Tazacorte, aan de andere kant van La Palma

Marina Tazacorte, La Palma, woensdag 30 mei 2018.

Dinsdag 22 mei komt de zon op om 7:10. We zijn om 6:00 opgestaan om met het eerste licht te vertrekken uit de haven van Santa Cruz. Het waait dan nog niet. Elke dag steekt de wind op om een uur of tien om tegen het einde van de middag weer te gaan liggen. De havenmeester adviseert ons om voordat de wind weer opsteekt rond de zuidpunt van La Palma te zijn. Er kunnen bij de Punta de Fuencaliente steile zeeën ontstaan als de wind tegen de stroom in blaast. Het lukt ons heel mooi om op tijd te zijn. We varen op de motor over een spiegelgladde oceaan.

Na 30 NM lopen we om 12:30 de marina van Tazacorte binnen. We hadden al gebeld om een plaatsje, maar het gereserveerde plekje is wat smal, terwijl er voldoende ruimte is aan de volgende steiger waar we achteruit de box in varen. We worden in het Nederlands welkom geheten en geholpen met het vastmaken van de lijnen. We blijken naast de Dutch Link terecht gekomen te zijn met Mike en Jeannette, die we vorig jaar tegen kwamen op Sao Miguel (Azoren) en we worden meteen uitgenodigd om ’s avonds mee te eten. ook Floris en Yvar zijn van de partij. Zij liggen buiten voor anker met de Lucipara2, die we eerder op Lanzarote tegenkwamen. Zo wordt het meteen heel erg gezellig.

Mike en Jeannette zijn ervaren wandelaars, met name Mike. Voor ons een mooie gelegenheid om met hen een serieuze bergwandeling te maken. Donderdag 24 mei eerst met de bus naar Tijarafe en dan lopen we het pad vanaf 663 meter hoogte langs de zuidkant van de Barranco del Jorado naar de kust. Het pad is erg smal en erg steil, zoals alles op La Palma, maar met de wandelstokken die Mike ons leende, lukte het om na ongeveer 4 km heelhuids beneden aan te komen bij de Cueva de Candelaria. Het is een unieke rots-baai met een dozijn huisjes gebouwd onder de reusachtige overhangende rotspartij. Ooit een haventje om goederen te transporteren langs de kust van het eiland, omdat de wegen over het eiland zo moeilijk begaanbaar zijn. Nu is het een onderkomen voor vissers en weekend verblijf. Wij pauzeren er voor de lunch.

Dan weer verder. Nu langs de Barranco del Pueblo steil naar de top, waar we ook vertrokken op 663 meter hoogte. Intussen ook nog twee richels gepasseerd. Alles bij elkaar hebben we ongeveer 9 km afgelegd en in totaal ca. 1200 meter geklommen en 1200 meter gedaald. We zijn erg trots op onszelf.

Vanuit de haven loopt er een pad steil omhoog langs de wand van de Barranco de las Angustias naar de Mirador del Time op 594 meter hoogte. Dat wordt onze volgende tocht. Inmiddels durven we dat wel aan. Zondag 27 mei vertrekken we na de koffie. Het pad naar boven is een smal keien pad. Het uitzicht is super. Na elke bocht opent zich een nieuw stukje van de Aridane vallei en er zijn wel honderd bochten. Uiteindelijk krijgen we een prachtig uitzicht op de plaats Tazacorte en de haven van Tazacorte. Bij de Mirador pauzeren we en nemen we de bus terug naar beneden.

Woensdag 30 mei is de Canarische nationale feestdag. Alles is gesloten en overal is er feest. We nemen de bus naar Los Llanos, 7 km over de weg, 5 km langs de wandelpaden. Los Llanos De Aridane is het economisch centrum van het eiland met schaduwrijke pleinen en een uitgebreid voetgangersgebied met alle soorten winkels. Het is er gezellig druk. Er wordt druk geflaneerd en de terrassen zitten vol.

Steeds meer van de Koninklijke wegen (Camino Real), die vroeger de dorpen verbonden, worden in ere hersteld voor de wandelaars. Zo ook de route van Los Llanos, op 350 meter hoogte, terug naar de haven. Een prachtige afdaling door de Barranco de las Angustias. De route leidt door de bekende bananenplantages. In dit rijke gebied zien we ook avocados. Na twee uur zijn we weer aan het strand van Tazacorte en trakteren we onszelf op een glas wijn.

