Weer terug aan boord

Playa Blanca, Maandag 30 januari 2023

We zijn de winter ontvlucht en hebben in Zaltbommel de thermostaat naar beneden gedraaid. Het is hier ook winter, maar aangenaam warm, en ook het zeewater is nog 20℃.

Het is niet onopgemerkt gebleven, dat we Marina Rubicon tot onze tweede thuishaven hebben gemaakt. Familie en vrienden komen op bezoek. In de haven zijn we niet de enigen, die besloten hebben een belangrijk deel van hun tijd aan boord door te brengen. Ook is het hier een bijzonder sportief centrum geworden nu er een aantal internationale klasse organisaties, de 470, de 49-er, de Laser, de catamarans en de surfers, besloten hebben om hier hun wintertraining te houden. We maken mee hoe onze Nederlandse wereldkampioenen zich voorbereiden op de Olympische spelen van het volgend jaar. Het is allemaal best gezellig, zodat het noodzakelijke onderhoud aan onze boot niet erg opschiet.

Deze week toch de watermaker uitgebouwd en in de kuip opgesteld om te kunnen zien waar het lekt. Eerst leek er een knelfitting van de hogedrukleiding te lekken. Bij “Hydraulica Lanzarote” konden we een nieuwe koppeling krijgen en nieuwe o-ringen, maar maar na vervanging van de koppeling en plaatsing van nieuwe o-ringen bleef het lekken zodra er druk op de leiding kwam. We denken nu dat er een haarscheurtje zit in het eindstuk van de hogedrukbuis waaruit onder hoge druk een fijne nevel spuit. Inmiddels hebben we via de Nederlandse vertegenwoordiging bij de fabrikant in Napels een nieuw eindstuk besteld. We hopen dat daarmee het probleem kan worden opgelost.

Intussen gaan we door met het eiland verder te verkennen. We wandelen veel en hebben onlangs het bergpad langs het Famara-klif gelopen met een prachtig uitzicht over El Rio naar La Graciosa. De klim was steil en het pad was smal, maar uit uitzicht was fantastisch.

Gelukkig nieuwjaar

Zaltbommel, zondag 1 januari 2023

De beste wensen voor 2023, dit keer vanuit Zaltbommel. Het is hier zwaar bewolkt met buien en uitzonderlijk warm. Nooit eerder is het hier zo warm geweest op 1 januari.
Voor de feestdagen zijn we vanuit Lanzarote teruggevlogen naar Nederland. Toen we aankwamen vroor het nog en er werd geschaatst. Dat duurde maar kort.

We gebruiken onze tijd in Nederland om vrienden en familie, kinderen en kleinkinderen te ontmoeten en onze activiteiten in Zaltbommel weer op te pakken. We genieten ervan, het is heel gezellig en al snel loopt de agenda behoorlijk vol.

Toen we in augustus op Lanzarote waren aangekomen, hebben we eerst de boot weer helemaal opgeruimd en schoongemaakt, de gastank laten vullen, stoppers op de zwemtrap vervangen, de kuiptafel geschrobd met speciale teakreiniger en met bleekmiddel het weer uit de buiskap verwijderd. Aan de stijger komen we oude bekenden tegen. In onze nieuwe “thuishaven” krijgen we veel bezoek. We maken korte tochtjes naar de Papagayo stranden aan de zuidkant van het eiland, waar we zwemmen rond de boot en de barbecue weer in volle glorie herstellen. Het is echt genieten in het aangename klimaat van de Canarische eilanden.

Als we weer naar Nederland gaan, blijven er twee grote klussen liggen. De watermaker lekt en moet uitgebouwd en gerepareerd worden en net zoals we twee jaar geleden het teakdek hebben gerenoveerd moet het teak op de banken en op de vloer in de kuip ook nog opgeknapt worden. Mooie projecten voor in het vroege voorjaar.

Aangekomen op Lanzarote

Marina Rubicon, Playa Blanca, Lanzarote, Zondag 21 augustus 2022

Gisteren ochtend om 9:30 meldden we ons bij de receptie van Marina Rubicon, een hartelijk weerzien. We vertrokken hier in mei 2020 naar Nederland en zijn nu weer terug. Vanaf Medemblik hebben we 2333 mijl (4321 km) gevaren, via Zaltbommel, langs de “staande mast route” naar de Noordzee, de Belgische, Franse, Spaanse en Portugese kust, en Madeira. Het laatste stuk vanaf Madeira was een echt cadeautje: 308 mijl met halve wind, windkracht 3 tot 4 uit het Noordoosten. Dat is super zeilen. Eerste etmaal 180 mijl, wat lager gestuurd, om de volgende dag bij wat minder wind wat op te loeven richting Lanzarote. Net na opkomst van de zon komen we in de acceleratie zone onder Lanzarote, waar de wind aanzwelt tot windkracht 6. We hadden ons erop voorbereid en de zeilen alvast gereefd. Daarna wordt het ongeveer windstil onder de beschutting van het eiland. We rollen de zeilen weg, hangen de stootwillen op hun plaats en leggen de landvasten klaar. We zijn terug op Lanzarote.

