Naar Santa Cruz de la Palma, 210 NM, 31 uur

Marina La Palma, Santa Cruz, La Palma, maandag 21 mei 2018.

La Palma is precies het tegenovergestelde van Lanzarote. Het is het natste en daardoor groenste eiland van de Canarische archipel. Elk terras en elk tuintje van het eiland lijkt bebouwd met bananen. Maar er zijn ook boomgaarden en wijngaarden en er is een tropisch regenwoud. De hoogste berg steekt ver uit boven de wolken. Door de zuivere lucht is het een pracht plek voor telescopen. De top van het eiland is 2426 meter hoog boven de oceaan, die 4000 meter diep is. Alles is hier steil, stranden zijn er weinig.

Op Lanzarote hebben we gewacht op gunstige wind om hiernaartoe te zeilen. Woensdag 16 mei waaide het nog erg hard. De vooruitzichten voor donderdag 17 mei waren prachtig. Ongeveer 15 knopen wind uit het Noorden. La Palma is bezeild. Om 10 uur verlaten de haven. Meteen gaat het hard. De golven zijn nog wel wat hoog, maar met een wind van 15 tot 20 knopen, een koers van 60 graden aan de wind en een klein rif in het grootzeil vaart het super. We sturen op de wind. Omdat het zo lekker gaat besluiten we om deze keer eens niet verder te reven voor de nacht en dan je zal zien, dat de wind juist aanwakkert. Dus in het donker toch maar wat dieper gereefd. En het was echt aarde donker, bewolkt, geen ster te zien en nieuwe maan. Des te boeiender waren de lichten op Gran Canaria en Tenerife, waar we op een afstand van ca 12 NM langsvaren. Dat blijkt dichtbij genoeg te zijn om bereik te hebben op onze smartphones, die beginnen te piepen van de binnengekomen berichten.

Tegen de ochtend neemt de wind langzaam af, zover, dat we het laatste stuk de motor bijzetten. Om 17:00 melden we ons bij het Traffic Control Centre van Santa Cruz en krijgen toestemming om de haven in te varen. We varen meteen door naar de marina, waar de havenmeester al klaar staat om onze lijnen aan te nemen. Om 17:30 liggen we vast en genieten we nog even na van de mooie tocht.

In de marina loopt er nog een nare deining. Er is wel  een beweegbare drempel aangelegd en die werkt, maar wacht nog op een vergunning om in bedrijf gesteld te mogen worden. Voorlopig ligt Luna Verde dus nog wat onrustig aan haar landvasten te rukken. Om het gekraak van de lijnen kwijt te raken smeren we de bochten van de landvasten om de klampen en bolders met afwasmiddel. Dat werk uitstekend en we kunnen rustig slapen.

De volgende dag verkennen we Santa Cruz. De haven ligt naast het historisch (16-de eeuw) stadcentrum, dat zich uitstrekt langs de kust aan de voet van steile hellingen. In de hoofdstraat, Calle O’Daly (Calle Real), zijn winkeltjes van alle soort. Natuurlijk is er ook een Mercado met verse vis, vlees, groente en fruit. Het is er gezellig en gemoedelijk, het heeft een lokaal karakter en het toont nog geen tekenen van massatoerisme.

Zondag huren we een auto en toeren over het eiland. Rechte wegen zijn er niet. Op weg naar de top verlaten we de loofbomen, komen we tussen de naaldbomen en nog hoger, boven de wolken, wordt het kaal. Bij de observatoria van Roque de Los Muchachos parkeren we de auto en lopen verder naar de top. Er is een mooi pad aangelegd en het uitzicht is fenomenaal.

Op de terugweg rijden we langs de natuurzwembaden van La Fajana en Charco Azul. Ze zien er erg verlaten uit. Slechts een enkele tourist waagt zich in het nog frisse water. Wij eten er onze boterhammen en doen een dutje op het terras. Met nieuwe energie wandelen we nog een stukje door het natuurreservaat Los Tilos. Het reservaat herbergt een prachtig laurierbos, dat ligt in een diepe kloof tussen ruige hellingen.

We zijn nu 4 dagen in Santa Cruz. Het plan is om onze voorraden aan te vullen en morgen te verkassen naar Tazacorte aan de andere kant van het eiland.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het seizoen vordert langzaam en we passen onze plannen aan

Marina Rubicon, Playa Blanca, Lanzarote, woensdag 16 mei 2018.

Langzaam wordt het weer een stuk beter. Het heeft uitzonderlijk lang geduurd, maar de temperatuur komt weer dik boven de 20 graden. Het zeewater is alweer 21 graden en het water van het (onverwarmde) zwembad is nu ook 24 graden. Alleen de wind wil maar niet draaien naar de richting van waaruit hij hoort te komen, noord/noordoost. Het blijft noord/noordwest en soms noord.

