Windkracht 8 langs Portugal

Punta Delgada, Soa Miguel, Azoren, donderdag 20 juli 2017

Hier kunnen we met rustig weer wachten tot we de 900 mijl naar Lagos aan de zuidkust van Portugal aangenaam kunnen oversteken met een stevige knik in de schoot. Diverse fronten verstoren nu nog even het mooie weerbeeld. De verwachting is zelfs, dat het straks met kracht 8 waait uit het noorden langs de Portuguese kust. We blijven daarom nog maar even op Sao Miguel, midden onder het Azoren hoog.

Vorige week maandag rond het middaguur uit Velas vertrokken voor 140 mijl naar Punta Delgada. Zoals verwacht weinig wind. We hebben 6 uur gezeild en de Code-zero, onze lichtweer genua, weer eens met plezier gevaren. Na 24 uur, waarvan dus 18 op de motor,  vonden we hier een prima ligplaats, vlak bij de Faja Lobi van Theo en Michelle, die hier al een tijdje waren en op het punt stonden om verder te varen naar Horta. We praatten meteen gezellig bij.

De marina is betrekkelijk nieuw en in  afwachting van toenemend toerisme wat overmoedig aangelegd. Hoewel de grootte wat onbehagelijk aanvoelt, liggen we vrijwel in het centrum van Punta Delgada, een heel gezellige stad, waar het nu hoogseizoen is geworden. Op de culturele agenda van Punta Delgada staan diverse concerten met een overweldigende bezetting en allemaal in de openlucht. Het is het VI-de festival van de Musica No Colegio. We genieten van een avondje “Weens”, en avond koralen en een avond opera fragmenten met Elisabete Matos (sopraan).

Met een huurauto rijden we in twee dagen het eiland rond. Sao Miguel is veel groter dan de andere eilanden van de archipel en er is veel te zien, tenminste als je niet in de wolken terecht komt zoals wij bij een bezoek aan het kratermeer Lagoa do Fogo, waar we een prachtig uitzicht gehad zouden kunnen hebben als er geen potdichte mist geweest was.

Bij het Lagoa de Fumas hadden we meer geluk. Langs de rand van het meer zijn heet water bronnen waaruit stoom omhoog spuit.

Bijzonder indrukwekkend vonden we Sete Cidades, gelegen op de bodem van een krater naast het “blauwe” en het “groene” meer en omgeven door uitbundig begroeide steile kraterwanden. De weg ernaartoe slingert omhoog en weer omlaag en is al even indrukwekkend.

Sao Miguel claimt de enige theeplantage te hebben in Europa. Voor we teruggaan naar de boot brengen we er een bezoekje en laten we de gewelddadige rust, die er van zo’n plantage uitgaat, lekker over ons heenkomen.

We zullen vast nog veel wandelen op dit mooie eiland in afwachting van gunstig weer om verder naar Portugal te varen.

Sao Jorge

Velas, Sao Jorge, Azoren, maandag 10 juli 2017

Van Horta eerst naar Velas, 20 mijl op de motor, geen wind, prachtig zicht op de eilanden Faial, Pico, Sao Jorge en Terceira in de verte. Een half uur voor aankomst bellen we weer de havenmeester en net als de vorige keer heeft hij ons al zien aankomen.
De havenmeester van Velas is een superhavenmeester. Hij doet ook Immigratie en Douane en functioneert ook nog als toeristenbureau. Op zijn computersysteem houdt hij nauwkeurig bij welke schepen zijn uitgeklaard voor Velas, waar ze vandaan komen en wat de afmetingen zijn. Op de AIS houdt hij bij wanneer die schepen verwacht worden en zo maakt hij elke dag een ligplaatsenplan. Hij heeft dan ook een hekel aan boten zonder AIS, want die sturen zijn planning in de war.
Dit keer heeft hij voor ons bedacht dat we aan de kop van steiger A moeten gaan liggen. De mooiste plaats van het haventje. We voelen ons weer verwend.