We zijn hier nu anderhalve week. Het plan is om morgen uit te checken en vrijdag naar La Gomera te gaan. We zijn hier nog niet uitgewandeld. We komen zeker terug.

 

 

 

Naar Santa Cruz de la Palma, 210 NM, 31 uur

Marina La Palma, Santa Cruz, La Palma, maandag 21 mei 2018.

La Palma is precies het tegenovergestelde van Lanzarote. Het is het natste en daardoor groenste eiland van de Canarische archipel. Elk terras en elk tuintje van het eiland lijkt bebouwd met bananen. Maar er zijn ook boomgaarden en wijngaarden en er is een tropisch regenwoud. De hoogste berg steekt ver uit boven de wolken. Door de zuivere lucht is het een pracht plek voor telescopen. De top van het eiland is 2426 meter hoog boven de oceaan, die 4000 meter diep is. Alles is hier steil, stranden zijn er weinig.

Op Lanzarote hebben we gewacht op gunstige wind om hiernaartoe te zeilen. Woensdag 16 mei waaide het nog erg hard. De vooruitzichten voor donderdag 17 mei waren prachtig. Ongeveer 15 knopen wind uit het Noorden. La Palma is bezeild. Om 10 uur verlaten de haven. Meteen gaat het hard. De golven zijn nog wel wat hoog, maar met een wind van 15 tot 20 knopen, een koers van 60 graden aan de wind en een klein rif in het grootzeil vaart het super. We sturen op de wind. Omdat het zo lekker gaat besluiten we om deze keer eens niet verder te reven voor de nacht en dan je zal zien, dat de wind juist aanwakkert. Dus in het donker toch maar wat dieper gereefd. En het was echt aarde donker, bewolkt, geen ster te zien en nieuwe maan. Des te boeiender waren de lichten op Gran Canaria en Tenerife, waar we op een afstand van ca 12 NM langsvaren. Dat blijkt dichtbij genoeg te zijn om bereik te hebben op onze smartphones, die beginnen te piepen van de binnengekomen berichten.

Tegen de ochtend neemt de wind langzaam af, zover, dat we het laatste stuk de motor bijzetten. Om 17:00 melden we ons bij het Traffic Control Centre van Santa Cruz en krijgen toestemming om de haven in te varen. We varen meteen door naar de marina, waar de havenmeester al klaar staat om onze lijnen aan te nemen. Om 17:30 liggen we vast en genieten we nog even na van de mooie tocht.

In de marina loopt er nog een nare deining. Er is wel  een beweegbare drempel aangelegd en die werkt, maar wacht nog op een vergunning om in bedrijf gesteld te mogen worden. Voorlopig ligt Luna Verde dus nog wat onrustig aan haar landvasten te rukken. Om het gekraak van de lijnen kwijt te raken smeren we de bochten van de landvasten om de klampen en bolders met afwasmiddel. Dat werk uitstekend en we kunnen rustig slapen.

De volgende dag verkennen we Santa Cruz. De haven ligt naast het historisch (16-de eeuw) stadcentrum, dat zich uitstrekt langs de kust aan de voet van steile hellingen. In de hoofdstraat, Calle O’Daly (Calle Real), zijn winkeltjes van alle soort. Natuurlijk is er ook een Mercado met verse vis, vlees, groente en fruit. Het is er gezellig en gemoedelijk, het heeft een lokaal karakter en het toont nog geen tekenen van massatoerisme.

Zondag huren we een auto en toeren over het eiland. Rechte wegen zijn er niet. Op weg naar de top verlaten we de loofbomen, komen we tussen de naaldbomen en nog hoger, boven de wolken, wordt het kaal. Bij de observatoria van Roque de Los Muchachos parkeren we de auto en lopen verder naar de top. Er is een mooi pad aangelegd en het uitzicht is fenomenaal.

