Van Aruba naar de San Blas eilanden

San Blas, 19 Januari 2012

Dinsdag 10 januari rond het middaguur vertrekken we met de Seaquest uit Paardenbaai bij Aruba naar de San Blas eilanden. Een tocht van ongeveer 650 nm. Vier dagen met de wind uit het oosten, dus ruim van achteren. We hopen op wat extra wind door ruim om de bocht bij Colombia te gaan en zo’n 50 nm uit de kust te blijven en dan ook minder kans te hebben tegen boomstammen of ander hout op te varen, dat van de Rio Magdalena de zee in stroomt.

Die extra wind hebben we gekregen. Na een dag, als de Seaquest al uit het zicht is, draait de wind wat naar het noord-oosten en neem behoorlijk toe naar windkracht 7 Beaufort met uitschieters naar 9. We varen in het gebied waar in dit seizoen zich een behoorlijke zee kan opbouwen vanuit de bovenwindse eilanden. En dat gebeurt dan ook.

De golven zijn minsten 4 meter hoog. Met een periode van ongeveer 8 seconden levert dat hele steile golven op. Eerlijk gezegd hebben we niet eerder zulke steile muren van water van achter op ons af zien komen. De boot doet het overigens uitstekend. De stuurautomaat loopt een paar keer  uit zijn regeling, maar houdt het verder heel goed bij. Op een enkele spetter na geen water aan dek. Met een half gereefd grootzeil gaan we voortdurend over onze rompsnelheid van 8.2 knopen heen. We breken ons 24-uur record dat nu gekomen is op 192 nm. Bewegen aan boord op zo’n rollend schip is wel vermoeiend, maar we kunnen toch genieten van de geweldige zee. Het ziet er indrukwekkend uit. We gaan 4 uur op en 4 uur af. Het lukt goed om te slapen in de slingerkooi.

Met de Seaquest houden we regelmatig radiocontact. Slecht een keer komen we een drijvende palmboom met kokosnoten tegen, die we op veilige afstand voorbijvaren. 

We hopen vrijdag nog voor het donker op de San Blas eilanden bij de Hollandes Cays aan te komen. Maar dat lukt niet. Het is al ver na middernacht als we in de beschutting van de eilanden draaien. Het water wordt opeens vlak. Het is wel donker en de maan gaat schuil achter wat wolken, maar  met aanwijzingen van de Seauest, die er al voor anker ligt, de plotter en het echolood vinden we een prima ankerplek op zand tussen de eilanden Kalugirdup en Banedup.

.

De eilanden lijken zo uit een stripverhaal te komen. Plat, van zand en helemaal vol met palmbomen. De kokosnoten waren ooit het betaalmiddel voor de Kuna Indianen, die hier wonen en leven volgens hun oorspronkelijke tradities. Elke kokosnoot is nog steeds van iemand. Je mag er dan ook niet aankomen.

Al snel worden we bezocht door Kuna vrouwen in uitgeholde boomstammen. Ze verkopen Mola’s. Een soort applicatiewerk , dat gemaakt wordt door verschillende lagen gekleurde stof te knippen en op elkaar te naaien. Elke Mola is uniek. Afbeeldingen zijn volgels, vissen of vormen uit de onderwaterwereld. We kopen er een paar.

Hier op San Blas sluiten we ons aan bij de World ARC, die op 8  januari met 30 boten uit St. Lucia is vertrokken. http://www.worldcruising.com/WORLDARC2012/index.aspx  Wij zijn voorlopig van plan mee te varen tot Australie.

Op maandag ochtend 16 januari naar Porvenir. Daar kunnen we inklaren voor Panama. Met de ARC is alles keurig geregeld. Het invullen op een typmachine van talloze formulieren in veelvoud kost ongeveer een half uur per boot. ‘s Middags kunnen we dan toch nog naar de Cartii eilanden. Daar zijn dorpjes van de Kuna indianen. De eilanden zijn  zo vol gebouwd met huizen dat ze er bijna van afvallen. Door een vriendelijke indiaan die zich als gids aanbied worden we rondgeleid op Carti Sugdup. En dan gaan we nog naar Chichime Cays voor een rendezvous met alle boten van de ARC op het eiland Uchudup Dummat. Het belooft een heel gezellige rally te worden.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

.