Het is midden in de “Culturele Week van Velas”. Een soort grote braderie, met ook optredens van diverse artiesten en een DJ tot vroeg in de ochtend. Het zijn niet de eerste de beste artiesten. Wij genieten van een super optreden van Anna Moura, fado zangeres, begeleid door haar eigen orkest. Het is erg druk. Ook bewoners van naastliggende eilanden zijn voor deze gelegenheid hiernaartoe gekomen.
Op zaterdag en zondag is er de Horta-Velas-Horta zeilrace. Een informele race, want het gaat uiteindelijk om de feesten, en op de kade naast de marina is er een traditioneel stierengevecht, met de stier aan een touwtje (Tourada a Corda).

Ongeveer een uur na zonsondergang beginnen de honderden Cagarro’s (Kuhl’s pijlstormvogels, of Calonectris borealis),  die nestelen in de rotsen boven de haven, luid te roepen terwijl ze cirkelen boven de haven op zoek naar hun nest. Tegen middernacht houd het lawaai op. Het begint weer in de vroege ochtend. Deze vogel komt vooral voor op de Azoren.

Zondag onttrekken we ons aan het feestgedruis en huren we een auto. We rijden het eiland rond.
Anders dan in Pico, waar vrijwel alle helling zijn ingericht voor wijnbouw, zijn hier de hellingen begroeid met mals groen gras. Grazige weitjes, netjes omzoomd met hagen van Hortensia, worden begraasd door vrolijke koeien. Nu begrijpen we pas echt goed waarom er op Sao Jorge zoveel lekkere kaas te krijgen is. Als ze de weg voor ons versperren wachten we geduldig tot ze opzij willen gaan.

Rondom Sao Jorge liggen onderaan de steile kliffen een 40-tal Faja’s, vlakke gebieden, grenzend aan de oceaan, gevormd door uitstromende lava en afbrokkelende rots. Indrukwekkend en mooi. Ook boeiend zijn de natuurzwembaden, aangelegd tussen de rotsen onder aan de kliffen, waar Wilma uiteraard met veel plezier gebruik van maakt.

Maandag rond het middaguur vertrekken we met het gevoel dat we zeker nog eens terug zullen komen. Het is een etmaal Zeilen naar Ponta Delgada op Sao Miguel. Er is weinig wind.

 

Tot ziens Horta

Horta, Faial, Azoren, donderdag 6 juli 2017

Tot ziens Horta. Morgen gaan we weer verder langs de andere Azoren richting Sao Miguel. Het was hier opnieuw leuk. Mooi weer, prachtig eiland, lekker eten en vooral gezellige mensen. Vrijwel iedereen heeft een oversteek van meerdere weken achter de rug en iedereen heeft ook weer een oversteek van meerdere weken voor de boeg. We wisselen ervaring uit en maken nieuwe plannen. Dit jaar zijn er alweer meer dan 800 boten op Horta langs geweest. Ook een groot aantal Nederlanders. We hebben oude bekenden ontmoet en nieuwe vrienden gemaakt.

Morgen komen hier de eerste boten aan van de Les Sables – Horta race, Class40-boten, die 300 to 400 zeemijlen per dag doen. Twee keer zo snel als wij, voortdurend surfend over de golven. Niet echt comfortabel maar wel erg snel. Wij maken graag plaats voor ze en verhuizen naar Velas, 20 mijl verder.

Flying Swan bemanning op Luna Verde

Horta, donderdag 15 juni 2017

Op 6 juni arriveerden Willem en ik op uitnodiging van Thijs en Wilma om een dikke week met hen in de Azoren te zeilen. Een fantastisch aanbod omdat we hier al eerder met onze boot de Flying Swan waren en er in de naaste toekomst geen plannen zijn om hier met eigen boot naar toe te zeilen.

Het weer was aanvankelijk matig, bewolking en wind, wat voor ons geen enkel probleem was. We waren op Horta en er is genoeg te herinneren en opnieuw te beleven. Allereerst gingen Thijs en Willem gewapend met blikjes verf naar de oude kademuur om hun wandschilderingen van eerdere bezoeken bij te werken.