Op de terugweg rijden we langs de natuurzwembaden van La Fajana en Charco Azul. Ze zien er erg verlaten uit. Slechts een enkele tourist waagt zich in het nog frisse water. Wij eten er onze boterhammen en doen een dutje op het terras. Met nieuwe energie wandelen we nog een stukje door het natuurreservaat Los Tilos. Het reservaat herbergt een prachtig laurierbos, dat ligt in een diepe kloof tussen ruige hellingen.

We zijn nu 4 dagen in Santa Cruz. Het plan is om onze voorraden aan te vullen en morgen te verkassen naar Tazacorte aan de andere kant van het eiland.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het seizoen vordert langzaam en we passen onze plannen aan

Marina Rubicon, Playa Blanca, Lanzarote, woensdag 16 mei 2018.

Langzaam wordt het weer een stuk beter. Het heeft uitzonderlijk lang geduurd, maar de temperatuur komt weer dik boven de 20 graden. Het zeewater is alweer 21 graden en het water van het (onverwarmde) zwembad is nu ook 24 graden. Alleen de wind wil maar niet draaien naar de richting van waaruit hij hoort te komen, noord/noordoost. Het blijft noord/noordwest en soms noord.

Inmiddels hebben we Lanzarote ook verkend als wandel-eiland. We beginnen klein met een rondje langs de rand van de vulkaan Montana Roja, ongeveer 1,5 uur, met een indrukwekkend uitzicht over  Playa Blanca. Ook zijn we naar de zeegrotten aan de Costa de Rubicon gelopen, waar zout wordt gewonnen bij de Salinas en bij de ontziltingsinstallatie het zout juist wordt verwijderd. De Potabilizadora lijkt precies op onze watermaker, maar dan heel groot, en er staan zoveel gasflessen met CO2 dat het erop lijkt, dat ze hier spuitwater maken.

In Uga vieren ze het feest van de heilige Isidro Labrador. Hij is de beschermheilige van de boeren en zijn feestdag is 15 mei. De feestweek wordt er afgesloten met een mis en natuurlijk ook een processie. We gaan naar de mis, vooral voor het koortje, dat klein is, maar het kerkje meerstemmig weet te vullen.

Intussen blijven we de weersvoorspelling nauwkeurig volgen. Het ziet ernaar uit dat het gebruikelijke weertype nog wel even op zich laat wachten. De wind blijft uit het noord / noordwesten komen en wakkert regelmatig aan tot windkracht 7. We besluiten dan ook om ons plan om net als vorig jaar een rondje Azoren – Madeira – Canaries te maken te laten vallen. In plaats daarvan blijven we dichter in de buurt en willen we een rondje maken langs de Canarische Eilanden.

 

Voorjaar

Marina Rubicon, Playa Blanca, Lanzarote, 22 april 2018.

Luna Verde hadden we op Lanzarote achtergelaten. We zijn even terug geweest in Nederland. Voor kinderen en kleinkinderen, familie en vrienden, verjaardagen, leesclub, reserve onderdelen en een bezoekje aan de Contest werf in Medemblik. Het was erg druk, maar we hebben er weer van genoten.

Nu terug aan boord. Het is hier lelijk weer geweest. De koudste winter sinds 40 jaar. Het heeft gehageld. De hellingen van de vulkanen zijn wit geweest. Lanzarote doet een gooi naar de Olympische winterspelen 2026 op een april. Bowling banen worden aangepast voor Curling. Een bobslee route wordt aangelegd langs de afdaling naar Haria. Dat alles wegens de verwachte klimaatverandering.

Maar als we aankomen is het lekker weer, met 25 graden en een briesje uit het noorden. Het eiland is voor ons ongekend groen. De Malvasia Volcanica begint al te groeien aan de ranken, in kuiltjes, beschermd tegen de wind. De druiven zijn straks goed voor een droge, elegante fruitige witte  wijn.

Erg stabiel is het weer nog niet. Als in Nederland de warmste dag van april wordt gemeten is het hier fris. Er gaat een depressie ten noorden van ons langs. De wind draait naar het noordwesten en wordt soms windkracht 5. Er valt af en toe wat regen. Het is ook nog vroeg in het jaar. In mei zullen de depressies verdwijnen en moet de stabiele noord-noordoosten wind terugkeren. Daar wachten we nog even op.