Terug naar Lanzarote

Marina Rubicon, Lanzarote, woensdag 13 juni 2018.

Donderdag 7 juni zag het er gunstig uit om terug te gaan vanaf La Gomera naar Lanzarote. Volgens de voorspellingen zou de wind draaien naar N-NW. Lanzarote is dan bezeild langs het noorden van de eilanden. We vertrekken voeg. Om 7 uur zijn we los en varen we langzaam Marina La Gomera uit. De zon komt bijna op. Tot onze verrassing worden we begeleid door de loodsboot. Al snel blijkt dat het niet voor de gezelligheid is. Er is ook nog een coaster die de haven wil verlaten. Wij mogen eerst, maar dan moeten we wel voortmaken. Snel ruimen we de lijnen en de stootwillen op.

Buiten waait het stevig, 25 knopen. Tussen de eilanden wordt de wind behoorlijk versneld. We schieten dan ook goed op richting Tenerife. Om 9:00 is de wind helaas alweer op. Op de motor gaan we onder Tenerife langs en ronden we de indrukwekkende Montana Roja aan de zuidoost kant van het eiland. Tussen Tenerife en Gran  Canaria komen we in de volgende acceleratie zone. Nu komt de wind uit het noordoosten. Op motor en grootzeil kruipen we met 4 knopen snelheid dicht onder de oostkust van Tenerife langzaam naar het noorden.

Ter hoogte van Santa Cruz draaien we naar het oosten, richting Lanzarote. We passeren het verkeersscheidingsstelsel net voor het donker. De zee is warrig, de golven zijn hoog en de wind verdwijnt. We varen onder een storing door met vette wolken. Ondanks het geslinger smaakt de spinazie-lasagne ons uitstekend. Om 21:00 uur begint het eindelijk weer te waaien, nu uit het noorden, zoals beloofd. De motor gaat uit en met een vaartje van 6 knopen gaat het 45 graden aan de wind naar Lanzarote. Het wordt heel hele mooie nacht met de Grote Beer aan bakboord, Orion recht boven ons en de Maan, die net opkomt, voor de boeg. De wind krimpt geleidelijk naar noordnoordwest, zodat we ook nog wat ruimer komen te varen, 60 graden aan de wind. De volgende dag om 17:30 en na 94 mijl laten we het anker vallen voor Playa Mujeres. We blijven daar een dagje.

Zondag keren we terug in Marina Rubicon. We worden er weer hartelijk verwelkomd, vullen de diesel tank bij en meren af op ons bekende plaatsje. De Bougainvillea is gesnoeid en staat alweer weelderig te bloeien. Alles bij elkaar hebben we 502.6 zeemijlen afgelegd over de grond sinds we hier vertrokken.

La Gomera is ook erg steil

San Sebastian, La Gomera, dinsdag 5 juni 2018.

La Gomera is met 1487 meter niet zo hoog als La Palma (2426 m) maar de hellingen zijn er minstens zo steil. Vanaf de berg naast de haven zien we San Sebastian met de Marina La Gomera en op de achtergrond El Tide, de top van Tenerife (3718 m).

Gisteren hebben we nog een echte wandeling gemaakt. Meteen maar de meest indrukwekkende, door de Valle Gran Rey. Eerst met de bus naar El Cercado, op ca. 1050 m hoogte. Het plaatsje is bekend om de grove keramiek. Vandaar lopen we naar beneden de vallei in over slingerende paadjes langs een steile wand. Onder ons zien we een diepe groen kloof, met veel palmbomen, veel tuinbouw en met een verzameling kleine gehuchten. Het uitzicht is fantastisch. Langzaam komt de bewoonde wereld dichterbij en na een paar uur lopen we zelf tussen het groen en de palmbomen.

Na 9 km bereiken we het busstation bij de Playa La Calera. We hebben 5 uur gelopen en vinden het een prima plek om uit te rusten en te genieten van een biertje. De bus van 18:00 uur brengt ons in anderhalf uur weer terug naar San Sebastian aan de andere kant van het eiland.

Ondertussen begint het weer tijd te worden om te denken aan de terugreis naar Lanzarote, ongeveer 180 mijl, met een eventuele tussenstop in Santa Cruz op Tenerife. De heersende wind uit noordoost maakt die tocht best lastig. Maar er zijn ook periodes dat de wind wat naar het noorden draait, en soms zelfs naar het noord-noordwesten en daar wachten we nu op. De vooruitzichten voor donderdag en vrijdag zijn op dit moment bijzonder gunstig.

 

Een ruig tochtje

San Sebastian. Marina La Gomera, zaterdag 2 juni 2018.

Vrijdag 31 mei 07:00, als het net licht begint te worden, vertrekken we uit Tazacorte, uitgezwaaid door Jeannette en Mike. We verwachten 20 knopen wind uit Noordoost bij de oversteek van La Palma naar La Gomera. Als we vertrekken waait het niet. In de beschutting van het eiland motoren we langs de westkant naar het zuiden. Maar aangekomen bij de zuidpunt zien we de schuimkoppen al voor ons. Het vlakke water verandert plotseling in een kolkende zee. De wind versnelt rond het eiland tot 35 knopen, windkracht 7. Het is volle maan geweest en er staat een stevige stroom van twee knopen tegen. Maar we gaan hard. Met een gereefde genua en een half grootzeil gaan we 9 knopen door het water en 7 knopen over de grond. Gedurende de oversteek neemt de wind langzaam af tot 25 kopen en gaat de genua weer vol.