Op 8 juni vertrokken we met de Ferry naar het tegenovergelegen Pico, huurden daar een  autootje en crossten het hele eiland over. Prachtige vistapoints, vele cappuccino’s, een fantastisch walvismuseum. Thijs werd kampioen achteruitrijden op een steile helling waarna Wilma en ik amechtig nog uren in de rook van een slippende koppeling zaten.

’s Avonds na Pico gegeten in een supergezellig restaurantje in Horta waar Wilma en ik de allerlekkerste gegrilde octopus ever aten terwijl Thijs en Willem zich aan squids en steak tegoed deden. 9 juni was het regenachtig dus naar de supermarkt, gewandeld door Horta en geborreld bij Peter Sport waar Willem tot zijn grote verrassing zijn in 1980 opgeplakte stickers weer terug vond!

10 juni een prachtige zeiltocht van 20 mijl naar Sao Jorge. Wilma en ik op het achterdek in de zon en de mannen zeilen. Dat wil zeggen Thijs voortdurend in de weer met meters en computer terwijl Willem de zeilen bijstelde. Vlak voor de ingang van Velas bleek dat het grootzeil niet meer opgerold kon worden in de mast. Na verschillende pogingen bonden Thijs en Willem het zeil rondom de mast zodat we toch naar binnen konden in de kleine haven onder de imposante rotswand. Terwijl Wilma en ik inklaarden waren de schipper en zijn eerste matroos toch nog wel even bezig om Thijs de mast in te hijsen die tekeer ging met siliconenvet rondom de wartel zodat het zeil nu weer als een zonnetje gehesen kan worden.

’s Avonds deden Willem en ik de afwas en gingen Thijs en Wilma een loopje doen. Terwijl wij zaten te wachten met de koffie belandde het stel in een processie, kocht Thijs voor een vermogen lootjes waarmee je een haakwerkje kon winnen en kwamen ze in het donker om 10 uur weer eens aan kachelen!!

11 juni 50 mijl motor-zeilend naar Angra do Heroismo op het prachtige eiland Terceira.
 Dinsdag 12 juni maakten we met de lijnbus 2 een leuke tocht over de oostkust van het eiland naar Raia da Vittoria. Prachtige uitzichten over de oceaan, de vruchtbare akkers van het eiland en de vaak schitterende huizen. Op het eindpunt aangekomen gewandeld, zal niemand verbazen! naar de Marina waar weer bootjes gekeken moesten worden maar waar ook een lekker koud biertje werd verorberd. ’s Avonds een enorme klim steil naar boven waar we op een kerkpleintje verrast werden met een kleine processie en een heuse folklore dans met zang!
13 juni deden we cultureel in Angra en bezochten het schitterende Convento de San Fransisco waarin het historisch museum is gevestigd. Smaakvol museum annex prachtige kerk met gratis een orgelconcert van de broer van Maarten van Rossum! Heerlijk aan de witte wijn in het café aan de haven en ’s avonds cappuccino’s met slagroom van Thijs en het journaal op de iPad.

Op 14 juni de tocht der tochten terug van Terceira naar Horta. Weerman Thijs had al dagen alle apps en computerprogramma’s uitvoerig bestudeerd maar kon toch niet voorkomen dat er een koers werd uitgezet boven Sao Jorge langs 75 mijl tegen de wind in naar Horta!!! Bij ieder verandering van koers draaide wind tegen met ons mee. Ai ai dat viel aanvankelijk niet mee, hoge golven, koud maar gelukkig brak de zon door wat het geheel wat vriendelijker doet ogen. Achter de kap van de Luna Verde was het goed te doen en na 13 uur varen een keer aangekomen ging de macaroni en goed in en gingen we om 10 uur bekaf te kooi.

Vandaag de laatste dag een heerlijk relaxdagje op Horta. Heerlijk ontbijt van Wilma (hiermee werden wij iedere dag verwend!) in de kuip in de zon. Wat wil eens mens nog meer!!

Vanavond afscheidsborrel bij Peter Sport en gezellig uit eten aan de haven.
We hebben genoten van de prachtige Luna Verde, van de gezelligheid van Thijs en Wilma en van de fantastische Azoren waar we zo verknocht aan zijn!

Martine en Willem