Voorlopig zal Marina Rubicon onze “thuishaven” zijn. De “Oost Atlantische Eilanden” worden ons vaargebied. Vanaf deze plek zullen wij regelmatig verslag blijven doen uit ons logboek.

Van Lagos naar Madeira, 458 mijl

Marina Quinta Do Lorde, Madeira, woensdag 17 augustis 2022

Na een week in Lagos bestuderen we elke dag alle weersvoorspellingen. We willen graag voldoende wind om naar Madeira te zeilen en niet aankomen met heftig weer. Bovendien vinden we het wel leuk in Lagos, hoewel we er steeds meer zin in beginnen te krijgen om via Madeira naar Lanzarote te gaan. Met een lage druk gebied boven Spanje en een hoge druk gebied boven Madeira is er weinig wind te verwachten op onze route. Het valt dan ook niet niet mee om een geschikt moment te vinden om te vertrekken

Vrijdag 12 augustus lijken de omstandigheden gunstig. Twee dagen windkracht 4 uit noordelijke richtingen en een dag op de motor zonder wind. Toch pakt het allemaal wat anders uit.

Vanaf 8:30 wordt de brug bediend en kunnen kunnen we de haven verlaten. Er is al veel bekijks. Na twee uur op de motor zijn we onder de bescherming van de Portugese kust uit en begint het te waaien. Al snel lopen we meer dan 7 knopen. Dat vinden we wel genoeg en steken een rifje in het grootzeil om aangenamer door de golven te gaan. Buiten verwachting zeilen we de hele dag met een flinke snelheid. We passeren twee tankers met vloeibaar gas. De aangegeven bestemming is “Open Sea For Orders”. Kennelijk wachten ze op nog verder stijgen van de gasprijs.

Als de zon onder is en de volle maan achter ons aan bakboord verwoede pogingen doet om door het wolkendek te komen, begint het voor ons aan stuurboord te bliksemen. Prachtig weerlicht verlicht de horizon. Maar het onweer komt snel dichterbij. De wind neemt toe tot 25 knopen. We reven nu ook de genua en plaatsen onze bliksemafleider. Dikke koperen kabels bevestigen we aan de onderkant van de mast boven het dek en verbinden we aan bakboord en aan stuurboord met het hoofdwant en de railing. Vandaar gaat er een brede koperen band over boord het water in. Boven op de mast zit permanent een soort staalborstel, bedoeld om statische elektriciteit af te leiden. Het duurt niet lang meer of we zitten midden onder het onweer. Bliksems schieten voortdurend op een neer tussen de wolken en verlichten de zee. Mooi, maar griezelig. We hopen het beste.

Twee uur later is alles voorbij. De wind is weer terug waar hij hoort en afgenomen tot 10 knopen. Het rif gaat uit de zeilen en onder vol tuig kabbelen we verder.

Maar een uur later is het opnieuw zo ver. De wind neemt weer toe, we reven de zeilen en een onweer breekt boven ons los en ook dat gaat weer over.

Als of het nog niet genoeg was, komen we nog een derde keer onder onweer terecht. Inmiddels hebben we wel veel ervaring gekregen met het reven van de zeilen in het donker. Pas als de zon opkomt is het voorbij. Ondanks alles hebben we het etmaal 170 mijl afgelegd, meer dan ons gebruikelijke daggemiddelde van 150 mijl. De wind is er nu wel helemaal mee opgehouden. We gaan verder op de motor en krijgen ruim de gelegenheid om weer wat bij te komen van de inspanningen van de nacht.

Pas om middernacht komt de wind weer terug. Niet veel, maar genoeg om en beetje te zeilen, met af en toe geholpen door de motor. Zo gaan we ook de volgende dag verder tot we in de vroege ochtend van de derde dag in de acceleratie zone onder de eilanden Porto Santo en Madeira komen en de motor uit kan. We bellen met de haven van Funchal voor een ligplaats. Zoals verwacht blijkt de haven vol en gaan we naar de Marina Quita Do Lorde, aan de westkant van het eiland, wel wat afgelegen, maar met een goede busverbinding naar de hoofdstad Funchal