Omdat we La Gomera niet aan lager wal willen hebben kiezen we ervoor om aan de westkant, achter het eiland langs te varen.  Wanneer we vier uur later de prachtige vallei Valle del Rei passeren is de wind weer helemaal weg en de zee weer net zo vlak als toen we vertrokken.

Bij San Sebastian is het erg vlagerig, 20 knopen wind afgewisseld met 7 knopen. We roepen Port Control op VHF 12, maar die antwoordt niet. Langzaam varend naar de marina  maken we de stootwillen en landvasten klaar. De marina op VHF 9 antwoordt wel. We krijgen een plaatsje tussen stoere sportvisboten. Om 17:00 liggen we vast na 72 NM door het water en 65 NM over de grond.

Dan blijkt, dat er volgende week een grote viswedstrijd is voor de diepzeevissers (Campeonato de Pesca de Altura) en dat we beter aan de kop van de volgende steiger kunnen gaan liggen. Dat doen we de volgende dag. eerst willen we even bijkomen en genieten van de hernieuwde kennismaking met La Gomera.

 

 

 

 

 

 

Tazacorte, aan de andere kant van La Palma

Marina Tazacorte, La Palma, woensdag 30 mei 2018.

Dinsdag 22 mei komt de zon op om 7:10. We zijn om 6:00 opgestaan om met het eerste licht te vertrekken uit de haven van Santa Cruz. Het waait dan nog niet. Elke dag steekt de wind op om een uur of tien om tegen het einde van de middag weer te gaan liggen. De havenmeester adviseert ons om voordat de wind weer opsteekt rond de zuidpunt van La Palma te zijn. Er kunnen bij de Punta de Fuencaliente steile zeeën ontstaan als de wind tegen de stroom in blaast. Het lukt ons heel mooi om op tijd te zijn. We varen op de motor over een spiegelgladde oceaan.

Na 30 NM lopen we om 12:30 de marina van Tazacorte binnen. We hadden al gebeld om een plaatsje, maar het gereserveerde plekje is wat smal, terwijl er voldoende ruimte is aan de volgende steiger waar we achteruit de box in varen. We worden in het Nederlands welkom geheten en geholpen met het vastmaken van de lijnen. We blijken naast de Dutch Link terecht gekomen te zijn met Mike en Jeannette, die we vorig jaar tegen kwamen op Sao Miguel (Azoren) en we worden meteen uitgenodigd om ’s avonds mee te eten. ook Floris en Yvar zijn van de partij. Zij liggen buiten voor anker met de Lucipara2, die we eerder op Lanzarote tegenkwamen. Zo wordt het meteen heel erg gezellig.

Mike en Jeannette zijn ervaren wandelaars, met name Mike. Voor ons een mooie gelegenheid om met hen een serieuze bergwandeling te maken. Donderdag 24 mei eerst met de bus naar Tijarafe en dan lopen we het pad vanaf 663 meter hoogte langs de zuidkant van de Barranco del Jorado naar de kust. Het pad is erg smal en erg steil, zoals alles op La Palma, maar met de wandelstokken die Mike ons leende, lukte het om na ongeveer 4 km heelhuids beneden aan te komen bij de Cueva de Candelaria. Het is een unieke rots-baai met een dozijn huisjes gebouwd onder de reusachtige overhangende rotspartij. Ooit een haventje om goederen te transporteren langs de kust van het eiland, omdat de wegen over het eiland zo moeilijk begaanbaar zijn. Nu is het een onderkomen voor vissers en weekend verblijf. Wij pauzeren er voor de lunch.

Dan weer verder. Nu langs de Barranco del Pueblo steil naar de top, waar we ook vertrokken op 663 meter hoogte. Intussen ook nog twee richels gepasseerd. Alles bij elkaar hebben we ongeveer 9 km afgelegd en in totaal ca. 1200 meter geklommen en 1200 meter gedaald. We zijn erg trots op onszelf.

Vanuit de haven loopt er een pad steil omhoog langs de wand van de Barranco de las Angustias naar de Mirador del Time op 594 meter hoogte. Dat wordt onze volgende tocht. Inmiddels durven we dat wel aan. Zondag 27 mei vertrekken we na de koffie. Het pad naar boven is een smal keien pad. Het uitzicht is super. Na elke bocht opent zich een nieuw stukje van de Aridane vallei en er zijn wel honderd bochten. Uiteindelijk krijgen we een prachtig uitzicht op de plaats Tazacorte en de haven van Tazacorte. Bij de Mirador pauzeren we en nemen we de bus terug naar beneden.

Woensdag 30 mei is de Canarische nationale feestdag. Alles is gesloten en overal is er feest. We nemen de bus naar Los Llanos, 7 km over de weg, 5 km langs de wandelpaden. Los Llanos De Aridane is het economisch centrum van het eiland met schaduwrijke pleinen en een uitgebreid voetgangersgebied met alle soorten winkels. Het is er gezellig druk. Er wordt druk geflaneerd en de terrassen zitten vol.

Steeds meer van de Koninklijke wegen (Camino Real), die vroeger de dorpen verbonden, worden in ere hersteld voor de wandelaars. Zo ook de route van Los Llanos, op 350 meter hoogte, terug naar de haven. Een prachtige afdaling door de Barranco de las Angustias. De route leidt door de bekende bananenplantages. In dit rijke gebied zien we ook avocados. Na twee uur zijn we weer aan het strand van Tazacorte en trakteren we onszelf op een glas wijn.

We zijn hier nu anderhalve week. Het plan is om morgen uit te checken en vrijdag naar La Gomera te gaan. We zijn hier nog niet uitgewandeld. We komen zeker terug.