat we haaks kruisen, zoals het hoort. Er is veel scheepvaart, vinden we, misschien wel omdat we daar niet meer zo erg aan gewend zijn.

Zonder onze koers te hoeven veranderen, schuiven we tussen de passerende scheepvaart door. Na de kaap komen we in de acceleratie zone en wordt het nog even windkracht 7. Dan valt de wind weer bijna helemaal weg en om 05:00 uur zaterdag ochtend ankeren we voor het strand van Lagos.