Inmiddels hebben we Lanzarote ook verkend als wandel-eiland. We beginnen klein met een rondje langs de rand van de vulkaan Montana Roja, ongeveer 1,5 uur, met een indrukwekkend uitzicht over  Playa Blanca. Ook zijn we naar de zeegrotten aan de Costa de Rubicon gelopen, waar zout wordt gewonnen bij de Salinas en bij de ontziltingsinstallatie het zout juist wordt verwijderd. De Potabilizadora lijkt precies op onze watermaker, maar dan heel groot, en er staan zoveel gasflessen met CO2 dat het erop lijkt, dat ze hier spuitwater maken.

In Uga vieren ze het feest van de heilige Isidro Labrador. Hij is de beschermheilige van de boeren en zijn feestdag is 15 mei. De feestweek wordt er afgesloten met een mis en natuurlijk ook een processie. We gaan naar de mis, vooral voor het koortje, dat klein is, maar het kerkje meerstemmig weet te vullen.

Intussen blijven we de weersvoorspelling nauwkeurig volgen. Het ziet ernaar uit dat het gebruikelijke weertype nog wel even op zich laat wachten. De wind blijft uit het noord / noordwesten komen en wakkert regelmatig aan tot windkracht 7. We besluiten dan ook om ons plan om net als vorig jaar een rondje Azoren – Madeira – Canaries te maken te laten vallen. In plaats daarvan blijven we dichter in de buurt en willen we een rondje maken langs de Canarische Eilanden.

 

Voorjaar

Marina Rubicon, Playa Blanca, Lanzarote, 22 april 2018.

Luna Verde hadden we op Lanzarote achtergelaten. We zijn even terug geweest in Nederland. Voor kinderen en kleinkinderen, familie en vrienden, verjaardagen, leesclub, reserve onderdelen en een bezoekje aan de Contest werf in Medemblik. Het was erg druk, maar we hebben er weer van genoten.

Nu terug aan boord. Het is hier lelijk weer geweest. De koudste winter sinds 40 jaar. Het heeft gehageld. De hellingen van de vulkanen zijn wit geweest. Lanzarote doet een gooi naar de Olympische winterspelen 2026 op een april. Bowling banen worden aangepast voor Curling. Een bobslee route wordt aangelegd langs de afdaling naar Haria. Dat alles wegens de verwachte klimaatverandering.

Maar als we aankomen is het lekker weer, met 25 graden en een briesje uit het noorden. Het eiland is voor ons ongekend groen. De Malvasia Volcanica begint al te groeien aan de ranken, in kuiltjes, beschermd tegen de wind. De druiven zijn straks goed voor een droge, elegante fruitige witte  wijn.

Erg stabiel is het weer nog niet. Als in Nederland de warmste dag van april wordt gemeten is het hier fris. Er gaat een depressie ten noorden van ons langs. De wind draait naar het noordwesten en wordt soms windkracht 5. Er valt af en toe wat regen. Het is ook nog vroeg in het jaar. In mei zullen de depressies verdwijnen en moet de stabiele noord-noordoosten wind terugkeren. Daar wachten we nog even op.

 

Rondje Lanzarote

Marina Rubicon, Playa Blanca, Lanzarote, woensdag 21 februari 2018.

We zijn net terug van een rondje Lanzarote. De “winter” was voorbij. Na twee weken met temperaturen rond de 15 graden klaarde het op, werd de lucht weer blauw en steeg de temperatuur naar 18 graden met een aangenaam windje van 15 knopen, zoals gebruikelijk uit het noord-noordoosten. We hebben Luna Verde weer vaarklaar gemaakt. De hoes ging van de genua en de wartel van het grootzeil in het topje van de mast, die we hadden afgedekt tegen het stof van de Calima, maakten we weer vrij. Het is even een klusje, maar we wilden voorkomen dat het grootzeil  opnieuw vastloopt ten gevolge van stof in het lager.

Michiel komt op bezoek en met hem varen we een rondje met de klok mee om Lanzarote. Eerst naar Isla Graciosa, waar we ankeren bij Playa Francesa, een idyllisch plekje, waar je tegenwoordig een vergunning om te ankeren voor moet hebben. Twee jaar geleden ook al eens aangevraagd en toen verder niets meer gehoord. Ook nu wordt ons gelukkig niets gevraagd. We blijven drie nachten, genoeg om het hele eilandje met zijn vier geërodeerde vulkanische kraters te verkennen. Dan weer terug via de oostkant van Lanzarote met een stop van twee nachten voor een bezoekje aan Arrecife. Na 96 mijl zijn we weer terug waar we vertrokken.