De Feestdagen zijn over

Aruba, Zaterdag 7 Januari 2012

Het was fantastisch. Met kinderen en kleinkinderen op Aruba. Zon, zee, strand en palmbomen. Onvergetelijke weken. Geeft heel veel energie.

Het is nu wel wat stiller met z’n tweeën. We verlaten de haven en gaan weer voor anker om de hoek bij Surfside Beach. Prima plek om wat na te genieten en nog eens goed naar alle foto’s te kijken. We ruimen de boot op.  Volgende week zullen we ons met de Seaquest aansluiten bij de World ARC. Door het Panama kanaal naar Galapagos en dan naar Polynesie. We hebben er heel veel zin in.

Vrolijke Feestdagen

Aruba, donderdag 14 december 2011

We zijn van ons ankerplaatsje verhuisd naar Renaissance Marina. Ligplaats is met walstroom en water en met gebruik van zwembaden, strandstoelen en badhandoeken van het aanpalend hotel. Lekker genieten. Ook een auto-tje gehuurd.

Intussen nog even een defecte schakelaar van de ankerlier gerepareerd, geconstateerd dat de uitlaat van de waterverwarmer was doorgeroest en dat de dynamo, die de service accu’s hoort op te laden, het niet meer doet. De dynamo blijkt niet meer te repareren. Inmiddels bij West Marine een nieuwe besteld. Zo blijven we bezig.

Aruba komt helemaal in Kerstsfeer. Wij blijven niet achter en tuigen de boot op met lampjes. Het plan is om hier tot begin januari te blijven. Volgende week komen kinderen en kleinkinderen .

Wij wensen iedereen een Vrolijke Kerst en een Gelukkig Nieuw Jaar, Bon Pasco i Feliz Aña Nobo.

Naar Aruba

Aruba, maandag 5 december 2011

Voor anker in Paardenbaai. Vlak voor Surfside Beach en naast de landingsbaan van het Reine Beatrix vliegveld van Aruba. Banketstaaf bij de koffie. Vanmiddag Sinterklaas ontmoet in Oranjestad.

Het is alweer bijna een week geleden, dat we na groot onderhoud, met nieuwe voorraden en schoongespoeld door heftige regenbuien vertrokken uit Willemstad, Curacao.  Om vier uur ging de wekker en een uur later varen we in het donker over spiegelglad water onder de Julianabrug door naar de Pontjesbrug. Die vaart langzaam voor ons open. De handelskade is kleurig verlicht en stil. De pontjesbaas zwaait ons uit.

We vertrokken vroeg om voor het donker in Barcadera op Aruba te  zijn om in te klaren en dan door te varen naar Oranjestad. Omdat het beetje wind, dat ons was voorspeld, niet wil komen, motoren we de  hele tocht.  Met de langzame deining gaat dat rustig. Een paar dikke regenbuien passeren ons links en rechts en slechts eentje treft ons vol. We schuilen binnen. Na 20 minuten begint alles weer op te drogen.

Als we om 2 uur aankomen in Barcadera ligt de kade vol met Venezolaanse barken die hier hun groente en fruit aan land brengen. In vloeiend spaans worden we toegeroepen.  Ze nodigen ons uit om langzij af te meren en helpen heel vriendelijk met de lijnen. De douane vraagt nog even of we alcohol, sigaretten of wapens aan boord hebben en als dat niet zo is mag Thijs aan land om in te klaren. Eerst Immigration en dan Customs. De formulieren hadden we gedownload via internet en al ingevuld. Met een halfuurtje zijn we weer onderweg naar Oranjestad.

Twee grote Cruiseschepen markeren de haveningang van Oranjestad. In Paardenbaai liggen al een paar jachten voor anker. Nederlands, Engels, Frans, Amerikaans en Canadees.  Op veel plaatsen ligt hier maar een dun laagje zand op de rotsbodem. Het anker hobbelt er gewoon overheen. Na drie  keer proberen liggen we dan toch vast.  De Engelse buren, die ons gedoe hebben gadegeslagen, komen uitleggen waar we met de dingy aan de kant kunnen komen, waar we het afval kunnen laten, brandstof kunnen tanken en waar de wasserette en de supermarkt zijn. Wat wil je nog meer ? We voelen ons meteen thuis.